Czasami chrześcijanie mylą predestynację z wolną wolą, jakby były one przeciwieństwami. Musimy zrozumieć, że wolna wola nie jest jedynie koncepcją pogańską, choć cieszy się ona powszechną aprobatą. Chrześcijanie również wierzą w wolną wolę, ale wolna wola, w którą wierzymy, nie jest jej humanistyczną ani pogańską wersją.

Jedną ze świeckich idei, która jest wszechobecna w dzisiejszym Kościele, jest humanistyczna doktryna ludzkiej wolności, głosząca, że ​​nasza wola, nawet w naszym upadłym stanie, pozostaje obojętna i jest równie zdolna skłaniać się ku dobru lub złu. Ignoruje ona biblijne objawienie, że chociaż mamy moc wyboru, nasze wybory są w niewoli grzechu. Tylko moc Boga, Ducha Świętego, może nas wyrwać z tej niewoli, z tej duchowej śmierci i z tego paraliżu.

Jednym z najwyraźniejszych dowodów prawdziwego zbawienia jest miłość – miłość do Boga, miłość do Jego ludu i miłość do Jego słowa. Dzisiaj zastanowimy się, dlaczego miłość jest tak wiarygodnym wskaźnikiem autentycznej wiary.

1 Jana 4:7-8  „Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, bo miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością”.

R.C. Sproul odpowiedział kiedyś na pytanie o pewność zbawienia w ten sposób: „Czy kochasz Pana Jezusa Chrystusa doskonale?”.

Czasami naiwnie zakładamy, że nasz Ojciec Niebieski nie ma prawa wymagać od nas zaufania, dopóki nie uczyni swojej nieskończonej mądrości  całkowicie dla nas zrozumiałem [Innymi słowy: Nie może On oczekiwać, że Mu zaufamy, dopóki w sposób szczegółowy i konkretny nie wyjaśni nam, dlaczego robi to co robi, albo dlaczego planuje zrobić, to co planuje].

Gdyby jednak Bóg nieustannie udzielał nam wyjaśnień dotyczących okoliczności, w których się znajdujemy, nasze życie nie byłoby wolne, a już na pewno nie byłoby w nim miejsca na wiarę i zaufanie.

Żyjemy w terapeutycznym wieku, który przedefiniował grzech w kategorie chorób i zaburzeń, jako sposób na ucieczkę od odpowiedzialności. Lęk, narcyzm, nałogowe pijaństwo i zażywanie narkotyków, uzależnienie od pornografii, a nawet uparta samowola dziecka są obecnie postrzegane jako choroby lub zaburzenia. Jednak u podstaw wszystkich tych zaburzeń leży grzech i bunt.