Czy człowiek twierdzący że jest chrześcijaninem, może odejść od Chrystusa i być zbawiony?

Wierzę, że jeśli ktoś jest autentycznie odrodzony, jest prawdziwie w Chrystusie to nigdy nie zostanie odłączony od Niego. Taki człowiek ma coś, co nazywamy „wiecznym bezpieczeństwem”, nie z powodu wrodzonej zdolności do wytrwania, ale dlatego, że to Bóg obiecał zachować swój lud i z faktu posiadania Wielkiego Arcykapłana, który wstawia się za nami każdego dnia. Dziś, dokładnie w tym czasie, chrześcijanie potrafią czynić karygodne i potworne grzechy. Mogą nawet zaprzeć się i zdradzić naszego Pana.

Rozważmy pierwszy przykład – apostoła Piotra, który zaklinał się, że nie zna Jezusa. Piotr był niezwykle stanowczy podkreślając fakt, że rzekomo nigdy nie znał Jezusa. Jeśli znasz kogoś kto odwrócił się od Chrystusa pomimo swoich wcześniejszych deklaracji wiary, to apostoł Piotr jest klasycznym tego przykładem.

Jak modlić się o małżonka?

Modlitwa o małżonka łączy w sobie dwie najważniejsze relacje w naszym życiu: nasze przymierze z Bogiem i nasze przymierze z małżonkiem. Te dwa przymierza są podstawą stworzenia przed upadkiem człowieka, a przymierze małżeńskie w szczególności jest podstawowym obrazem zrozumienia historii odkupienia (Ef.5:22-33). Właściwym jest więc, by nasze małżeństwa odznaczały się tą samą aktywnością, a mianowicie modlitwą, która charakteryzuje małżeństwo Chrystusa z Kościołem.

Lecz tak jak duma podkopała obydwa przymierza zawarte w Edenie, tak i dziś wypacza nasze modlitwy o małżonka. Tak często nasze modlitwy o małżonka rozpoczynają się od tego, co chcielibyśmy w nim zmienić. Jednak Pismo naucza, że to my będziemy największym czynnikiem wpływającym na uświęcenie w życiu małżonka. 

Jak zostałeś zbawiony? Krótko o Bożym wyborze

Po opisaniu naszej walki z ciałem, która ma miejsce po zbawieniu (Rz 7), Paweł w Rzymian 8 mówi o niektórych korzyściach wynikających z naszego usprawiedliwienia. Ten rozdział jest dobrze znany jako opis życia w Duchu, a także jako dyskusja o Ordo Salutis – czyli porządku zbawienia (w. 28-30). Chociaż Paweł nie zajmuje się uświęceniem per se, to jednak włącza on Boże dzieło przemiany nas na podobieństwo Jego Syna, w swój złoty łańcuch zbawienia.

Zauważmy, że nasza adopcja jako współspadkobierców Chrystusa (8:14-17) stanowi punkt wyjściowy dla dalszych rozważań skupionych wokół predestynacji i elekcji zawartych w Ordo Salutis (w. 28-30). Możemy patrzeć na wybranie jako coś niezwiązanego z naszą zwykłą codziennością, jednakże Pismo umieszcza tę doktrynę w wielkiej miłości Ojca do swojego ludu; miłości, która sprawiła, że uczynił nas swoimi dziećmi. Boskie wybranie jest błędnie głoszone, jeśli nie stanowi pociechy dla wierzących i nie skłania ich do refleksji nad Bożą chwałą. Stanowi ono nadzieję dla nas, że Bóg działa dla dobra tych, którzy Go miłują (w. 28).

Znajdź siłę w Nim

W jaki sposób możemy wykonać zadanie w oparciu o siłę innej osoby?
Rozważ następujące fragmenty:

„Jeśli bowiem żyjecie według ciała, umrzecie, ale jeśli Duchem uśmiercacie uczynki ciała, będziecie żyć” (Rz 8:13). Tak więc mamy uśmiercać uczynki ciała, ale mamy to czynić przez Ducha. W jaki sposób?

„Dlatego, moi umiłowani, tak jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność, z bojaźnią i drżeniem wykonujcie swoje zbawienie. Bóg bowiem sprawia w was i chęć, i wykonanie według jego upodobania” (Flp 2:12-13). 

Mamy pracować, ale to Bóg sprawia w nas chęć i wykonanie. W jaki sposób tego doświadczamy?

„Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a jego łaska względem mnie nie okazała się daremna, ale pracowałem więcej od nich wszystkich, jednak nie ja, lecz łaska Boga, która jest ze mną” (1 Kor 15:10). Paweł ciężko pracował. Ale jego wysiłki w jakiś sposób nie były jego. Jak on to robił?

Ufam Tobie Panie...

„Bo zaufałem słowu Twemu” Ps. 119:42

Moc lub słabość naszej wiary zależy od tego, na ile wierzymy Bożemu Słowu. Wiara nie ma nic wspólnego z naszymi uczuciami, ani wrażeniami, nie ma dla niej nic niemożliwego, nie potrzebuje ludzkich dowodów. Gdybyśmy to wszystko dołożyli do wiary, przestalibyśmy ufać Bożemu Słowu, gdyż dla wiary wszystko to jest zbyteczne. Wiara opiera się wyłącznie na Słowie Bożym. Nasze serce zachowuje zupełny pokój przez ufność w Słowo Boże.

Bóg lubi ćwiczyć naszą wiarę dla naszego dobra, dla dobra Kościoła w ogóle, a także dla dobra świata. Lecz my boimy się doświadczenia wiary, zamiast przyjmować je z radością. Kiedy spadają na nas doświadczenia, powinniśmy mówić: „Ojciec mój Niebieski zesłał mi tę gorzką czarę, aby potem zamienić ją na czarę błogiej szczęśliwości!”

Katechizm dla serca

Czasami ludzie zadają autorowi pytanie "Która z twoich książek jest twoją ulubioną?". Przy pierwszym razie odpowiedź zabrzmi najprawdopodobniej "Nie jestem pewien, nigdy się tak naprawdę nad tym nie zastanawiałem". Ale zmuszony do zastanowienia się, moją zwyczajową odpowiedzią stało się "Nie jestem pewien, która jest moją ulubioną książką; ale moim ulubionym tytułem jest "Serce dla Boga". Rzadko pada pytanie "Dlaczego?" ale, gdybyście zapytali, ten tytuł wyraża po prostu to, kim pragnę się stać: chrześcijaninem z sercem dla Boga.

Być może, jest to również wyjaśnienie dlaczego tak bardzo trzymamy się wielkich braci z przeszłości. Pomyślmy o pieczęci Kalwina i jej wizerunku: serce na wyciągniętej dłoni z słowami "Me serce oddaję Tobie, Panie, ochoczo i szczerze." Albo, zastanówmy się nad hymnem Charlesa Wesley'a: "O dla serca wielbić mego Boga, serca z grzechu uwolnionego."

10 rezultatów zmartwychwstania

Oto dziesięć niesamowitych rzeczy, które zawdzięczamy zmartwychwstaniu Jezusa:

1. Mamy Zbawiciela, który nigdy więcej nie umrze. Wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, więcej nie umiera i śmierć nad nim więcej nie panuje. List do Rzymian 6:9

2. Upamiętanie. Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego wy zabiliście, zawiesiwszy na drzewie. Tego Bóg wywyższył swoją prawicą, aby był władcą i zbawicielem, aby ludowi Izraela dać pokutę i przebaczenie grzechów. Dzieje Apostolskie 5:30-31

3. Nowe narodzenie. Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który według swego wielkiego miłosierdzia zrodził nas na nowo do żywej nadziei przez wskrzeszenie Jezusa Chrystusa z martwych. I List Piotra 1:3

Trudności

„Wtedy ich ojciec Jakub powiedział im: Osierociliście mnie. Nie ma Józefa i Symeona, a weźmiecie Beniamina; całe zło się na mnie zwaliło”. (UBG - Księga Rodzaju 42 42:36)

„A wiemy, że wszystko współdziała dla dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga”. (UBG - List do Rzymian 8 8:28)

Wielu odczuwa brak mocy. Jak ją otrzymać? Kiedy Bóg chce dać ci moc do życia, stawia cię w trudnej sytuacji. On wzbudza moc duchową za pośrednictwem silnego „tarcia”. Niektórym się to nie podoba i starają się uniknąć tego „tarcia”, zamiast skorzystać z siły, którą ono wytwarza i użyć jej do tego, aby wznieść się ponad przyczyny tworzące chorobliwe położenie.

Trzymaj nas Panie ...

„Pokój pełny mają ci, którzy kochają twój zakon, Na niczym się nie potkną” (Ps 119:165 BW)

Prawdziwa miłość do wielkiej Księgi przyniesie nam wielki pokój od Wielkiego Boga i będzie naszą wspaniałą ochroną. Żyjmy nieustannie według zasad Pana, a to zrodzi w naszych sercach pokój, którego nic innego nie może nam zapewnić. Duch Święty pociesza nas poprzez Słowo i łagodnie na nas wpływa, uspokajając szalejące w duszy burze.

Nic nie stanowi przeszkody dla człowieka, w którym obfitości mieszka Słowo Boże. Każdego dnia bierze on na siebie swój krzyż i to staje się jego radością. Jest przygotowany na ciężką próbę i nie uważa jej za coś niezwykłego, ani nie pozwala na to, by całkowicie go zdeprymowała. Nie potyka się, jak wielu, na powodzeniu, ani nie jest, jak wielu innych, zdruzgotany przez przeciwności, gdyż żyje ponad zmieniającymi się okolicznościami zewnętrznego świata. 

Berejczyku pamiętaj! Część 1

Tytuł nie jest oczywiście działem przypadku, ale świadomym odniesieniem do grupy Żydów z Berei, którzy w ocenie Ewangelisty Łukasza zostali określeni jako „szlachetni”. O czym dziś powinien pamiętać prawdziwy, szlachetny Berejczyk żyjący w czasach hybrydowych samochodów i ipodów? Gdzie Berejczyk powinien szukać prawdy w postmodernistycznej rzeczywistości, która głośno krzyczy: „Precz z prawdą!”. Co powinien zrobić Berejczyk gdy już tę prawdę odnajdzie? Czy jest ona warta, aby za nią umrzeć? Przeciwstawić się wszelkim normom i przyjąć na siebie nienawiść ze strony otaczających ludzi?

Jako chrześcijanie nie musimy szukać wrogów. Wystarczy gdy codziennie będziemy brać swój krzyż i naśladować Chrystusa, a zgodnie z Jego obietnicą, ten świat sam zacznie nas nienawidzić i prześladować. Gdy tylko rozpozna nasze prawdziwe oblicze jako ludzi narodzonych z góry, z ogromną zawziętością zacznie nas niszczyć. To jest Boża prawda.

Boże prowadzenie w mroku...

„Oto wy wszyscy, którzy rozniecacie ogień i przepasujecie się iskrami, chodźcie w światłości waszego ognia i w iskrach, które rozpaliliście. Spotka was to z mojej ręki, że będziecie leżeć w boleści” (Iz 50:11).

Jakże straszny wyrok dla tych, którzy chodzą w ciemności i własnymi pomysłami starają się przebić ku światłu! Porównani są tutaj do rozpalających ogień i uzbrajających się w ogniste strzały. Cóż to ma znaczyć?

Znaczy to, że ludzie znajdujący się w ciemności, chcą wydostać się z niej bez współdziałania z Bogiem. Zamiast szukać u Niego pomocy, starają się pomóc sobie własnymi wysiłkami. Szukają światła ludzkiego i radzą się swoich cielesnych przyjaciół. Korzystają z wniosków własnego rozumowania i nawet wpadają w pokuszenie szukania wybawienia środkami sprzeciwiającymi się Bogu.

Załamanie biblijnego chrześcijaństwa

Od przełomu tysiąclecia, świat był świadkiem prawdziwego załamania biblijnego chrześcijaństwa.

Kilkadziesiąt lat temu Martyn Lloyd-Jones stwierdził, że: „Świat wszedł do kościoła i przez to kościół zeświecczał. Granica nie jest tak ostra jak w przeszłości. Był czas, kiedy różnica była bardzo widoczna i to były najwspanialsze okresy w historii kościoła. Znamy jednak argumenty, jakie zostały wysunięte. Powiedziano nam, że musimy uczynić kościół atrakcyjnym dla człowieka z zewnątrz, a pomysł polega na tym, żebyśmy upodobnili się do niego tak bardzo, jak to tylko możliwe”. Co powiedziałby o dzisiejszym kościele?

Chrześcijaństwo zostało przedefiniowane. Dziesiątki pastorów zdecydowało się porzucić Biblię na rzecz postmodernizmu (czyli tego co uważają za postępowe i istotne w kontekście kultury). Ci, którzy kochają Boga i wierzą, że Biblia jest Jego Słowem, nie mogą uwierzyć w to co się stało. Światło zamieniło się w ciemność. To co niegdyś było uważane za prawdę teraz jest ogłaszane kłamstwem. Ci którzy niegdyś określali się jako wyznawcy Chrystusa i Biblii, teraz podążają za człowiekiem i jego filozofią.

Strach a suwerenność Boga

„Bóg ma wszystko pod kontrolą". Te słowa mogą być wspaniałym pocieszeniem dla osób borykających się z powszechnymi fobiami, naturalnymi obawami lub nawet głębokimi lękami. Przypomnienie, że Bóg ma wszystko pod kontrolą często przynosi ogromną ulgę.

Są jednak chwile, gdy słowa: „Bóg ma wszystko pod kontrolą" mogą pogorszyć sprawę. Przerażony chrześcijanin mógł już borykać się z faktem, że Bóg jest suwerenny i dojść do błędnego wniosku, że Bóg go karze, lub gorzej, że Bóg go opuścił. 

U podstawy takiego lęku lub niepewności prawdopodobnie nie leży to, czy Bóg ma wszystko pod kontrolą (doktryna, którą większość chrześcijan akceptuje), ale to, dlaczego Bóg dopuszcza, by chrześcijanin czuł niepewność lub przerażenie. Świadomość Bożej suwerenności może nie być źródłem ulgi w  każdym przypadku – tylko kolejnym źródłem zwątpienia, frustracji i strachu. Strach może do tego doprowadzić nawet chrześcijan.

Najlepsza zachęta do wejścia przez ciasną bramę

„Wchodźcie przez ciasną bramę. Szeroka bowiem jest brama i przestronna droga, która prowadzi na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Ciasna bowiem jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują” (Mt 7:13-14 UBG)

Jednak najsilniejszą ze wszystkich pobudką, aby wejść przez ciasną bramę i iść wąską drogą jest to, że Ktoś ciebie poprzedza. Musisz pozostawić świat za sobą. Być może zmuszony będziesz pozostawić tych, którzy są tobie drodzy, siebie samego oraz swoje stare ja.

Być może przechodząc przez bramę pomyślisz sobie, że będziesz odizolowany i samotny. Tak jednak nie jest. Będą na tej drodze wraz z tobą również inni - „i niewielu jest tych, którzy ją znajdują”. Nie ma ich tak wielu, jak na innej drodze. Są to jednak ludzie wybrani i wyselekcjonowani.

Dlaczego Bóg dopuszcza doświadczenia?

Dlaczego Bóg dopuszcza, aby na naszej drodze życia spotykały nas uciski i doświadczenia?

Po pierwsze – dlatego, że wszechmocna łaska Boża objawia się daleko jaśniej na drodze pełnej doświadczeń, niż na drogach pozbawionych trudnych przeżyć. „Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc, która wszystko przewyższa jest z Boga, a nie z nas” (2 Kor 4:7).

Po drugie – w takich okolicznościach lepiej uświadamiamy sobie naszą zależność od Boga. On pragnie, abyśmy byli Jego własnością i opierali się wyłącznie na Jego mocy.