Każdy okres reformacji i każda godzina duchowego przebudzenia zostały zapoczątkowane w następstwie odnowy biblijnego nauczania. Jest to nierozerwalne połączenie. Znany historyk reformacji JH Merle D'Aubigné, napisał: „Jedyną prawdziwą reformacją jest ta, która pochodzi ze Słowa Bożego”. Tam dokąd podąża kazalnica, tam idzie kościół.

Tak było w przypadku protestanckiej reformacji z XVI wieku. Marcin Luter, Jan Kalwin i inni Reformatorzy zostali wzbudzeni przez Boga, aby przewodzić tej epoce. To ekspozycyjne kazania były bodźcem dla ruchu, który nie tylko zmienił oblicze Europy, ale również przewrócił całą cywilizację Zachodu do góry nogami. Hasło Sola Scriptura (tylko Pismo) stało się okrzykiem bojowym reformacji, a nowe pokolenie biblijnych kaznodziejów przywróciło kazalnicę do dawnej chwały, wskrzeszając apostolskie chrześcijaństwo.

Podobnie było w złotej erze purytan w XVII wieku. Powrót do biblijnego kaznodziejstwa rozprzestrzenił się jak ogień przez suchą ziemię religijnej Szkocji i Anglii. Odrodzenie autentycznego chrześcijaństwa przyszło dzięki armii biblijnych ekspozytorów takich jak John Owen czy Samuel Rutherford. Z otwartą Biblią potrząsnęli strukturą Imperium Brytyjskiego i zmienili historię.

„Sam zaś ćwicz się w pobożności” (1 Tm 4:7)

O co tak naprawdę chodzi w Reformacji? Można stwierdzić, że podstawową kwestią jest doktryna usprawiedliwienia tylko przez wiarę. Inni będą twierdzić, że Reformacja skupiała się wokół hasła Sola Scriptura, zwłaszcza w kontekście konfliktu z papiestwem.

Jednym z kluczowych zagadnień Reformacji, o którym często zapominamy jest odrodzenie reformacji serca, lub jak to nazwał Jan Kalwin „biblijna pobożność” (oddanie, bogobojność). Kwestia bogobojności była bardzo wyraźnie widoczna w pismach Reformatorów, a później Purytan.

Jako naśladowcy Pana Jezusa Chrystusa stanęliśmy po stronie dobra, a nie zła. Jest to bardzo widoczne w tych regionach świata, gdzie chrześcijaństwo ma swoją cenę. W miejscach gdzie naśladowcy Chrystusa są bezwzględnie prześladowani.

Walka ze złem z pewnością ma wymiar fizyczny. Jednak głębsza i ważniejsza wojna toczy się w sferze duchowej. Kiedy zło atakuje, wołamy do Boga w modlitwie błagając Go o pomoc. A to o co prosimy wiele mówi o nas samych, a także o naszej nadziei.

„Boże ratuj mnie!” to bardzo normalna i zrozumiała odpowiedź na zło wynikające z prześladowań i cierpienia. To właśnie jest pragnienie psalmisty, a także naszego Pana gdy trwał w modlitwie przed ukrzyżowaniem.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, co to znaczy kochać Boga całym swoim sercem, duszą i umysłem? Nie sądzę, aby ktokolwiek z nas mógł w pełni poznać głębię tego przykazania, ale oto kilka oczywistych jego aspektów:

Pastorze: Jaką dałbyś nadzieję komuś, kto jest uzależniony od samouszkodzeń (samookaleczeń)?

John Piper: Nie mam dużego doświadczenia, ale spotkałem osoby, które doświadczają tego problemu. Nie jestem specjalistą, ale opowiem wam jedną historię.

Rozmawiałem z pewną młodą kobietą, która dokonywała samookaleczeń na brzuchu.

Zdarzyło się, że pewnego razu wylądowała na pogotowiu, gdyż rany, które sobie zadała wymagały profesjonalnej pomocy. Kiedy poszedłem odwiedzić ją do szpitala, zapytałem: „Czy mogłabyś mi pomóc zrozumieć, dlaczego to zrobiłaś?”.

„Ale mówię wam, że z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu.” (Mt 12:36).

Nic nie może uczynić modlitwy tak swobodnej i tak pełnej odwagi jak możliwość spokojnego spotkania się z Bogiem i powiedzenia Mu: Ty wiesz, że ja nie proszę o tę rzecz, aby wyciągnąć z tego jakąś osobistą korzyść, albo doznać ulgi dla siebie i także nie po to, aby stała się moja wola, ale tylko i wyłącznie po to, aby w tej sprawie zostało uwielbione Twoje Imię.

Nigdy w historii Kościoła nie wypowiedziano tak wielu słów z tak małym skutkiem. Najróżniejsze konferencje dla liderów, przywódców, eventy młodzieżowe, uwielbieniowe, przyciągają tak wielu ludzi. Powstają coraz to nowsze społeczności chrześcijańskie, fundacje, inicjatyw itp. A efekt? Jaki jest praktyczny skutek tych wszystkich działań?

Chodź, dzisiaj wpuszczę cię trochę do mojego świata. Opowiem ci o mnie, może więcej niż bym chciał. Może to brak snu, może stres … może zgubiłem swoją drogę, którą tak znam dobrze? Może oczekiwania innych przerosły mnie? Może sam chcę znowu coś udowodnić?

Naprawdę wiele razy chciałem to zrobić, ale nie umiałem. Mój świat to nie tylko książki, chociaż obok nas leży Loci Communes Melanchtona. Piękne wydanie, prawda? Idealnie komponuje się z tą filiżanką. A jednak…

„Potem PAN przyszedł, stanął i zawołał tak jak poprzednio: Samuelu, Samuelu! I Samuel odpowiedział: Mów, bo twój sługa słucha” (I Księga Samuela 3:10)

Kiedy mężczyźni i kobiety zdadzą sobie sprawę, że gdy Bóg nas skądś wywołuje, to z całą pewnością do czegoś lepszego?

W swej wierze Abraham sprzeciwiał się bałwochwalstwu i czynieniu sobie bożków, lecz to nie było jego misją. Z powodu jego wiary Bóg doprowadził go do ziemi obiecanej, nowych posiadłości i powołania rodu, z którego wyszedł Mesjasz. Boże powołanie zawsze jest do czegoś lepszego – lepiej o tym nie zapominać!

W połowie lat dziewięćdziesiątych spędziłem rok w Szanghaju ucząc języka angielskiego. Już wtedy wielu moich przyjaciół z “kościoła podziemnego” w Chińskiej Republice Ludowej doświadczało prześladowania. W tym czasie byłem przekonany, że w ciągu najbliższych dziesięciu lub dwudziestu lat, z powodu zglobalizowania świata i zwiększonej wymiany międzynarodowej, życie chrześcijan w Chinach znacznie się poprawi.

Biblia mówi, że Bóg nienawidzi niektórych ludzi. Rzymian 9:13 uczy nas, że Bóg „znienawidził” Ezawa zanim ten jeszcze się urodził, ponieważ Ezaw odziedziczył Adamową nienawiść do Boga, a PANU nie upodobało się (w Jego ukrytej woli) wybrać Ezawa do zbawienia. Psalm 5:5 mówi: „Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość”. Zauważ, że ten fragment nie mówi o jakimś abstrakcyjnym „grzechu” w stosunku do którego Bóg odczuwa nienawiść. Ten fragment Słowa Bożego mówi o Jego nienawiści do konkretnych ludzi.