Co się stało z Ravim Zachariasem? 3 Możliwe wyjaśnienia

Sceptycznie przyjąłem wiadomości o domniemanych zarzutach związanych z niewłaściwym postępowaniem Raviego Zachariasa. Po prostu nie mogłem w to uwierzyć. Zawsze kiedy osoba zmarła zostaje oskarżona i tym samym pozbawiona możliwości obrony, moim odruchem opartym na założeniu „niewinny do czasu udowodnienia winy”, jest przyznanie sobie prawa do wątpliwości. Jednak w przypadku tak ogromnej ilości dowodów zaprzeczenie, że Ravi Zacharias prowadził podwójne życie, wydaje się po prostu niemożliwe.

Jest to dla mnie oszołomienie i czuję się zmuszony względem moich czytelników ustosunkować do tej sprawy. To obrazuje mój pogląd w jaki sposób odnieść się do zarzutów wobec osoby uznającej się za chrześcijanina, która jednak nie jest w stanie sama się bronić.

Jak chińscy pastorzy rozwinęli swoją teologię cierpienia

„Znakiem kościoła jest krzyż” - powiedział zebranym jeden z wiodących chińskich pastorów. „Jeśli naprawdę żyjesz życiem Chrystusa, będziesz prześladowany. Ale będziesz miał także moc zmartwychwstania. Będziesz miał moc, aby cierpieć”.

Starsze pokolenia „nie miały teologii systematycznej spisanej na papierze” - powiedział jeden z pastorów z północnych Chin. „Nie mogli stworzyć systemu. Ale wiedzieli, podobnie jak ja, że ​​Bóg kontroluje wszystko. Przeczytali Rzymian 8:28, że Bóg czyni wszystko razem dla dobra tych, którzy Go miłują. Wiedzieli, że Bóg ma kontrolę”.

Księga Daniela i COVID-19

Jeśli jesteś trochę podobny do mnie, to miniony rok mógł wprawić cię w konsternacje. Perturbacje światowe mogły zdezorganizować życie niejednego z nas; wewnętrznie lub zewnętrznie. Co Bóg czynił w 2020 roku?

„O głębokości bogactwa zarówno mądrości, jak i poznania Boga! Jak niezbadane są jego wyroki i niedocieczone jego drogi! Któż bowiem poznał myśl Pana albo kto był jego doradcą? Lub kto pierwszy mu coś dał, aby otrzymać odpłatę? Z niego bowiem, przez niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen” (Rz 11:33-36)

Z pewnością wola naszego Stwórcy w wielu aspektach jest czymś niezmierzonym dla nas i nasz PAN nigdy nie da nam poznać wszystkich swoich zamysłów. Jednak na podstawie biblijnego objawienia wiemy, że nasz Bóg jest nieskończenie mądry, dobry i absolutnie suwerenny.

Czy nie jest to dobra wiadomość dla nas, którzy żyjemy w korona wirusowej rzeczywistości, gdy nasz rząd podejmuje bezprecedensowe środki, w celu zapewniania nam „bezpieczeństwa”?

Księga Daniela przypomina, że nawet pośród największego zamętu Bóg króluje, a Jego panowanie jest niepodważalne.

Garncarz jest dla nas

„Biada temu, który się spiera ze swoim Stwórcą, będąc skorupą jak inne skorupy gliniane. Czy glina powie swemu garncarzowi: Cóż czynisz? A twoje dzieło: On nie ma rąk?" (Izajasza 45,9). 

Majestat Boga jest większy, kiedy widzimy Go przez pryzmat stworzenia ex nihilo (z niczego). On rozkazuje nicości, a ona jest posłuszna i staje się czymś. Z niczego czyni glinę, a z gliny czyni nas - naczynia Pańskie (Izajasza 45, 9) - swoją własność, przeznaczoną dla Jego chwały, w całkowitej zależności od Niego. „Wiedzcie, że Pan, On jest Bogiem! To On nas stworzył, a my jesteśmy Jego; jesteśmy Jego ludem i owcami Jego pastwiska" (Psalm 100,3). To pokorna sprawa, gdy jest się owcą i naczyniem, które należy do kogoś innego. Dziś rano czytałem fragment Księgi Izajasza i znalazłem kolejne stwierdzenie o Bożym majestacie. Kiedy połączyłem to z absolutną mocą i prawami Boga jako Stwórcy, w moim sercu powstał płomień. Księga Izajasza 33,21 mówi: "Wielmożny PAN sam będzie dla nas...".

Choroba psychiczna a Biblia

Niedawno przeczytałem dwa artykuły napisane przez znanego autora chrześcijańskiego, który jest również związany z poradnictwem chrześcijańskim. W swoich tekstach argumentował on, że choroba psychiczna była konstruktem społecznym stworzonym przez świeckich lekarzy i psychiatrów, a zatem nie jest biblijna. Tak więc, kiedy ktoś jest w depresji, to tak naprawdę doświadcza smutku, a próby medycznego leczenia są sprzeczne z mocą Bożą. Kiedy ktoś doświadcza niepokoju, tak naprawdę przeżywa tylko zmartwienie, a leczenie go jest traktowane jako świecka odpowiedź na problem duchowy. 

Cel artykułu miał być dobry: autor starał się wykazać, że Jezus jest wystarczającą pomocą w każdym aspekcie życia. Uważam jednak, że traktowanie choroby psychicznej jako tylko problemu duchowego jest zarówno głęboko niebiblijne, jak i niezwykle bolesne dla tych, którzy chorują. 

Całkowita deprawacja oznacza CAŁKOWITĄ deprawację

Biblia naucza, że każda istota ludzka jest całkowicie zdeprawowana. Nie oznacza to, że każdy człowiek jest totalnie niegodziwy i zły w sposób całkowity i absolutny. Całkowita deprawacja oznacza po prostu, że grzech wpłynął na każdy aspekt naszej istoty, łącznie z duszą i ciałem. Całkowite zepsucie oznacza, że nic nie działa zgodnie z pierwotnym zamysłem Stwórcy. Moje duchowe pragnienia są skażone i zniekształcone przez grzech. Podobnie wygląda kwestia mojego intelektu. I co najważniejsze w tej dyskusji, moje ciało również zostało dotknięte przez grzech.

Wyparłbyś się Chrystusa?

Co byś zrobił/a gdyby ktoś przyłożył ci do głowy pistolet, lub nóż do szyi, każąc wyrzec się Chrystusa, który powiedział: „A tego, kto się mnie wyprze przed ludźmi, i ja się wyprę przed moim Ojcem, który jest w niebie” (Mt 10:33)?

Kilka wersetów dalej czytamy: „Kto miłuje ojca albo matkę bardziej niż mnie, nie jest mnie godny. I kto miłuje syna albo córkę bardziej niż mnie, nie jest mnie godny. Kto nie bierze swego krzyża i nie idzie za mną, nie jest mnie godny. Kto znajdzie swoje życie, straci je, a kto straci swoje życie z mego powodu, znajdzie je” (Mt 10:37-39).

To jest kontekst utraty swojego życia i wyparcia się Chrystusa. Chrześcijanin kocha Pana Jezusa Chrystusa tak bardzo, że możliwość wyparcia się Go jest bardziej przerażająca niż śmierć. Oczywiście, same słowa nie wystarczą. Większość z nas z pewnością powtórzyłaby za Piotrem: „Choćbym miał z tobą umrzeć, nie wyprę się ciebie” (Mt 26:35).

Chrześcijanie radzący sobie z atakami paniki i niepokojem cz. 3

Musimy podjąć decyzję. Kiedy trwamy w grzechu zawsze jesteśmy powołani do działania. Wiecie jakiego? Do pokuty. Najgorszym wyjściem jest powiedzenie: „Mam atak paniki. Jestem w depresji. To nie moja wina. Ludzie nie wiedzą przez co przechodzę”. To nie jest wyjście.

Musimy wyznać: „Panie, nie ufałem Tobie. Widziałem Cię jako zbyt małego i słabego w stosunku do moich problemów. Nie ufałem Tobie. Nie chciałem przerzucić swoich trosk na Ciebie”. To najlepsze miejsce. Wyznanie grzechu i błaganie Pana o pomoc, a także dążenie, aby złożyć swoją wiarę w Jego obietnicach. Musimy być szczerzy. Uczciwość jest zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem. Będąc nieuczciwym ignorujemy i odrzucamy naszą odpowiedzialność (uważamy, że wina, lęk, zmartwienie, depresja itd. to nie jest nasza wina). 

Pismo jest jasne, że niepokój i zmartwienia są oznaką bezbożnego strachu i małej wiary. A lekarstwem na to jest ujrzenie tego, jak wielki jest nasz Bóg. Słuchaj, jeśli zobaczysz Boga takim jakim On jest, nie będziesz ciągle dramatyzował z powodu zmartwień i niepokojów. Będziesz wiedział, że On jest dobry.

Do małżonka rozważającego rozwód

Pastorze John, jaką nadzieje dałbyś zestresowanemu małżonkowi, który jest rozczarowany swoim partnerem, sfrustrowany małżeństwem i właśnie rozważa rozwód jako ucieczkę?

 

Ból

Cóż, pierwszą rzeczą, która przychodzi mi do głowy jest to, że w małżeństwie i rodzicielstwie doświadcza się więcej bólu niż gdziekolwiek indziej na świecie.

 

Taki jest koszt zawarcia i dotrzymywania przymierza miłości. Taką cenę zapłacił Jezus Chrystus. Dlatego nigdy nie lekceważę tego rodzaju bólu jaki można odczuwać tylko w rodzicielstwie lub w związku małżeńskim.

 

Pierwszą rzeczą, którą chciałbym powiedzieć jest, że rozwód nie jest drogą nadziei. Bóg może uratować grzeszników przed katastrofą jaką niesie ze sobą rozwód, ale ostrzega: „Nie grzeszmy, aby łaska obfitowała” (Rz 6:1).

 

Planowanemu grzechowi nie towarzyszą żadne obietnice nadziei. Jezus powiedział: „Co Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela” (Mk 10:9). W swoim najgłębszym znaczeniu ten zakaz zrywania więzów małżeńskich, mówi, że małżeństwo zostało stworzone przez Boga i od samego początku jest obrazem dotrzymywania przymierza miłości Chrystusa wobec Jego Kościoła (por. Ef 5:22-33).

Utrapienia i uciski

„Któż nas odłączy od miłości Chrystusa? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz?” (List do Rzymian 8:35)

Jezus nie obiecał nikomu z nas, że konsekwentne życie chrześcijańskie będzie łatwe! Nie obiecał uwolnienia od codziennych utrapień i ucisków. Nie obiecywał zabrać nas do niebiańskiego domu na puszystej różowej chmurce!

Nasze życie prowadzimy w poznaniu Bożej łaski, ale nie ważmy się zapomnieć, że nasz Pan przyszedł umrzeć za nas i okazać niezmieniającą się nigdy moralną i zbawcza wolę Boga wobec Jego ludu.

Mamy tego samego Boga co Mojżesz!

„Eliasz był człowiekiem podlegającym tym samym doznaniom co my i modlił się gorliwie, żeby nie padał deszcz, i nie spadł deszcz na ziemię przez trzy lata i sześć miesięcy” (List Jakuba 5:17)

Jest prawdą, że nie jesteśmy jak Jozue, który swą modlitwą zatrzymał słońce na niebie, ani jak Mojżesz, który modlitwą rozdzielił Morze Czerwone, ani jak Eliasz, który modlitwą ściągnął ogień z nieba. Ale mimo to jesteśmy takimi samymi ludźmi, którym Bóg powierzył swoje Słowo i przez swojego Ducha umożliwia jego zwiastowanie – jesteśmy więc takimi ludźmi jak Mojżesz, Jozue, Eliasz i wszyscy inni święci. 

Pornografia i mózg

Ponieważ ludzki mózg jest biologiczną kotwicą naszego doświadczenia psychologicznego, powinniśmy zdawać sobie sprawę z tego jak on działa - mówi William M. Struthers, profesor psychologii w Wheaton Collage. „Wiedza o tym niezwykle wrażliwym połączeniu może pomóc nam zrozumieć dlaczego pornografia wpływa na ludzi w taki sposób, w jaki obserwujemy”. Oto 9 rzeczy, które powinieneś wiedzieć na temat oddziaływania pornografii na ludzki mózg.

1. Materiały o wyraźnie seksualnym charakterze uruchamiają neurony lustrzane. Te neurony, które są zaangażowane w proces naśladowania zachowania, zawierają układ motoryczny, który koreluje z planowaniem naszej aktywności. W przypadku pornografii system neuronów lustrzanych wyzwala podniecenie, które prowadzi do wzrostu napięcia seksualnego a to z kolei determinuje potrzebę jego ujścia. „Niefortunna rzeczywistość jest taka, że kiedy to wszystko ma miejsce (często poprzez masturbację) prowadzi do konsekwencji hormonalnych i neurologicznych, które wiążą człowieka z obiektem na którym skupione są jego myśli” – twierdzi Struthers. „W Bożym planie to byłaby żona takiego mężczyzny, jednak dla wielu z nich jest to obraz na ekranie. W ten sposób pornografia zniewala człowieka, przejmując kontrolę nad biologiczną odpowiedzią, która w sposób naturalny miała wiązać mężczyznę z jego żoną, a tym samym pornografia nieuchronnie prowadzi do rozluźnienia więzi małżeńskich”.

2. U mężczyzn występuje pięć podstawowych substancji chemicznych biorących udział w podnieceniu i odpowiedzi seksualnej. Tym, który prawdopodobnie odgrywa najważniejszą rolę w uzależnieniu od pornografii jest dopamina. Dopamina odgrywa ważną rolę w tej części naszego mózgu, która jest odpowiedzialna za uczenie się oparte na nagrodach. Każdy rodzaj nagrody zwiększa wzrost dopaminy w mózgu. Podobnie działają różne narkotyki, takie jak kokaina, amfetamina i metaamfetamina, które oddziaływają bezpośrednio na układ dopaminowy. Dopamina gwałtownie wzrasta gdy dana osoba jest wystawiona na nowe bodźce, szczególnie dotyczy to sfery seksualnej, lub gdy bodziec jest bardziej atrakcyjny niż oczekiwano. Ponieważ erotyczne obrazy wyzwalają więcej dopaminy niż seks ze znajomym partnerem, wystawienie na pornografię prowadzi do „uzależnienia od podniecenia” i uczy nasz mózg preferowania obrazu i mniejszego zadowolenia z rzeczywistych partnerów seksualnych.

3. Dlaczego mężczyźni szukają nowych materiałów pornograficznych, zamiast zadowalać się tymi samymi? Powód przypisuje się tzw. efektowi Coolidge’a [1], zjawisku zaobserwowanemu u ssaków, gdzie samce (i w mniejszym stopniu samice) wykazywały odnowione zainteresowanie seksualne, w momencie wprowadzenia nowych partnerów seksualnych, co miało miejsce nawet po odmowie współżycia z wcześniejszymi i wciąż dostępnymi partnerami. Ten mechanizm neurologiczny jest jedną z głównych przyczyn atrakcyjności i siły pornografii.

4. Nadmierna stymulacja układu nagrody – na przykład przy powtarzających się skokach dopaminy związanych z oglądaniem pornografii – powoduje odwrażliwienie (odczulenie). Jak wyjaśnia Gary Wilson: „Kiedy receptory dopaminy spadają po zbyt dużej stymulacji, mózg nie reaguje tak mocno jak wcześniej, a przyjemność sprawia nam mniejszą satysfakcję aniżeli było to do tej pory. To zmusza nas do poszukiwania mocniejszych bodźców satysfakcji – na przykład poprzez poszukiwanie bardziej ekstremalnych stymulantów seksualnych, dłuższych sesji lub częstszego sięgania po pornografię – a w ten sposób jeszcze bardziej otępiając mózg”.

5. „Psychologiczne, behawioralne i emocjonalne nawyki, które kształtują naszą seksualność, będą oparte na decyzjach, które podejmujemy” – mówi Struthers. „Ilekroć sekwencja podniecenia i reakcji jest aktywowana, tworzy pamięć neurologiczną, która wpłynie na przetwarzanie i reakcje na bodźce seksualne w przyszłości. Kiedy ta ścieżka zostaje aktywowana i jest stale aktywna, wraz z upływem czasu staje się preferowaną trasą – podróżą myślową – którą kroczy się regularnie. To wszystko ma daleko idące konsekwencje”.

6. Co sprawia, że pornografia internetowa jest wyjątkowa? Wilson wymienia kilka powodów: 1) pornografia internetowa oferuje ekstremalną atrakcję, 2) W przeciwieństwie do jedzenia i narkotyków, w przypadku pornografii nie ma żadnych fizycznych ograniczeń w jej konsumpcji, 3) Pornografia internetowa może nasilać się zarówno z nowymi „partnerami”, jaki i gatunkami; 4) W przeciwieństwie do narkotyków i jedzenia, pornografia nie aktywuje naturalnego systemu awersji w naszym mózgu; 5) Mózg nastolatków jest u szczytu produkcji dopaminy, a jego neuropatyczność czyni go niezwykle podatnym na uzależnienie.

7. Narażenie mężczyzn na materiały o charakterze jednoznacznie seksualnym, często jest skorelowane z lękiem społecznym, depresją, niską motywacją, problemami z koncentracją, zaburzeniami erekcji i negatywnym postrzeganiem siebie w zakresie wyglądu fizycznego oraz funkcjonowania w sferze seksualnej.

 

Wykorzystano: https://www.thegospelcoalition.org/article/9-things-you-should-know-about-pornography-and-the-brain/ 

---

[1] Coolidge’a efekt biol. podniesienie reaktywności seksualnej osobnika pod wpływem zmiany partnera — wskutek braku efektu przywykania (habituacja) do zespołu bodźców charakteryzującego danego osobnika; - źródło Coolidge'a efekt - Encyklopedia PWN

Odraczanie posłuszeństwa Chrystusowi

„A oni odpowiedzieli: Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom” (Dzieje Apostolskie 16:31)

Znacząca herezja powstała w naszych ewangelikalnych kręgach – szeroko rozpowszechnione przekonanie, że my, ludzie możemy zdecydować, iż przyjmujemy Chrystusa, tylko dlatego, że potrzebujemy Go jako Zbawiciela, natomiast mamy prawo odraczać nasze posłuszeństwo względem Niego tak długo, jak chcemy!

Prawdą jest, że Pismo Święte nie zna zbawienia w oddzieleniu od posłuszeństwa. Piotr przedstawia wyraźnie, że jesteśmy „wybrani według uprzedniej wiedzy Boga Ojca, przez uświęcenie, którego sprawcą jest Duch, do posłuszeństwa” (1P 1:2).

Duchowa czujność

Czujność jest kluczowym elementem duchowej dyscypliny. 

Niegdyś zadaniem strażników na murach było ostrzeganie przed zbliżaniem się wroga. Oni musieli być czujni. Nie mogli pozwolić sobie nawet na chwilę dekoncentracji. Zobacz co Herod uczynił ze strażnikami, którzy w jego ocenie zaniedbali swoje obowiązki (Dz 12:19).

Kiedy jesteśmy świadomi grożącego niebezpieczeństwa, nasz organizm przechodzi w stan czuwania. W nauce nazywa się to wigilancją – stanem gotowości do reagowania ze zwiększoną uwagą na docierające do nas sygnały.

Dzień, w którym król Dawid stał się ateistą

„Nie zamartwiaj się tą sprawą, bo miecz pożera raz tego, raz innego”  (II Księga Samuela 11:25)

Te słowa to jedne z najbardziej wstrząsających stwierdzeń, jakie znajdujemy w Piśmie Świętym. Są zawarte w jednym z najbardziej szokujących rozdziałów Biblii.

Król Dawid, bohater, który zabił dziesiątki tysięcy złych ludzi, czciciel, który napisał najpiękniejsze pieśni w Biblii, człowiek, który został namaszczony przez Boga na króla Izraela, stał się chwilowym ateistą.

Musiał nim się stać, prawda? Przecież w tym momencie nie zamierzał pokutować. Dopiero co bez skrupułów popełnił zbrodnię. Wziął żonę Uriasza Batszebę i miał z nią kontakty seksualne, a następnie odesłał ją do męża, który właśnie wrócił z wojny, próbując jego samego przekonać do współżycia z żoną, tak aby to Uriasz, a nie Dawid mógł zostać uznany za ojca dziecka. Jednak gdy Uriasz odmówił cieszenia się przywilejami męża, podczas gdy armia Izraela walczyła z wrogiem, Dawid wysłał wiadomość do dowódcy wojsk, w której de facto przypieczętował zabójstwo Uriasza.

Wyczerpujące ciężary diabła

„Dał im PAN także odpoczynek ze wszystkich stron, tak jak przysiągł ich ojcom. Nie ostał się przed nimi nikt spośród wszystkich ich wrogów, wszystkich ich wrogów wydał PAN w ich ręce” (Księga Jozuego 21:44)

„A tak zostaje jeszcze odpoczynek dla ludu Bożego” (List do Hebrajczyków 4:9)

Pewien znany pracownik Boży opowiadał o swojej matce, która zawsze miała dużo problemów i była bardzo niespokojną wierzącą. Często spędzał długie godziny rozmawiając z nią i przekonując, że niepokój i noszenie w sobie problemów jest wielkim grzechem. Jednak wszystkie jego starania były daremne. Ona podobna była do staruszki, która kiedyś się skarżyła, że w życiu bardzo wiele wycierpiała, a w szczególności z powodu niepowodzeń i niesnasek, które nigdy nie nastąpiły. Ale pewnego poranka matka przyszła na śniadanie cała promieniejąca. Syn spytał ją, co się z nią stało, a ona opowiedziała mu sen, jaki miała tej nocy.