Strategia do walki z pożądliwością cz. 2

W pierwszej części artykułu rozmawialiśmy o tym czym jest pożądliwość. Nasz akronim, który wykorzystamy w strategii do walki z pożądliwością wygląda tak:

A (avoid) – UNIKAJ

N (say NO) – POWIEDZ NIE

T (turn) – ODWRÓĆ SIĘ

H (hold) – ZATRZYMAJ SIĘ

E (enjoy) – RADUJ SIĘ

M (move) – RUSZAJ

Dzisiaj zajmiemy się pierwszą częścią strategi.

„Człowiek, który nie panuje nad swoim duchem, jest jak miasto zburzone i bez muru” (Prz 25:28).

„Dlatego przepaszcie biodra waszego umysłu i bądźcie trzeźwi, pokładając doskonałą nadzieję w łasce, która będzie wam dana przy objawieniu Jezusa Chrystusa” (1P 1:13).

Ewangeliczni chrześcijanie i katolicy: nowa era?

Aby udzielić odpowiedzi na to pytanie, musimy umieścić je w szerszym kontekście historycznym i teologicznym. W przeciwnym razie ryzykujemy zredukowaniem tego zagadnienia do chwili obecnej. Ta wstępna obserwacja jest bardzo ważna, ponieważ tematem naszych rozważań jest katolicyzm, który jest instytucją posiadającą dwa tysiące lat dziedzictwa doktrynalnego, instytucjonalnego i kulturowego. Aby dokonać właściwej analizy katolicyzmu, musimy mieć świadomość istnienia oraz skompletowania wszystkich fragmentów, które składają się na istotę tego systemu religijnego. 

W innym wypadku będziemy posiadać tylko pojedyncze fragmenty, które nie dadzą nam właściwej perspektywy. Aspekt „duchowy” naszych rozważań nie może ignorować faktu, że mamy do czynienia z systemem, który posiada swoją historię, doktrynę, zaangażowanie polityczne, system finansowy, duchową ekspresję itd. Aby mówić o „nowej erze” należy przyjrzeć się biegowi historii z perspektywy katolicyzmu. Oto krótkie podsumowanie.

5 Sola Reformacji

Sola Scriptura

Sola Scriptura oznacza „tylko Pismo”. Wskazuje, że tylko Pismo ma prawo mówić w Bożym imieniu, ponieważ pochodzi od Boga. Możemy myśleć o kościele jak o nauczycielu, który uczy nas Pisma Świętego, ale sam nieustannie musi podawać się jego autorytetowi. Nie ma on żadnej władzy i znaczenia poza tą, którą daje mu Słowo Boże.

Jak pisał J.I. Packer: „Podstawą chrystianizmu jest przyjmowanie nauczania biblijnego, będącego osobistym Bożym pouczeniem, za ludzkim pośrednictwem, przekazywanym, jak to Jan Kalwin wyraża, wprost ze świętych ust Boga. Jeśli Pismo Święte jest rzeczywiście samym Bogiem głoszącym i nauczającym, jak zawsze utrzymywało szeroko pojęte ciało Kościoła, to pierwszym znakiem dobrej teologii jest powtarzanie przez nią Słowa Bożego najwierniej, jak się tylko da”.

Apel do leniwych chrześcijan

R.C. Sproul powiedział: „Zawodzimy w naszym obowiązku studiowania Słowa Bożego nie dlatego, że jest ono trudne do zrozumienia, nie dlatego, że jest ono nudne, ale dlatego, że to wymaga pracy. Naszym problemem nie jest brak inteligencji. Naszym problemem jest lenistwo”.

Chciałbym zobaczyć twoją minę. Tak, jesteś leniwy. A im szybciej zdasz sobie z tego sprawę, tym lepiej dla ciebie. Czas na upamiętanie drogi przyjacielu. Czas na wyznanie grzechu gnuśności.

Pamiętam jak w emocjonującym poselstwie, John Piper wzywał: „Bóg Wszechmogący przemówił. To nie może być nudne! To nie może być nudne, to my jesteśmy problemem. Świat jest nudny! Avatar jest nudny!”.

Chrześcijański ubiór

W kwestii strojenia się i noszenia złota podane nam są ogólne wskazówki, które mają zastosowanie dla wszystkich wierzących, zarówno mężczyzn jak i kobiet. Pierwsza zasada obejmuje wydatki. Ile wydajemy na odzież? Czy wszystkich tych rzeczy potrzebujemy? Czy można te pieniądze wykorzystać w lepszy sposób?

1 Tm 2:9 zabrania kupowania drogiej odzieży. To nie jest tylko sprawa tego, czy nas na nie stać, czy nie. Grzechem jest, gdy chrześcijanin kupuje kosztowną odzież, ponieważ Słowo Boże tego zabrania. Współczucie i wzgląd na innych również tego zakazują. Ciężkie położenie naszych bliźnich w innych krajach, ich wielkie duchowe i fizyczne potrzeby pokazują, jak bezduszne jest niepotrzebne wydawanie pieniędzy na odzież.

Wierna żona

Kilka dni temu mój mąż napisał artykuł o byciu wiernym mężem, i to spowodowało, że zaczęłam zastanawiać się, co to znaczy być wierną żoną. Bycie żoną mojego męża jest jedną z największych radości w moim życiu, ale mam jeszcze wiele do nauczenia. Moje rozważania, podobnie jak mojego męża, zostały napisane z myślą o ideale, któremu nie dorównuję.

Wierna żona jest wierną chrześcijanką. Oznacza to, że doszła ona do takiego momentu w swoim życiu, gdzie widzi własne grzechy przeciwko Bogu jako swój największy problem a miłość Chrystusa do niej, która zaprowadziła go na śmierć za nią, widzi jako swój największy skarb. 

Jest ona kobietą, którą Chrystus tak ukochał, że ona kocha Go wzajemnie i pragnie robić wszystko, co On jej nakazuje. To z tego miejsca – od bycia ukochaną przez Chrystusa – jest ona wolna, aby być wierną żoną dla swojego męża, zamiast wymagać by mąż kochał ją w taki sposób w jaki ona chce być kochana. Miłość Chrystusa do niej sprawia, że ona może zacząć być taką żoną, jaką Chrystus ją powołał by była.

Samotność z Bogiem w modlitwie

W naszych modlitwach, bardzo często poddajemy się religijnemu pośpiechowi. Czy dużo czasu spędzamy codziennie na modlitwie? Przy dokładnym obliczeniu, można ten czas określić minutami. 

Nie można chodzić w mocy i prawdziwej świętości przed Bogiem, nie przeznaczając odpowiedniego czasu na przebywanie w odosobnieniu w swoim pokoju. Jeden z reformatorów powiedział: „Całe dni i tygodnie leżałem twarzą do ziemi przed obliczem Bożym w milczeniu, a czasem w głośnej modlitwie”. 

Problemy, cierpienie i ten "przeklęty" kalwinizm

W 1858 roku uzdolniony młody prezbiteriański misjonarz o imieniu John G. Paton popłynął wraz z żoną i synkiem na południowy Pacyfik, aby rozpocząć prace misyjną wśród wyspiarzy. W ciągu kilku miesięcy od przybycia jego żona i synek zmarli, zostawiając go samego.

W sierpniu 1876 roku utalentowany młody teolog B.B. Wafrield i jego żona spędzali miesiąc miodowy w Niemczech. Podczas zwiedzania Schwarzwaldu zaskoczyła ich silna burza, i coś co nigdy nie zostało wyjaśnione, przydarzyło się jego żonie, która do końca życia stała się osobą niepełnosprawną.

W latach pięćdziesiątych Niezależny Kościół Prezbiteriański wezwał młodego kaznodzieję, aby podjął służbę w bardzo podzielonym kościele. Przyjechał na miejsce z żoną i pięciorgiem dzieci, z których najmłodsze miało zaledwie trzy lata. W ciągu półtora roku, u Antona Van Puffelena rozwinął się guz mózgu, a w dwa lata po rozpoczęciu pracy w Savannah, zmarł.

Strategia do walki z pożądliwością cz. 1

Statystyki wyraźnie pokazują, że pornografia jest ogromnym problemem społecznym. Podobno dochody generowane przez przemysł pornograficzny w USA przewyższają dochody NBA, NHL, NFL (koszykówka, hokej i futbol amerykański). Trudno to sobie wyobrazić, ale jeśli tak jest naprawdę to możemy być pewni, że pornografia nigdy nie zniknie.

Badania przeprowadzone w USA pokazują, że problem pornografii jest taki sam wśród chrześcijan jak i pośród ludzi niewierzących. Nie ma żadnej różnicy pomiędzy nimi.

Spójrzmy na fakty (odnoszą się do USA, ale tam czy u nas, jesteśmy tacy sami i grzech jest niezwykle demokratyczny, prawda?):

a) Jest ponad 370 milionów stron pornograficznych (!),

b) 70% pastorów młodzieżowych w USA stwierdziło, że w ciągu ostatnich 12 miesięcy co najmniej jeden młody człowiek przyszedł do nich, aby uzyskać pomoc w walce z pornografią,

Pastorze, jak często głosisz Ewangelię?

„Jeśli bowiem głoszę ewangelię, nie mam się czym chlubić, bo nałożono na mnie ten obowiązek, a biada mi, gdybym ewangelii nie głosił" (1 Kor 9:16)

Nawet pobieżna lektura Dziejów Apostolskich wyraźnie pokazuje nam gorliwość apostoła Pawła dla głoszenia Ewangelii. Ten człowiek był nieugięty. Kościołowi w Rzymie powiedział, że nie tylko ma nadzieję odwiedzić ich w drodze do Hiszpanii, co wielu uważało wtedy za koniec ówczesnego świata (Rz 15:24), ale również, że ma obowiązek głoszenia Ewangelii (Rz 1:14-16). Koryntianom powiedział, że jest jakby pod wewnętrznym przymusem głoszenia Słowa Bożego. To była siła napędowa w jego służbie. Ciągle ryzykował życie, aby głosić Jezusa i to Jezusa ukrzyżowanego, który jest jedyną drogą zbawienia, ratunku od grzechu, szatana i śmierci.

Istota pobożnego życia

Pobożność (pietas) stanowi jeden z głównych tematów teologii Jana Kalwina. Jego teologia jest, jak wyraził to John T.McNeill „szczegółowym opisem jego pobożności”. Kalwin był zdecydowany zamknąć swoją teologię w granicach pobożności. Dla niego, teologia zajmuje się przede wszystkim wiedzą o Bogu i o nas samych, jednak tam gdzie nie ma prawdziwej pobożności, tam też nie ma prawdziwej wiedzy.

Dla Kalwina pietas, oznacza właściwą postawę człowieka wobec Boga, która obejmuje prawdziwą wiedzę, płynące z głębi serca uwielbienie, zbawczą wiarę, synowski lęk, poddanie w modlitwie i pełną czci miłość. Poznanie kim jest Bóg (teologia) prowadzi nas do właściwej postawy względem Niego, a także do czynienia rzeczy, które znajdują Jego upodobanie (pobożność). Kalwin pisze: „Całe życie chrześcijanina powinno być praktyką pobożności”.

Berejczyku pamiętaj! Część 4

Część obserwatorów świata chrześcijańskiego twierdzi, że przed pojawieniem się Internetu oraz mediów społecznościowych, życie fałszywych nauczycieli było o wiele łatwiejsze. Ich służby mogły spokojnie rozrastać się, bez obawy wyciągnięcia na światło dzienne najdziwniejszych i niedorzecznych aspektów ich działalności. Cameron Buettel twierdzi, że doba elektronicznych mediów pozwala nam na łatwiejsze wykrycie oraz ostrzeżenie przed fałszywym nauczycielem. To z kolei wymaga od niego ukrycia swoich nauk w cieniu prawdy, aby mógł uniknąć gorliwych blogerów, którzy tylko czekają, aby wskazać na głoszoną przez niego herezję.

Znaj swoją doktrynę!

„Doktryna dzieli”; „Bóg bardziej troszczy się o nasze uczynki a nie wyznania wiary”; „Doktryna dzieli, a miłość buduje”. Czy to prawda? Czy doktryna powinna skłonić swoje kolana przed prymatem miłości? I czy naprawdę biblijna miłość wyklucza doktrynę?

Biblia ma wiele do powiedzenia o doktrynie. W rzeczywistości nie możemy nazywać się naśladowcami Chrystusa jeśli nie wiemy w co dokładnie wierzymy, nie trzymali się naszego wyznania wiary i nie potrafili go bronić. Oczywiście, że chrześcijaństwo jest czymś więcej niż umysłowym poznaniem doktryny. Jednakże odrzucenie tego aspektu wiary pozbawia ją prawdziwej treści.

Wielu mężczyzn, którzy twierdzą, że kochają Biblię ma tylko niewielką znajomość doktryny. Nie mają świadomości, że otrzymali w depozyt ewangelię i są zobowiązani ją chronić. Wielu, którzy zostali wezwani do prowadzenia swoich domów w biblijny sposób, w wolnym czasie oddaje się lenistwu i niedbałości. Siedzenie przed telewizorem albo oddawanie się innym rozrywkom brzmi znaczniej atrakcyjniej aniżeli ciężka praca nad Pismem Świętym.

Małżeństwo nie zaspokoi twoich potrzeb

W jednej z moich ulubionych kreskówek jest scena, w której grupa jaskiniowców stoi na szczycie klifu i obserwuje upadek jednego z nich. Właściwie to on nie spadł – został zrzucony. Kiedy już spadł na dół, lider grupy patrzy gniewnie na pozostałych i mówi: „A więc czy jest ktoś, kogo jeszcze potrzeby nie są zaspokojone?”

Jest to złośliwa, ale aktualna krytyka kultury, w której oczekujemy, że wszystko – w tym nasze małżeństwa – istnieje po to, by zaspokajać nasze potrzeby.

Myśląc o małżeństwie w kategoriach zaspokojenia naszych potrzeb, nie dostrzegamy prawdziwej natury miłości i jednocześnie zasiewamy nasienia destrukcji. Bóg nie zaprojektował małżeństwa jako sposobu zaspokojenia naszych indywidualnych oczekiwań. Takie niewłaściwe spojrzenie na małżeństwo jest niebezpieczne z co najmniej dwóch powodów.

Czy posiadasz zbawczą wiarę?

Konieczne składniki prawdziwej, zbawiającej wiary. Skupiaj się na tych głównych składniach, zadając sobie następujące pytania:

• Czy jestem zupełnie przekonany o mojej grzeszności oraz martwocie i niedoli mojej natury i mojego stanu, w oderwaniu od Chrystusa?
• Czy porzuciłem wszelką nadzieję, że mogę kiedykolwiek osiągnąć jakąś sprawiedliwość, świętość czy prawdziwe szczęście, pozostając w stanie mojej grzeszności?
• Czy moje oczy zrozumienia zostały oświecone tak, że teraz widzę, jak cudowny jest Chrystus?