Niektórzy po prostu lubią walkę

„Bo wy, bracia, zostaliście powołani do wolności, tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale z miłości służcie jedni drugim.” (Gal.5:13)

Jest taki moment w filmie Sama Mendesa 1917 (film jest świetny, powinniście go obejrzeć, ale ten artykuł nie jest recenzją filmu) gdy Lance Corporal Shofield, któremu powierzono zadanie przejścia przez teren wroga, by dostarczył na brytyjską linię frontu kluczową wiadomość na temat zasadzki, słyszy ostrzeżenie na temat oficera, któremu ma dostarczyć wiadomość: „Upewnij się, że będziesz miał świadków” – „Niektórzy po prostu lubią walkę.”

Brak modlitwy = duchowa śmierć

„I nastąpiła walka w niebie. Michał i jego aniołowie walczyli ze smokiem. I walczył smok i jego aniołowie; Ale nie zwyciężyli i nie było już dla nich miejsca w niebie” (Obj 12:7-8)

Walka pomiędzy Michałem i jego aniołami a szatanem i jego demonami, która toczyła się w niebie, zakończyła się zwycięstwem wojsk niebiański. Co dalej stało się z szatanem i jego zastępami?

„I rozgniewał się smok na kobietę, i odszedł, aby walczyć z resztą jej potomstwa, z tymi, którzy zachowują przykazania Boga i mają świadectwo Jezusa Chrystusa” (Obj 12:17)

Bohaterowie wiary: Peter Waldo

W połowie XII wieku w Lyon we Francji mieszkał zamożny kupiec Peter Waldo (lub Peter Valdes). Jego dom znajdował się w pobliżu miejsca, w którym spotykają się dwie wielkie rzeki, Rodan i Saone.

Mury miasta były stare i szare, a ulice wąskie i zacienione domami po obu stronach. Lyon było miastem znanym z handlu, więc nabrzeża zawsze były wypełnione statkami handlowymi. Głównym towarem eksportowym był jedwab. Liczne drzewa posadzono poza murami miasta i to właśnie tam właśnie hodowano jedwabniki, których kokony były wykorzystywane przy produkcji tego cennego materiału.

Trzy rzeczy do zapamiętania w twoim (niedoskonałym) małżeństwie

Jim zachorował i musiał porzucić wspinaczkę po drabinie korporacyjnej. To spowodowało napięcia w jego małżeństwie z Jen, których nigdy się nie spodziewał. Brad i Savannah byli coraz bardziej zajęci i nagle przestali ze sobą rozmawiać, a ich związek zapłacił za to ogromną cenę. 

Brent przez lata zmagał się z sekretnym grzechem, a gdy Liz to odkryła, ich małżeństwo prawie zakończyło się rozwodem. India i Frank zawsze walczyli o władzę; to było wyczerpujące. Alfie i Sue nigdy nie byli duchowo w tym samym miejscu. Jared i Sally byli sobie bardzo bliscy, ale problemy finansowe wniosły sporo napięcia w ich małżeństwo. Matka Junga wciągała syna w lojalnościową bitwę, co było powodem wielu konfliktów między nim a jego żoną Kim.

Teologia reformowana i życie na chwałę Boga

Właściwe zrozumienie teologii reformowanej zmienia wszystko w naszym życiu. Nie mówię tutaj tylko o intelektualnym poznaniu pewnych założeń, które zostały przyjęte bez prawdziwej reformacji serca. Nie, teologia reformowana jako najczystszy wyraz ewangelicznej prawdy, ma moc zmieniać nie tylko nasze pojmowanie zbawienia, ale również zrozumienie wszystkiego.

Bardzo często ludzie, którzy przyjmują założenia teologii reformowanej mają wrażenie, że nawrócili się po raz drugi. W rzeczywistości jednak wielu z nich nawróciło się po raz pierwszy. Dlaczego?

Po pierwsze, ci ludzie pierwszy raz w swoim życiu stanęli twarzą w twarz z bezwzględną rzeczywistością własnej deprawacji. Pełnego zepsucia oraz radykalnego zniszczenia dokonanego przez grzech.

Ucieczka z prześladowania?

Spójrzmy na historię zapisaną w Księdze Rodzaju 39-41. Sprawmy, aby ta opowieść pasowała do sposobu myślenia, w jaki większość z nas pojmuje zagadnienia kościoła oraz misji.

Wyobraź sobie otrzymanie takiego biuletynu od jednego z twoich zagranicznych współpracowników. Wiadomość brzmi mniej więcej tak:

Nasz brat, którego kochamy został aresztowany i obecnie znajduje się w egipskim więzieniu. Rodzina, którą kochał i ufał, zdradziła go i sprzedała do niewoli. Wiemy, że pozostał wierny Bogu i odmówił wręczenia łapówki, która pomogłaby mu wydostać się na wolność. Z powodu swojej wiary, został przeniesiony do więzienia przeznaczonego dla największych wrogów narodu.

Samodyscyplina w życiu chrześcijanina

Wzrost w osobistej świętości jest w dużej mierze zdeterminowany przez nasz postęp w samodyscyplinie. Bez tej fundamentalnej zasady nie można mówić o żadnym progresie w łasce. Zanim zajmiemy się innymi dziedzinami, domem, pracą czy kościołem, na początku musimy skupić się na samodyscyplinie.

Zagadnienie osobistej dyscypliny nie jest popularnym tematem. W naszym społeczeństwie jakikolwiek nacisk na samodyscyplinę wywołuje sprzeciw, nawet wśród chrześcijan, którzy wołają, że jest to zwykły legalizm, broniąc swoich praw do wolności chrześcijańskiej. Ci wolno duchowi wierzący utrzymują, że dyscyplina ogranicza ich wolność w Chrystusie, wiążąc ich w duchowym kaftanie bezpieczeństwa.

Każdy wierzy w tę doktrynę

Jestem pewien, że wszyscy jesteście świadomi tego faktu, że w Stanach Zjednoczonych jest taka maksyma, czy prawo naszego narodowego dziedzictwa, że nigdy nie rozmawiamy o religii i polityce, ale za każdym razem gdy dwóch Amerykanów usiądzie do rozmowy, to nieuchronnie doprowadzi to do spraw religii i polityki.

I za każdym razem, gdy toczy się dyskusja na temat religii, to prędzej czy później (najczęściej wcześniej), dyskusja koncentruje się na jakimś elemencie doktryny predestynacji.

To jedna z tych rzeczy, które nas zdumiewają i jednocześnie stymulują nasze umysły.

Bóg nie odsłania drogi przed czasem

„Gdy będziesz przechodził przez wody … nie zaleją cię” (Iz 43:2).

Bóg nie odsłania drogi przed czasem. Nie obiecuje pomocy, gdy nie zachodzi potrzeba. Nie oddala przeszkód z naszej drogi, dopóki nie staniemy przed nimi. Ale gdy się znajdziemy na skraju klęski, niedoli lub plagi – wyciągnie ku nam pomocną rękę. Wielu – zapominając o tym, pozostaje w ciągłym niepokoju i trwodze wobec trudności, które przewidują w przyszłości. Czekają na to, aby Bóg otworzył przed nimi jasną, wyraźną drogę, na setki, setki kilometrów naprzód, podczas gdy On obiecał czynić to krok za krokiem w miarę potrzeby.

Święta nie ignorują twoich trudności

Mówiąc szczerze, nie wszystko jest wesołe i jasne. Dla niektórych czas Świąt Bożego Narodzenia to naprawdę najwspanialszy czas w ciągu roku, ale jednak wszyscy gdzieś w głębi samych siebie wiemy, że nie wszystko jest wesołe i jasne na tym świecie – nie wszystko jest wesołe i jasne w nas. Bywają takie Święta, kiedy bardziej niż inni odczuwamy jakiś ciężar.

Niektórzy są na tyle optymistycznie usposobieni, że potrafią świętować Boże Narodzenie nawet w trudnych okresach swojego życia. Ale dla niektórych cała ta mowa o radości i wesołości towarzyszącej Świętom sprawia, że ich smutki stają się jeszcze bardziej namacalne, a to co już było wystarczająco bolesne – boli jeszcze bardziej. Codzienne życie już jest wystarczająco trudne. Ale wydaje się jeszcze trudniejsze, gdy cały świat zdaje się śpiewać, dzwonić dzwoneczkami i zachowywać się tak, jakby wszystko stało się nagle wesołe. Presja, by poczuć radość Świąt sprawia, że ta radość jest jeszcze trudniejsza do osiągnięcia.

Święta narodzenia Pańskiego we wczesnym kościele

Chrześcijanie zaczęli wskazywać na 25 grudnia lub 6 stycznia jako dzień narodzin Jezusa na długo przed tym, jak poganie zaczęli odchodzić tego dnia swoje święta. Tym samym twierdzenia, jakoby chrześcijanie umiejscowili tego dnia swoje święto, tak by zastąpić nim pogańskie święta (lub co gorsza połączyć je), jest z historycznego punktu widzenia bezpodstawne i po prostu fałszywe. 

Najwcześniejsze inskrypcje mówiące o pogańskim święcie Sol Invictus (łac. Słońce Niezwyciężone) nie zawierają informacji o dniu, w którym je obchodzono. Pierwsza wzmianka o tym, że święto to obchodzono 25 grudnia pojawia się w wykazie obchodów pogańskich zawartym w Chronografii Filokalusa z 354 roku. 

Strategia do walki z pożądliwością cz. 4

W pierwszej części artykułu rozmawialiśmy o tym czym jest pożądliwość. Nasz akronim, który wykorzystamy w strategii do walki z pożądliwością wygląda tak:

A (avoid) – UNIKAJ

N (say NO) – POWIEDZ NIE

T (turn) – ODWRÓĆ SIĘ

H (hold) – ZATRZYMAJ SIĘ

E (enjoy) – RADUJ SIĘ

M (move) – RUSZAJ

Druga część dotyczyła UNIKANIA. Zachęcam, wróć do niej jeszcze raz ze szczególnym uwzględnieniem wezwania apostoła Piotra do prowadzenia zdyscyplinowanego życia. Potem rozmawialiśmy o „powiedzeniu NIE”, a także o wypracowywaniu nowych nawyków, które pozwolą nam zwyciężać w walce z pożądliwościami. Dzisiaj zajmiemy się trzecią częścią strategi.

ODWRÓĆ SIĘ. Musimy nauczyć się nie tylko automatycznie mówić „NIE” pokusie, ale również zwracać swój umysł w stronę Chrystusa. Często powiedzenie „NIE” nie wystarczy. Pokusa, podobnie jak grzech jest bardzo kreatywna i twórcza. Dlatego nie można tylko realizować strategię w sensie negatywnym. Musimy przejść do ataku. Musimy skonfrontować obietnice pokusy z obietnicami Chrystusa.

Serce depresji

Przyczyny duchowej depresji zależą od tego jak ją zdefiniujemy. Jeśli "duchowy" wąsko określimy jako depresję spowodowaną grzechem, wtedy poszukiwania przyczyny będą zakończone. Lecz przyjmijmy, że wszelka depresja jest duchową depresją, a jest nią w rzeczy samej. Depresja jest bolesnym doświadczeniem, które z reguły opisywane jest obrazami pustki, ciemności, ociężałości a nawet samego piekła.

Cokolwiek tak bolesnego i czymkolwiek spowodowane jest zawsze duchowe. I nie chodzi o to, że depresja jest zawsze spowodowana grzechem, ale z pewnością przynosi duchowe pytania i staje się okazją do duchowej walki. Możesz być pewien, że w czasie tej walki grzech może stać się duchowym sidłem.

Teorie o nierównowadze chemicznej zmniejszyły zakres określenia duchowa depresja, a strażnicy znaczenia terminów zazwyczaj kontrolują dyskusję. Dobrym miejscem by rozpocząć poszukiwania przyczyny jest rozszerzenie określenia duchowej depresji do jej pierwotnego rozmiaru.

Co jest więc przyczyną depresji? To jakby pytać: co jest przyczyną cierpienia? Jest co najmniej pięć takich przyczyn.

Strategia do walki z pożądliwością cz. 3

W pierwszej części artykułu rozmawialiśmy o tym czym jest pożądliwość. Nasz akronim, który wykorzystamy w strategii do walki z pożądliwością wygląda tak:

A (avoid) – UNIKAJ

N (say NO) – POWIEDZ NIE

T (turn) – ODWRÓĆ SIĘ

H (hold) – ZATRZYMAJ SIĘ

E (enjoy) – RADUJ SIĘ

M (move) – RUSZAJ

Druga część dotyczyła UNIKANIA. Zachęcam, wróć do niej jeszcze raz ze szczególnym uwzględnieniem wezwania apostoła Piotra do prowadzenia zdyscyplinowanego życia. Dzisiaj zajmiemy się kolejną częścią strategi.

Nie unikniesz każdej możliwej pokusy. Nawet jeśli będziesz prowadził w pełni odpowiedzialne życie, możesz zostać bezpośrednio skonfrontowany z czymś, co będzie stanowiło dla ciebie prawdziwe wyzwanie, gdyż „cielesne pożądliwości walczą przeciwko duszy” (1P 2:11). Co wtedy?

Masz 3 sekundy, aby powiedzieć „NIE” każdej pożądliwej myśli, która pojawi się w twoim umyśle. W autorytecie Jezusa Chrystusa powiedz „NIE”. Bądź twardy. Powiedz „NIE” obrazom, które pojawiają się w twojej głowie; „NIE” każdej pokusie, która stoi przed tobą. Tylko zdecydowana i szybka reakcja sprawi, że pożądliwość nie będzie mogła zakotwiczyć się w twoim umyśle. Jeśli będzie zwlekał to przegrasz. Doświadczyłeś tego, prawda?

Twoje świadectwo nie jest Ewangelią

„Wtedy znowu zawołali tego człowieka, który był ślepy i powiedzieli do niego: Oddaj chwałę Bogu. My wiemy, że ten człowiek jest grzeszny. A on odpowiedział: Czy jest grzeszny, nie wiem. To tylko wiem, że byłem ślepy, a teraz widzę” (J 9:24-25)

To stwierdzenie „oddaj chwałę Bogu” wydaje się czymś dobrym, dopóki nie przeczytamy reszty tekstu, w którym dowiadujemy się, że faryzeusze doszli do wniosku, że Jezus był grzesznikiem i dlatego nie mógł dokonać tego cudu. Mówili, że uzdrowiony człowiek powinien oddać chwałę Bogu, a nie Jezusowi. Jednak uzdrowiony zwrócił się do nich w bardzo prostolinijny sposób: „Czy jest grzeszny, nie wiem. To tylko wiem, że byłem ślepy, a teraz widzę”.