Samodyscyplina w życiu chrześcijanina

Wzrost w osobistej świętości jest w dużej mierze zdeterminowany przez nasz postęp w samodyscyplinie. Bez tej fundamentalnej zasady nie można mówić o żadnym progresie w łasce. Zanim zajmiemy się innymi dziedzinami, domem, pracą czy kościołem, na początku musimy skupić się na samodyscyplinie.

Zagadnienie osobistej dyscypliny nie jest popularnym tematem. W naszym społeczeństwie jakikolwiek nacisk na samodyscyplinę wywołuje sprzeciw, nawet wśród chrześcijan, którzy wołają, że jest to zwykły legalizm, broniąc swoich praw do wolności chrześcijańskiej. Ci wolno duchowi wierzący utrzymują, że dyscyplina ogranicza ich wolność w Chrystusie, wiążąc ich w duchowym kaftanie bezpieczeństwa.

Każdy wierzy w tę doktrynę

Jestem pewien, że wszyscy jesteście świadomi tego faktu, że w Stanach Zjednoczonych jest taka maksyma, czy prawo naszego narodowego dziedzictwa, że nigdy nie rozmawiamy o religii i polityce, ale za każdym razem gdy dwóch Amerykanów usiądzie do rozmowy, to nieuchronnie doprowadzi to do spraw religii i polityki.

I za każdym razem, gdy toczy się dyskusja na temat religii, to prędzej czy później (najczęściej wcześniej), dyskusja koncentruje się na jakimś elemencie doktryny predestynacji.

To jedna z tych rzeczy, które nas zdumiewają i jednocześnie stymulują nasze umysły.

Bóg nie odsłania drogi przed czasem

„Gdy będziesz przechodził przez wody … nie zaleją cię” (Iz 43:2).

Bóg nie odsłania drogi przed czasem. Nie obiecuje pomocy, gdy nie zachodzi potrzeba. Nie oddala przeszkód z naszej drogi, dopóki nie staniemy przed nimi. Ale gdy się znajdziemy na skraju klęski, niedoli lub plagi – wyciągnie ku nam pomocną rękę. Wielu – zapominając o tym, pozostaje w ciągłym niepokoju i trwodze wobec trudności, które przewidują w przyszłości. Czekają na to, aby Bóg otworzył przed nimi jasną, wyraźną drogę, na setki, setki kilometrów naprzód, podczas gdy On obiecał czynić to krok za krokiem w miarę potrzeby.

Święta nie ignorują twoich trudności

Mówiąc szczerze, nie wszystko jest wesołe i jasne. Dla niektórych czas Świąt Bożego Narodzenia to naprawdę najwspanialszy czas w ciągu roku, ale jednak wszyscy gdzieś w głębi samych siebie wiemy, że nie wszystko jest wesołe i jasne na tym świecie – nie wszystko jest wesołe i jasne w nas. Bywają takie Święta, kiedy bardziej niż inni odczuwamy jakiś ciężar.

Niektórzy są na tyle optymistycznie usposobieni, że potrafią świętować Boże Narodzenie nawet w trudnych okresach swojego życia. Ale dla niektórych cała ta mowa o radości i wesołości towarzyszącej Świętom sprawia, że ich smutki stają się jeszcze bardziej namacalne, a to co już było wystarczająco bolesne – boli jeszcze bardziej. Codzienne życie już jest wystarczająco trudne. Ale wydaje się jeszcze trudniejsze, gdy cały świat zdaje się śpiewać, dzwonić dzwoneczkami i zachowywać się tak, jakby wszystko stało się nagle wesołe. Presja, by poczuć radość Świąt sprawia, że ta radość jest jeszcze trudniejsza do osiągnięcia.

Święta narodzenia Pańskiego we wczesnym kościele

Chrześcijanie zaczęli wskazywać na 25 grudnia lub 6 stycznia jako dzień narodzin Jezusa na długo przed tym, jak poganie zaczęli odchodzić tego dnia swoje święta. Tym samym twierdzenia, jakoby chrześcijanie umiejscowili tego dnia swoje święto, tak by zastąpić nim pogańskie święta (lub co gorsza połączyć je), jest z historycznego punktu widzenia bezpodstawne i po prostu fałszywe. 

Najwcześniejsze inskrypcje mówiące o pogańskim święcie Sol Invictus (łac. Słońce Niezwyciężone) nie zawierają informacji o dniu, w którym je obchodzono. Pierwsza wzmianka o tym, że święto to obchodzono 25 grudnia pojawia się w wykazie obchodów pogańskich zawartym w Chronografii Filokalusa z 354 roku. 

Strategia do walki z pożądliwością cz. 4

W pierwszej części artykułu rozmawialiśmy o tym czym jest pożądliwość. Nasz akronim, który wykorzystamy w strategii do walki z pożądliwością wygląda tak:

A (avoid) – UNIKAJ

N (say NO) – POWIEDZ NIE

T (turn) – ODWRÓĆ SIĘ

H (hold) – ZATRZYMAJ SIĘ

E (enjoy) – RADUJ SIĘ

M (move) – RUSZAJ

Druga część dotyczyła UNIKANIA. Zachęcam, wróć do niej jeszcze raz ze szczególnym uwzględnieniem wezwania apostoła Piotra do prowadzenia zdyscyplinowanego życia. Potem rozmawialiśmy o „powiedzeniu NIE”, a także o wypracowywaniu nowych nawyków, które pozwolą nam zwyciężać w walce z pożądliwościami. Dzisiaj zajmiemy się trzecią częścią strategi.

ODWRÓĆ SIĘ. Musimy nauczyć się nie tylko automatycznie mówić „NIE” pokusie, ale również zwracać swój umysł w stronę Chrystusa. Często powiedzenie „NIE” nie wystarczy. Pokusa, podobnie jak grzech jest bardzo kreatywna i twórcza. Dlatego nie można tylko realizować strategię w sensie negatywnym. Musimy przejść do ataku. Musimy skonfrontować obietnice pokusy z obietnicami Chrystusa.

Serce depresji

Przyczyny duchowej depresji zależą od tego jak ją zdefiniujemy. Jeśli "duchowy" wąsko określimy jako depresję spowodowaną grzechem, wtedy poszukiwania przyczyny będą zakończone. Lecz przyjmijmy, że wszelka depresja jest duchową depresją, a jest nią w rzeczy samej. Depresja jest bolesnym doświadczeniem, które z reguły opisywane jest obrazami pustki, ciemności, ociężałości a nawet samego piekła.

Cokolwiek tak bolesnego i czymkolwiek spowodowane jest zawsze duchowe. I nie chodzi o to, że depresja jest zawsze spowodowana grzechem, ale z pewnością przynosi duchowe pytania i staje się okazją do duchowej walki. Możesz być pewien, że w czasie tej walki grzech może stać się duchowym sidłem.

Teorie o nierównowadze chemicznej zmniejszyły zakres określenia duchowa depresja, a strażnicy znaczenia terminów zazwyczaj kontrolują dyskusję. Dobrym miejscem by rozpocząć poszukiwania przyczyny jest rozszerzenie określenia duchowej depresji do jej pierwotnego rozmiaru.

Co jest więc przyczyną depresji? To jakby pytać: co jest przyczyną cierpienia? Jest co najmniej pięć takich przyczyn.

Strategia do walki z pożądliwością cz. 3

W pierwszej części artykułu rozmawialiśmy o tym czym jest pożądliwość. Nasz akronim, który wykorzystamy w strategii do walki z pożądliwością wygląda tak:

A (avoid) – UNIKAJ

N (say NO) – POWIEDZ NIE

T (turn) – ODWRÓĆ SIĘ

H (hold) – ZATRZYMAJ SIĘ

E (enjoy) – RADUJ SIĘ

M (move) – RUSZAJ

Druga część dotyczyła UNIKANIA. Zachęcam, wróć do niej jeszcze raz ze szczególnym uwzględnieniem wezwania apostoła Piotra do prowadzenia zdyscyplinowanego życia. Dzisiaj zajmiemy się kolejną częścią strategi.

Nie unikniesz każdej możliwej pokusy. Nawet jeśli będziesz prowadził w pełni odpowiedzialne życie, możesz zostać bezpośrednio skonfrontowany z czymś, co będzie stanowiło dla ciebie prawdziwe wyzwanie, gdyż „cielesne pożądliwości walczą przeciwko duszy” (1P 2:11). Co wtedy?

Masz 3 sekundy, aby powiedzieć „NIE” każdej pożądliwej myśli, która pojawi się w twoim umyśle. W autorytecie Jezusa Chrystusa powiedz „NIE”. Bądź twardy. Powiedz „NIE” obrazom, które pojawiają się w twojej głowie; „NIE” każdej pokusie, która stoi przed tobą. Tylko zdecydowana i szybka reakcja sprawi, że pożądliwość nie będzie mogła zakotwiczyć się w twoim umyśle. Jeśli będzie zwlekał to przegrasz. Doświadczyłeś tego, prawda?

Twoje świadectwo nie jest Ewangelią

„Wtedy znowu zawołali tego człowieka, który był ślepy i powiedzieli do niego: Oddaj chwałę Bogu. My wiemy, że ten człowiek jest grzeszny. A on odpowiedział: Czy jest grzeszny, nie wiem. To tylko wiem, że byłem ślepy, a teraz widzę” (J 9:24-25)

To stwierdzenie „oddaj chwałę Bogu” wydaje się czymś dobrym, dopóki nie przeczytamy reszty tekstu, w którym dowiadujemy się, że faryzeusze doszli do wniosku, że Jezus był grzesznikiem i dlatego nie mógł dokonać tego cudu. Mówili, że uzdrowiony człowiek powinien oddać chwałę Bogu, a nie Jezusowi. Jednak uzdrowiony zwrócił się do nich w bardzo prostolinijny sposób: „Czy jest grzeszny, nie wiem. To tylko wiem, że byłem ślepy, a teraz widzę”.

Działanie cierpienia w naszym życiu

Bóg trzyma rękę nad naszym cierpieniem – jest to przekonanie, które powinno uspokoić nasze umysły i zachęcić serca. Bez względu na okoliczności, których doświadczamy, nic nie dzieje się bez woli Boga. W swoim cierpieniu, Job nie powiedział: „Pan dał a diabeł zabrał”, ale „Pan dał, Pan zabrał”. Cierpienie nigdy nie spotyka nas poza celem opatrzności Bożej, dlatego zawsze ma znaczenie w naszym życiu. Oto jak Bóg może wydobywać dobro z cierpienia.

Cierpienie jest kaznodzieją i nauczycielem. To Luter powiedział, że nigdy nie potrafiłby zrozumieć niektórych Psalmów, dopóki nie przeżył cierpienia w swoim życiu. Łoże chorego potrafi często więcej nauczyć niż kazanie, a cierpienie najlepiej poucza o naszej grzeszności. Cierpienie również uczy nas prawdy o sobie samych, gdyż w czasie zdrowia i dobrobytu potrafimy być pokorni i wdzięczni, jednak w cierpieniu docieramy do najgłębszych tajemnic naszego serca: niewdzięczności oraz buntu. Obrzydliwość grzechu oraz rzeczywistość duchowej infantylności jest najlepiej widoczna w lustrze cierpienia.

Strategia do walki z pożądliwością cz. 2

W pierwszej części artykułu rozmawialiśmy o tym czym jest pożądliwość. Nasz akronim, który wykorzystamy w strategii do walki z pożądliwością wygląda tak:

A (avoid) – UNIKAJ

N (say NO) – POWIEDZ NIE

T (turn) – ODWRÓĆ SIĘ

H (hold) – ZATRZYMAJ SIĘ

E (enjoy) – RADUJ SIĘ

M (move) – RUSZAJ

Dzisiaj zajmiemy się pierwszą częścią strategi.

„Człowiek, który nie panuje nad swoim duchem, jest jak miasto zburzone i bez muru” (Prz 25:28).

„Dlatego przepaszcie biodra waszego umysłu i bądźcie trzeźwi, pokładając doskonałą nadzieję w łasce, która będzie wam dana przy objawieniu Jezusa Chrystusa” (1P 1:13).

Ewangeliczni chrześcijanie i katolicy: nowa era?

Aby udzielić odpowiedzi na to pytanie, musimy umieścić je w szerszym kontekście historycznym i teologicznym. W przeciwnym razie ryzykujemy zredukowaniem tego zagadnienia do chwili obecnej. Ta wstępna obserwacja jest bardzo ważna, ponieważ tematem naszych rozważań jest katolicyzm, który jest instytucją posiadającą dwa tysiące lat dziedzictwa doktrynalnego, instytucjonalnego i kulturowego. Aby dokonać właściwej analizy katolicyzmu, musimy mieć świadomość istnienia oraz skompletowania wszystkich fragmentów, które składają się na istotę tego systemu religijnego. 

W innym wypadku będziemy posiadać tylko pojedyncze fragmenty, które nie dadzą nam właściwej perspektywy. Aspekt „duchowy” naszych rozważań nie może ignorować faktu, że mamy do czynienia z systemem, który posiada swoją historię, doktrynę, zaangażowanie polityczne, system finansowy, duchową ekspresję itd. Aby mówić o „nowej erze” należy przyjrzeć się biegowi historii z perspektywy katolicyzmu. Oto krótkie podsumowanie.

5 Sola Reformacji

Sola Scriptura

Sola Scriptura oznacza „tylko Pismo”. Wskazuje, że tylko Pismo ma prawo mówić w Bożym imieniu, ponieważ pochodzi od Boga. Możemy myśleć o kościele jak o nauczycielu, który uczy nas Pisma Świętego, ale sam nieustannie musi podawać się jego autorytetowi. Nie ma on żadnej władzy i znaczenia poza tą, którą daje mu Słowo Boże.

Jak pisał J.I. Packer: „Podstawą chrystianizmu jest przyjmowanie nauczania biblijnego, będącego osobistym Bożym pouczeniem, za ludzkim pośrednictwem, przekazywanym, jak to Jan Kalwin wyraża, wprost ze świętych ust Boga. Jeśli Pismo Święte jest rzeczywiście samym Bogiem głoszącym i nauczającym, jak zawsze utrzymywało szeroko pojęte ciało Kościoła, to pierwszym znakiem dobrej teologii jest powtarzanie przez nią Słowa Bożego najwierniej, jak się tylko da”.

Apel do leniwych chrześcijan

R.C. Sproul powiedział: „Zawodzimy w naszym obowiązku studiowania Słowa Bożego nie dlatego, że jest ono trudne do zrozumienia, nie dlatego, że jest ono nudne, ale dlatego, że to wymaga pracy. Naszym problemem nie jest brak inteligencji. Naszym problemem jest lenistwo”.

Chciałbym zobaczyć twoją minę. Tak, jesteś leniwy. A im szybciej zdasz sobie z tego sprawę, tym lepiej dla ciebie. Czas na upamiętanie drogi przyjacielu. Czas na wyznanie grzechu gnuśności.

Pamiętam jak w emocjonującym poselstwie, John Piper wzywał: „Bóg Wszechmogący przemówił. To nie może być nudne! To nie może być nudne, to my jesteśmy problemem. Świat jest nudny! Avatar jest nudny!”.

Chrześcijański ubiór

W kwestii strojenia się i noszenia złota podane nam są ogólne wskazówki, które mają zastosowanie dla wszystkich wierzących, zarówno mężczyzn jak i kobiet. Pierwsza zasada obejmuje wydatki. Ile wydajemy na odzież? Czy wszystkich tych rzeczy potrzebujemy? Czy można te pieniądze wykorzystać w lepszy sposób?

1 Tm 2:9 zabrania kupowania drogiej odzieży. To nie jest tylko sprawa tego, czy nas na nie stać, czy nie. Grzechem jest, gdy chrześcijanin kupuje kosztowną odzież, ponieważ Słowo Boże tego zabrania. Współczucie i wzgląd na innych również tego zakazują. Ciężkie położenie naszych bliźnich w innych krajach, ich wielkie duchowe i fizyczne potrzeby pokazują, jak bezduszne jest niepotrzebne wydawanie pieniędzy na odzież.