Codzienne poświęcenie

„Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś oddaje swoje życie za swoich przyjaciół. Wy jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli robicie to, co wam przykazuję. Już więcej nie będę nazywał was sługami, bo sługa nie wie, co robi jego pan. Lecz nazwałem was przyjaciółmi, bo oznajmiłem wam wszystko, co słyszałem od mego Ojca” (J 15:13-15)

Jezus nie oczekuje, abym dla Niego umarł, lecz żebym dał za Niego swoje życie. Piotr powiedział do Pana: „Moje życie oddam za Ciebie” (J 13:37). Posiadał znakomite wyczucie heroizmu. Nie byłoby dobrze, gdybyśmy nie byli w stanie powtórzyć oświadczenia Piotra – nasze poczucie obowiązku może być realizowane tylko dzięki heroizmowi. Czy Pan kiedykolwiek zapytał cię: „Czy oddasz swoje życie za Mnie?” (J 13:38).

Berejczyku pamiętaj! Część 2

Chrześcijaństwo nigdy nie miało być miejscem dla teologicznych pacyfistów. Boży lud od zawsze był zobowiązany do obrony czystości Ewangelii Jezusa Chrystusa. List Judy wskazuje wyraźnie, że obrona wiary jest naszym obowiązkiem. Czas doktrynalnego pokoju stanowił niezwykłą rzadkość w 2000 tysięcznej historii kościoła, który nieustannie i bezlitośnie atakowany był przez zwodnicze nauki dążące do przeniknięcia Ciała Chrystusa. 

Wielu naszych braci i sióstr nie tylko w przeszłości, ale i dziś, nie zna pojęcia doktrynalnej wyrozumiałości i tolerancji. Nie oznacza to wcale, że ludzie cierpiący z powodu Ewangelii na Bliskim Wschodzie będą z tabletami wypełnionymi mądrymi notatkami toczyć spory teologiczne ze swoimi oponentami. Dla nich doktryna ma praktyczny wymiar naznaczony cierpieniem dla Chrystusa. Oni nie muszą wiedzieć czym jest soteriologia czy też wyjaśnić różnicę między usprawiedliwieniem a uświęceniem. Te i inne prawdy teologiczne stanowią centrum życia ludzi, którzy zaufali Chrystusowi całkowicie i bezwarunkowo. 

13 powodów dla których chrześcijanie nie muszą się bać

Strach jest jak potwór spod łóżka moich dzieci – jego moc tkwi nie w tym czym naprawdę jest, ale w tym czym może się stać poprzez naszą wyobraźnię. Strach, który w przeszłości potrafił skutecznie okraść nas z radości jest obecnie pokonany przez suwerenną dobroć Boga.

Jeśli jesteśmy w Chrystusie, jeśli trzymamy się Go przez wiarę, nie musimy się bać. Naprawdę, nie mamy czego się bać.

W 2001 roku John Piper napisał list do ludzi ze swojego kościoła. Jego centralnym punktem było zwrócenie uwagi na liczne obietnice, które znajdują się w Biblii i na które możemy się powołać w momencie gdy strach atakuje bramy naszego serca.

Wytrwałość w modlitwie

„W modlitwie bądźcie wytrwali” (Kol 4:2)

Przyjacielu, nie idź w ten niebezpieczny świat bez modlitwy. Wieczorem skłaniasz kolana i szybko morzy cię sen. Zmęczeniem po ciężkim dniu pracy usprawiedliwiasz się i skracasz modlitwę, by udać się na przyjemny spoczynek. Nastaje ranek, a ty być może jesteś spóźniony i dlatego poranną godzinę modlitwy albo opuszczasz, albo też się zbytnio śpieszysz. Nie czuwasz w modlitwach, lekceważysz godzinę czuwania. Czy można to naprawić? Z całą powagą stwierdzam, że nie.

Grzech seksualny

Pismo Święte mówi, że dom nierządnicy jest drogą do piekła, która wiedzie do komnat śmierci (Prz 7:27). Dlaczego więc tak wielu mężczyzn zachowuje się jak wół prowadzony na rzeź (Prz 7:22) i świadomie podejmuje decyzje, które mają tak straszliwe konsekwencje? Skoro kroki obcej kobiety prowadzą do piekła (Prz 5:5) to dlaczego nasze wybory są tak beztroskie?

Purytanie praktykowali, głosili i wzywali do praxis pietatis (praktykowanie pobożności), która miała być wcielana w życiu rodzinnym i w każdej innej sferze.

Dla nas dzisiaj praxis pietatis stanowi tylko relikt czegoś, co już dawno umarło. Nie dziwmy się, że obecność tego co przeklęte pozbawia nas społeczności z Bogiem (Joz 7:12).

Struktura modlitwy

Chrześcijanie często używają prostego akrostychu jako wskazówki do modlitwy: A.W.D.P. Każda litera oznacza jeden z kluczowych aspektów modlitwy:

(A) Adoracja

(W) Wyznanie

(D) Dziękowanie

(P) Proszenie

Tak zbudowany akrostych nie tylko przypomina nam o kluczowych elementach modlitwy, ale także powinien wskazywać na jej priorytety.

Pierwszym elementem modlitwy powinna być adoracja lub uwielbienie. Psalmy, które są natchnionymi przykładami pobożnej modlitwy, kładą ogromny nacisk na uwielbienie. Od wielu lat zauważam, że wraz ze wzrostem dyscypliny i zachwytem modlitwą, w sposób naturalny poświęcamy więcej i więcej naszego czasu na adorację Boga.

Świętość Boga - R.C. Sproul

Musiałem wyjść. Głębokie, nieodparte wołanie wyrwało mnie ze snu; czułem, że wzywa mnie coś świętego. Słyszałem tylko rytmiczne tykanie budzika na biurku. Było niewyraźne, nierzeczywiste,  jakby dochodziło z zanurzonej w morskiej otchłani komnaty. Trwałem między jawą a snem, na zacierającej się granicy między świadomością a nieświadomością. Zawieszony niebezpiecznie na krawędzi, w miejscu, gdzie docierające z zewnątrz dźwięki nadal mogą wtargnąć do rodzącej się w mózgu ciszy, gdy już poddajesz się obezwładniającej nocy. Śpiący, ale jeszcze świadomy. Przebudzony, lecz nie czujny. Nadal wrażliwy na wewnętrzne wezwanie: „Wstań. Wyjdź z pokoju”.

Wołanie przybrało na sile, stało się naglące, niemożliwe do zignorowania. W nagłym przypływie przytomności usiadłem i opuściłem nogi na podłogę. Senność odeszła natychmiast, a ciało gotowe było do działania. Chwilę później, ubrany, wyszedłem z akademika. Utkwił mi w pamięci wskazujący godzinę zegar. Za dziesięć dwunasta.

Jak wygląda prawdziwa pokuta?

Psalm 51 zwany psalmem pokutnym, został napisany przed Dawida po konfrontacji z prorokiem Natanem. Natan oznajmił, że Dawid poważnie zgrzeszył przeciwko Bogu biorąc Batszebę za żonę i doprowadzając do zabójstwa jej męża Uriasza.

Ważnym jest, aby zobaczyć cierpienie i skruchę wyrażoną przed Dawida, ale czymś równie istotnym jest zrozumienie, że ta pokuta w jego sercu była dziełem Boga Ducha Świętego. Dawid upamiętał się ponieważ Duch Święty oddziaływał na niego. Nie tylko upamiętał się, ale również napisał ten Psalm pod natchnieniem Ducha. Duch Święty ukazuje nam, w jaki sposób tworzy pokutę w naszych sercach. Miejmy to na uwadze kiedy będziemy przypatrywać się temu tekstowi.

Czy człowiek twierdzący że jest chrześcijaninem, może odejść od Chrystusa i być zbawiony?

Wierzę, że jeśli ktoś jest autentycznie odrodzony, jest prawdziwie w Chrystusie to nigdy nie zostanie odłączony od Niego. Taki człowiek ma coś, co nazywamy „wiecznym bezpieczeństwem”, nie z powodu wrodzonej zdolności do wytrwania, ale dlatego, że to Bóg obiecał zachować swój lud i z faktu posiadania Wielkiego Arcykapłana, który wstawia się za nami każdego dnia. Dziś, dokładnie w tym czasie, chrześcijanie potrafią czynić karygodne i potworne grzechy. Mogą nawet zaprzeć się i zdradzić naszego Pana.

Rozważmy pierwszy przykład – apostoła Piotra, który zaklinał się, że nie zna Jezusa. Piotr był niezwykle stanowczy podkreślając fakt, że rzekomo nigdy nie znał Jezusa. Jeśli znasz kogoś kto odwrócił się od Chrystusa pomimo swoich wcześniejszych deklaracji wiary, to apostoł Piotr jest klasycznym tego przykładem.

Jak modlić się o małżonka?

Modlitwa o małżonka łączy w sobie dwie najważniejsze relacje w naszym życiu: nasze przymierze z Bogiem i nasze przymierze z małżonkiem. Te dwa przymierza są podstawą stworzenia przed upadkiem człowieka, a przymierze małżeńskie w szczególności jest podstawowym obrazem zrozumienia historii odkupienia (Ef.5:22-33). Właściwym jest więc, by nasze małżeństwa odznaczały się tą samą aktywnością, a mianowicie modlitwą, która charakteryzuje małżeństwo Chrystusa z Kościołem.

Lecz tak jak duma podkopała obydwa przymierza zawarte w Edenie, tak i dziś wypacza nasze modlitwy o małżonka. Tak często nasze modlitwy o małżonka rozpoczynają się od tego, co chcielibyśmy w nim zmienić. Jednak Pismo naucza, że to my będziemy największym czynnikiem wpływającym na uświęcenie w życiu małżonka. 

Jak zostałeś zbawiony? Krótko o Bożym wyborze

Po opisaniu naszej walki z ciałem, która ma miejsce po zbawieniu (Rz 7), Paweł w Rzymian 8 mówi o niektórych korzyściach wynikających z naszego usprawiedliwienia. Ten rozdział jest dobrze znany jako opis życia w Duchu, a także jako dyskusja o Ordo Salutis – czyli porządku zbawienia (w. 28-30). Chociaż Paweł nie zajmuje się uświęceniem per se, to jednak włącza on Boże dzieło przemiany nas na podobieństwo Jego Syna, w swój złoty łańcuch zbawienia.

Zauważmy, że nasza adopcja jako współspadkobierców Chrystusa (8:14-17) stanowi punkt wyjściowy dla dalszych rozważań skupionych wokół predestynacji i elekcji zawartych w Ordo Salutis (w. 28-30). Możemy patrzeć na wybranie jako coś niezwiązanego z naszą zwykłą codziennością, jednakże Pismo umieszcza tę doktrynę w wielkiej miłości Ojca do swojego ludu; miłości, która sprawiła, że uczynił nas swoimi dziećmi. Boskie wybranie jest błędnie głoszone, jeśli nie stanowi pociechy dla wierzących i nie skłania ich do refleksji nad Bożą chwałą. Stanowi ono nadzieję dla nas, że Bóg działa dla dobra tych, którzy Go miłują (w. 28).

Znajdź siłę w Nim

W jaki sposób możemy wykonać zadanie w oparciu o siłę innej osoby?
Rozważ następujące fragmenty:

„Jeśli bowiem żyjecie według ciała, umrzecie, ale jeśli Duchem uśmiercacie uczynki ciała, będziecie żyć” (Rz 8:13). Tak więc mamy uśmiercać uczynki ciała, ale mamy to czynić przez Ducha. W jaki sposób?

„Dlatego, moi umiłowani, tak jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność, z bojaźnią i drżeniem wykonujcie swoje zbawienie. Bóg bowiem sprawia w was i chęć, i wykonanie według jego upodobania” (Flp 2:12-13). 

Mamy pracować, ale to Bóg sprawia w nas chęć i wykonanie. W jaki sposób tego doświadczamy?

„Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a jego łaska względem mnie nie okazała się daremna, ale pracowałem więcej od nich wszystkich, jednak nie ja, lecz łaska Boga, która jest ze mną” (1 Kor 15:10). Paweł ciężko pracował. Ale jego wysiłki w jakiś sposób nie były jego. Jak on to robił?

Ufam Tobie Panie...

„Bo zaufałem słowu Twemu” Ps. 119:42

Moc lub słabość naszej wiary zależy od tego, na ile wierzymy Bożemu Słowu. Wiara nie ma nic wspólnego z naszymi uczuciami, ani wrażeniami, nie ma dla niej nic niemożliwego, nie potrzebuje ludzkich dowodów. Gdybyśmy to wszystko dołożyli do wiary, przestalibyśmy ufać Bożemu Słowu, gdyż dla wiary wszystko to jest zbyteczne. Wiara opiera się wyłącznie na Słowie Bożym. Nasze serce zachowuje zupełny pokój przez ufność w Słowo Boże.

Bóg lubi ćwiczyć naszą wiarę dla naszego dobra, dla dobra Kościoła w ogóle, a także dla dobra świata. Lecz my boimy się doświadczenia wiary, zamiast przyjmować je z radością. Kiedy spadają na nas doświadczenia, powinniśmy mówić: „Ojciec mój Niebieski zesłał mi tę gorzką czarę, aby potem zamienić ją na czarę błogiej szczęśliwości!”

Katechizm dla serca

Czasami ludzie zadają autorowi pytanie "Która z twoich książek jest twoją ulubioną?". Przy pierwszym razie odpowiedź zabrzmi najprawdopodobniej "Nie jestem pewien, nigdy się tak naprawdę nad tym nie zastanawiałem". Ale zmuszony do zastanowienia się, moją zwyczajową odpowiedzią stało się "Nie jestem pewien, która jest moją ulubioną książką; ale moim ulubionym tytułem jest "Serce dla Boga". Rzadko pada pytanie "Dlaczego?" ale, gdybyście zapytali, ten tytuł wyraża po prostu to, kim pragnę się stać: chrześcijaninem z sercem dla Boga.

Być może, jest to również wyjaśnienie dlaczego tak bardzo trzymamy się wielkich braci z przeszłości. Pomyślmy o pieczęci Kalwina i jej wizerunku: serce na wyciągniętej dłoni z słowami "Me serce oddaję Tobie, Panie, ochoczo i szczerze." Albo, zastanówmy się nad hymnem Charlesa Wesley'a: "O dla serca wielbić mego Boga, serca z grzechu uwolnionego."

10 rezultatów zmartwychwstania

Oto dziesięć niesamowitych rzeczy, które zawdzięczamy zmartwychwstaniu Jezusa:

1. Mamy Zbawiciela, który nigdy więcej nie umrze. Wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, więcej nie umiera i śmierć nad nim więcej nie panuje. List do Rzymian 6:9

2. Upamiętanie. Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego wy zabiliście, zawiesiwszy na drzewie. Tego Bóg wywyższył swoją prawicą, aby był władcą i zbawicielem, aby ludowi Izraela dać pokutę i przebaczenie grzechów. Dzieje Apostolskie 5:30-31

3. Nowe narodzenie. Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który według swego wielkiego miłosierdzia zrodził nas na nowo do żywej nadziei przez wskrzeszenie Jezusa Chrystusa z martwych. I List Piotra 1:3