To papież Paweł VI, po Soborze Watykańskim II, wygłosił homilię, w której stwierdził: „Jeśli chcemy być chrześcijanami, musimy być maryjni” (Homilia, 24 kwietnia 1970 r.). Nie twierdził, że aby być chrześcijaninem, trzeba wierzyć w to, co Biblia mówi o Maryi, tj. w jej zaangażowanie we wcielenie i ziemską posługę Jezusa. Jego myśl była znacznie głębsza. 
 
Co dla niego oznaczało „maryjny”? Otóż Sobór Watykański II właśnie się zakończył, a Sobór poświęcił 8. rozdział Konstytucji dogmatycznej o Kościele „Lumen gentium ” rzymskokatolickiej doktrynie o Maryi, zatytułowany „Błogosławiona Dziewica Maryja, Matka Boża w tajemnicy Chrystusa i Kościoła”. Wielki teologiczny plan „Lumen gentium” chciał organicznie powiązać Chrystusa z Kościołem (rzymskim). Według Rzymu ten drugi jest tak ściśle powiązany z pierwszym, że stanowi z nim jedno. Mariologia rzymskokatolicka wywodzi się z powiązania Chrystus-Kościół i stanowi jego dalszy wewnętrzny związek. „Logika” Soboru Watykańskiego II głosi, że jeśli masz Chrystusa, masz Chrystus-Kościół, a jeśli masz Chrystus-Kościół, musisz nieuchronnie mieć Chrystus-Kościół-Maryję. Te trzy elementy są ze sobą wzajemnie powiązane i wzajemnie się przenikają. Dlatego Paweł VI mógł powiedzieć: „Jeśli chcemy być chrześcijanami, musimy być maryjni”.