Wdzięczność to nie tylko miła cnota, którą warto pielęgnować – to podstawa chrześcijaństwa. Jednym z głównych wskaźników i mierników twojej dojrzałości jako chrześcijanina jest stopień, w jakim dzięki Duchowi Bożemu i Bożej mocy potrafisz powiedzieć: „Jestem wdzięcznym, wdzięcznym człowiekiem”.

„Kiedy jesteś wdzięczny, jesteś również radosny, ponieważ odnajdujesz swoją radość nie w zbiegu okoliczności, ale w pewnych rzeczach, które są stałe – w miłości Boga, Jego suwerenności, Jego przebaczeniu, obietnicy nieba. Rzeczach, których nie można ci odebrać. A jeśli odnajdujesz w tym swoją radość, to twoja radość jest niepodważalna”.

Cel i podstawa jego wyboru

Zanim przejdę do modlitwy, pozwólcie mi wskazać na coś, co mnie zachęci i wskaże sposób, w jaki będę się za nas modlić.

List do Efezjan 1:3–14 to jeden z najbardziej skoncentrowanych, wzniosłych i znaczących opisów Bożego zamysłu we wszechświecie od wieczności do wieczności. To rodzaj pisma, które rozciąga umysł do granic pojmowania. Zabiera nas z powrotem przed stworzenie wszechświata, do osobistej świadomości absolutnej rzeczywistości, samego Boga, i wzywa nas do zrozumienia niepojętej Bożej woli, celu, rady i planu, tak jak zostały one sformułowane w nieskończonym umyśle Boga.

1. Ufam PANU, że nie tylko mnie zbawi, ale również zmieni.

2. W dniu zbawienia Bóg oddziela cię dla siebie samego.

3. Obrączka w małżeństwie jest symbolem, że jestem przeznaczony dla mojej żony. Chcę, żeby ludzie to widzieli, że należę do jednej kobiety. Chrześcijanin należy do Boga. To jest nasze pozycjonalne ustawienie świętości.

4. Uświęcenie to dzieło PANA -  Bóg bierze twoje życie i je zmienia.

5. Duch Święty jest w to zaangażowany.

Pewnego dnia piłem kawę z przyjacielem. Nadrabialiśmy zaległości w życiu. Później trochę jeszcze rozmyślałem nad naszą rozmową, myśląc o wszystkich punktach naszego wspólnego czasu. Chciałbym, bardziej zachęcić go, dzieląc się czymś, o czym ja i moja żona mówimy między sobą: żyj życiem, jakie ci wyznaczono.

Codziennie ludzie znajdują okoliczności w swoim życiu, które są albo na ich korzyść, albo niekoniecznie. Czasami... cóż, może często, okoliczności naszych dni wydają się przyziemne i nieistotne. Mogę czuć się uniesiony, jakby życie, które prowadzę, wydawało się radosne i produktywne, albo mogę czuć się przygnębiony, jakby życie, które prowadzę, wydawało się trudne i przeciwko mnie.

W rozdziale 22 czytamy o pierwszym przypadku w Biblii, kiedy Bóg świadczy o człowieku, mówiąc: „Teraz wiem, że się mnie boisz”. To właśnie wtedy Abraham ofiarował Izaaka. Abraham miał wtedy około 125 lat i Bóg ponownie go poddał próbie. Tym razem chodziło o sprawdzenie, czy Abraham nadal kocha Boga w najwyższym stopniu, tak jak to zrobił na początku. Bóg mu powiedział: „Poświęć swego syna Izaaka. Nie proszę cię, żebyś zrobił to jutro rano. Nie. Zrób to na górze Moria, za trzy dni. Poświęć te trzy dni na przemyślenie tego. Bóg nigdy nie prosi nas, abyśmy robili cokolwiek w pośpiechu. Abraham idzie trzy dni, liczy koszty, kładzie Izaaka na ołtarzu i mówi: „Panie, oto jesteś. „Kocham Cię bardziej niż to co w tym świecie jest mi najcenniejsze”.

Podążając wiejską ścieżką wijącą się przez rozległe połacie południowego Ontario, dotarłem do przeprawy przez rzekę i usiadłem w cieniu, żeby odpocząć. Wkrótce spotkałem mężczyznę, który po uprzejmej wymianie uprzejmości opowiedział mi ciekawą historię.

Wyjaśnił, że jest właścicielem pobliskiej farmy i że jedna z jego owiec i jedna świnia niedawno uciekły. Razem znalazły słabą poręcz w ogrodzeniu i naciskały na nią, aż pękła pod ich ciężarem. Widząc okazję, szybko uciekły z pola i zaczęły badać nowe, nieznane otoczenie.

Tak łatwo jest narzekać na najmniejszą rzecz: pogodę, innych kierowców, sąsiada, który puszcza głośną muzykę, rozczarowujące danie w restauracji, nieuprzejmego sprzedawcę, awarię prądu podczas burzy i wiele innych.

W Księdze Wyjścia 15:22 Izraelici przez trzy dni przebywali na pustyni, ale odkryli, że woda jest zbyt gorzka, by ją pić. W następnym rozdziale narzekają, bo nie mają co jeść.

Ich obawy były uzasadnione. Brak jedzenia i wody, zwłaszcza na pustkowiu, to poważny problem.

Belgia, Francja, Portugalia, Kanada, Australia i Wielka Brytania niedawno uznały państwo palestyńskie. Argumenty za tym wydają się silne i przekonywujące. Wojna w Strefie Gazy stwarza przerażające warunki. Jeśli uznanie Palestyny za państwo pomoże w zaprowadzeniu pokoju, kto mógłby się temu sprzeciwić?

Poza tym, jeszcze przed powstaniem państwa Izrael po II wojnie światowej, uzgodniono, że powinno istnieć rozwiązanie dwupaństwowe – jedno państwo byłoby głównie żydowskie, a drugie głównie palestyńskie. Czyż nie nadszedł czas, aby wdrożyć to rozwiązanie, by przynieść pokój?

1. O gościnności Abrahama przeczytaliśmy trochę w rozdziale 18. W Liście do Hebrajczyków 13:2 powiedziano nam, abyśmy byli gościnni wobec obcych, „bo niektórzy, nie wiedząc o tym, gościli aniołów”. To odnosi się do rozdziału 18. Pobożny człowiek jest zawsze gościnny, ciepły i życzliwy, nawet dla nieznajomych.

To papież Paweł VI, po Soborze Watykańskim II, wygłosił homilię, w której stwierdził: „Jeśli chcemy być chrześcijanami, musimy być maryjni” (Homilia, 24 kwietnia 1970 r.). Nie twierdził, że aby być chrześcijaninem, trzeba wierzyć w to, co Biblia mówi o Maryi, tj. w jej zaangażowanie we wcielenie i ziemską posługę Jezusa. Jego myśl była znacznie głębsza. 
 
Co dla niego oznaczało „maryjny”? Otóż Sobór Watykański II właśnie się zakończył, a Sobór poświęcił 8. rozdział Konstytucji dogmatycznej o Kościele „Lumen gentium ” rzymskokatolickiej doktrynie o Maryi, zatytułowany „Błogosławiona Dziewica Maryja, Matka Boża w tajemnicy Chrystusa i Kościoła”. Wielki teologiczny plan „Lumen gentium” chciał organicznie powiązać Chrystusa z Kościołem (rzymskim). Według Rzymu ten drugi jest tak ściśle powiązany z pierwszym, że stanowi z nim jedno. Mariologia rzymskokatolicka wywodzi się z powiązania Chrystus-Kościół i stanowi jego dalszy wewnętrzny związek. „Logika” Soboru Watykańskiego II głosi, że jeśli masz Chrystusa, masz Chrystus-Kościół, a jeśli masz Chrystus-Kościół, musisz nieuchronnie mieć Chrystus-Kościół-Maryję. Te trzy elementy są ze sobą wzajemnie powiązane i wzajemnie się przenikają. Dlatego Paweł VI mógł powiedzieć: „Jeśli chcemy być chrześcijanami, musimy być maryjni”.