Zajrzyjcie ze mną, proszę,
do szóstego rozdziału proroka Izajasza. Księga Izajasza rozdział 6. Posłuchajmy
Słowa Pana.
"W roku, w którym umarł król Uzjasz, widziałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, i dom był wypełniony jego chwałą. Serafiny stały ponad nim, a każdy z nich miał po sześć skrzydeł: dwoma zakrywał swoją twarz, dwoma przykrywał swoje nogi, a dwoma latał. Wołał jeden do drugiego: Święty, święty, święty, PAN zastępów. Cała ziemia jest pełna jego chwały. I filary drzwi [nadproża, belki i fundamenty domu]poruszyły się od głosu wołającego, a dom napełnił się dymem. I powiedziałem: Biada mi! Już zginąłem [ponieważ zostałem przebity na wylot]; jestem bowiem człowiekiem o nieczystych wargach i mieszkam wśród ludu o nieczystych wargach, a moje oczy widziały Króla, PANA zastępów. Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, mając w ręku rozżarzony węgiel, który wziął kleszczami z ołtarza; dotknął nim moich ust, i powiedział: Oto ten węgiel dotknął twoich warg; twoja nieprawość jest usunięta, a twój grzech zgładzony. Potem usłyszałem głos Pana mówiącego: Kogo poślę i kto nam pójdzie? Wtedy odpowiedziałem: Oto jestem, poślij mnie. A on powiedział: Idź i powiedz temu ludowi: Słuchajcie uważnie, ale nie rozumiejcie, patrzcie uważnie, ale nie poznawajcie. [Albowiem serce tego ludu stało się grube lub otępiałe, a uszy ich z trudem słyszą i oczy ich są zamknięte aby widząc oczami i słysząc uszami, i rozumiejąc sercem, nie nawrócili się, a Ja mógłbym ich uzdrowić.] Wtedy zapytałem: Jak długo, Panie? A on odpowiedział: Aż miasta zostaną spustoszone i bez mieszkańca, domy bez ludzi, a ziemia zostanie doszczętnie spustoszona; Aż PAN zapędzi ludzi daleko,[a miejsca opuszczone pomnożą się na ziemi]. A pomimo tego pozostanie jeszcze jedna dziesiąta, która znów będzie podlegała testom,] - czy pewnie w tym kontekście - A jak po ścięciu terebintu lub dębu zostaje pień, tak samo będzie ze świętym potomstwem."
To
jest nasz tekst do rozważenia dziś rano.
Być
może zauważyliście pewne różnice gdy czytałem ten tekst. To jest Biblia
wczesnego kościoła. Rzadko myślimy o tym, że wczesny kościół ze względu na
fakt, iż Ewangelia wyszła na cały świat i ze względu na to, co wydarzyło się w
poprzednich wiekach, istniało coś, co nazywało się "Koine Greek" -
wspólna greka, którą pierwszy król Filip i Aleksander Wielki rozprzestrzenili
po całym znanym świecie i nawet jeśli Rzym przejął władzę, ta "Koine
Greek" wciąż była "lingua franca" - sposobem, w jaki ludzie
mogli się ze sobą porozumiewać.
I
tak około 200 do 250 lat przed Chrystusem zrozumiano, że dobrze byłoby
przetłumaczyć hebrajski Stary Testament na język, który byłby łatwiej dostępny
dla większej liczby ludzi i tak powstała grecka Septuaginta.
I to
była właśnie Biblia wczesnego kościoła. Kiedy Paweł na przykład pisze do
Tymoteusza, w Drugim Liście do Tymoteusza i mówi, że Pismo Święte może uczynić
cię mądrym ku zbawieniu przez wiarę, która jest w Jezusie Chrystusie, to to z
czym Tymoteusz był najbardziej zaznajomiony, było grecką Septuagintą. Kiedy
Paweł pisze do kościoła w Efezie, dlaczego miałby pisać do nich w innym języku
niż grecki, który właśnie oni rozumieli, a kiedy cytuje fragmenty Starego
Testamentu, dlaczego miałby cytować z tłumaczenia lub języka oryginalnego, do
którego nie mieli dostępu?
Około
85 do 90% wszystkich cytatów ze Starego Testamentu, które znajdują się w Nowym
Testamencie pochodzi z greckiej Septuaginty. I w tym, co właśnie dla was
przeczytałem, była jedna zasadnicza różnica, na którą, o ile zupełnie nie
zapomnę i nie zabraknie mi czasu, chciałbym, abyście na koniec naszego
dzisiejszego studium zwrócili bardzo szczególną uwagę, ponieważ jest ona
niezwykle, niezwykle ważna. Zastanówmy się więc nad tym, co dzieje się tutaj w
6 rozdziale Księgi Izajasza.
Jest
to czas przejściowy. Król Uzjasz lub Ozias, jak jest nazywany tutaj w
Septuagincie, zmarł. I oczywiście prowadzi to do zakłóceń w życiu, spekulacji,
kto będzie nowym przywódcą, jest to czas niespokojny. Nie mamy tego problemu w
naszym kraju, po prostu planujemy wybory co cztery lata. A obecnie wydaje się,
że to ciągły, stały cykl, który nigdy się nie skończy. Ale tu jest to
niespokojny czas, i w środku tego niespokojnego czasu tutaj na ziemi, Izajasz
widzi Pana siedzącego na tronie. Istnieje wiele dyskusji na temat tego, czy
Izajasz był w świątyni, czy była to wizja niebiańskiej świątyni jak wskazywałby
na to kontekst.
Istnieje
wiele dyskusji na temat tego, dlaczego to zdawałoby się wyświęcenie Izajasza na
proroka następuje w rozdziale 6, a nie w rozdziale 1? Nie mamy informacji, co
to wszystko znaczy i jaki jest kontekst, ale jest jasne, że pośród
niespokojnego świata Izajasz widzi Boga siedzącego na tronie.
Nie
stało się nic tutaj na tej planecie, co spowodowałoby, że Bóg musiałby opuścić
ten tron. Nigdy nie pojawia się pytanie, czy ten tron zostanie obalony. Z
pewnością znamy wiele królewskich tronów, które teraz znajdują się w Muzeum
Brytyjskim w Londynie, a które kiedyś były zasiadane przez ludzi, którzy
głosili, że ich dynastia będzie trwała wiecznie. Wszystkie królewskie trony
kiedyś przestaną pełnić swoją funkcję, ale nie Boży. On siedzi na wysokim i
wyniosłym tronie. To może odnosić się do tronu, który jest wysoki i wyniosły,
do Niego samego siedzącego na tronie, [w każdym razie] jest On w godnej pozycji
i dom został wypełniony Jego chwałą. To jest to, co widzi Izajasz, pełna chwały
wizja Boga siedzącego na swoim tronie.
W
całym Piśmie Świętym mamy tylko kilka takich przypadków. W przeciwieństwie do
dzisiejszej niebiańskiej turystyki, gdzie ludzie odwiedzają niebo i piszą o tym
książki, a następnie sprzedają je za wiele tysięcy dolarów, autorzy Pisma
Świętego nie uważali za stosowne zbyt często wchodzić w dyskusję o Bogu na Jego
tronie. Dano nam tylko kilka zwięzłych przebłysków.
Mamy
to w Izajaszu 6, mamy to oczywiście w Objawieniu Jana rozdziały 4 i 5 - wgląd w
uwielbienie, które ma miejsce w niebiańskim królestwie. Powinniśmy być bardzo
wdzięczni za te możliwości, powinniśmy być bardzo poważni, kiedy mamy te
możliwości obserwacji, jak Bóg egzystuje sam w sobie w sferze niebiańskiej. Ale
powinno nas również bardzo zachęcać to, że to uwielbienie trwa od samego
stworzenia. Pomyślcie o wszystkich rzeczach, które wydarzyły się wśród ludzi, i
to, że nigdy nie przerwały one uwielbienia Boga. Tobie i mnie przerywa się cały
czas, w tym nadchodzącym roku będzie nam przeszkadzało wiele rzeczy. Wiele
myśli będzie wdzierać się do naszych umysłów, jakże często będą one rozpraszać
nasze uwielbienie. Pamiętajmy, że Bóg zasiada na swoim tronie, dom jest pełen
Jego chwały i są tam niebiańskie zastępy, te dziwne istoty z sześcioma
skrzydłami.
I
jeśli zauważyliście, są one stworzone specjalnie w jakimś celu. Żyjemy w
czasach, w których wszystko kręci się wokół ciebie i mnie, wokół naszych
odczuwanych potrzeb, wokół uszczęśliwiania nas. A jednak, kiedy naprawdę
zastanowisz się nad biblijnym światopoglądem, wszystko, co zostało stworzone,
zostało stworzone, aby służyć Bogu.
Wszystko
koncentruje się na Nim. Jesteśmy tylko bardzo szczęśliwymi odbiorcami Jego
łaski i miłosierdzia, ale tu nie chodzi o nas. Mamy tu stworzenia, które
zostały specjalnie stworzone i ukształtowane, aby czcić Boga i głosić Jego
godność. Czy któryś z serafinów ma kiedykolwiek zły dzień? Czy kiedykolwiek
mówią: „"Wiesz, nie chcę dzisiaj odbywać mojej zmiany wokół tronu. Po
prostu nie jestem pewien, czy wielki Jahwe naprawdę się o mnie troszczy".
Czy wyobrażasz sobie te istoty zachowujące się w ten sposób?
Zostały
stworzone, aby oddawać cześć, w ten sposób spełniają swój cel. A jednak nie są
stworzone na obraz Boga, jak ty i ja. Jeśli ich celem jest uwielbianie Boga, to
o ileż bardziej twoim i moim celem jest uwielbianie Boga. Są one stworzone po
to, aby okazać Mu szacunek, zakrywają swoje twarze, są w samej obecności
Świętego i to jest dokładnie to, co ogłaszają, tam w obecności Boga, wołają do
siebie i mówią "The Trisagion". Po trzykroć święty: "Święty,
święty, święty, PAN zastępów."
Zdarzało
się, że ludzie mówili mi wcześniej, że nie widzą nigdzie w swojej Biblii
miejsca, w którym Bóg jest nazwany suwerennym. A ja myślę o tym sformułowaniu -
Pan Zastępów. Jahwe zastępów anielskich. Pomyśl, co pojedynczy anioł mógł
zrobić armiom w starożytnym świecie, a tych aniołów są całe zastępy.
Chcesz
zobaczyć wszelką władzę, chcesz zobaczyć suwerenność? Oto suwerenny Pan i On
jest trzykrotnie święty, nie tylko raz, trzykrotnie. Odrębny, czysty święty,
święty, święty jest Pan zastępów, a cała ziemia napełniona jest Jego chwałą.
Taka jest rzeczywistość nieba. Żyjemy w upadłym świecie i żyjemy nie tylko
wśród ludzi o nieczystych wargach, ale o nieczystych umysłach.
Żyjemy
wśród ludzi, którzy teraz wierzą, że piękno, które widzimy wokół nas, po prostu
samo powstało. Że ty i ja nie mamy żadnego transcendentnego znaczenia, nie mamy
żadnej odpowiedzialności przed Bogiem. Żyjemy wśród ludzi o nieczystych
umysłach. A jednak pomimo tego wszystkiego i tego jak to wpływa na ciebie i na
mnie, jak przytępia nasze zmysły, z powodu ludzi, wśród których mieszkamy,
pomimo tego, niebiańska rzeczywistość jest taka, że ta ziemia jest pełna Jego
chwały, jeśli tylko mamy oczy, aby móc to zobaczyć.
Musimy
się modlić, aby mieć tego rodzaju oczy. Dźwięk ich proklamacji chwały Bożej
sprawia, że cały dom się trzęsie. Fundamenty, belki, filary wszystko się
trzęsie na dźwięk głosu. A dom wypełnia się dymem. Dlaczego jest wypełniony
dymem? Otóż chodzi o zasłonę. Pamiętacie, kiedy Mojżesz spotyka się z Bogiem na
górze, musi mieć potem zasłonę, jest też obecny tam i dym. Wyobrażasz sobie tę
scenę?
I
jakie to niemądre, gdy próbujemy ją odtworzyć na ziemi. Nie potrzebujemy
maszyny do robienia dymu. Nie potrzebujemy udawanych przedsięwzięć, aby
próbować ekscytować ludzi. To jest niebiańskie uwielbienie. Tak, chcemy, aby
nasze uwielbienie odzwierciedlało tak dalece, jak to możliwe, prawdy, których
możemy się nauczyć z fragmentów takich jak ten, ale musimy zdać sobie sprawę,
że ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało tego, co kiedyś zobaczymy
odnośnie chwały Bożej.
Lud
Boży zawsze patrzy w przyszłość. I tutaj mamy mały przebłysk tego, co będzie, a
kiedy Izajasz widzi Boga takim, jakim jest, jaka jest jego natychmiastowa
reakcja? Jaka jest jego natychmiastowa reakcja? "I powiedziałem: Biada mi! Już zginąłem." Ten święty człowiek,
ten rzecznik Boga na ziemi mówi: "I
powiedziałem: Biada mi! Już zginąłem [ponieważ zostałem przebity na
wylot]" Dlaczego? Bo jestem człowiekiem. "Jestem bowiem człowiekiem o nieczystych wargach i mieszkam wśród ludu o
nieczystych wargach, a moje oczy widziały Króla, PANA zastępów."
Ilu
ludzi po wizjach chwały Bożej spodziewało się, że zostaną natychmiast zabici.
Czystość i świętość natychmiast doprowadzają mnie do tego, że mam właściwą
perspektywę, by zobaczyć siebie takim, jakim jestem. Czyż nie jest to ciekawe,
że prorok, który używa swojego języka, by wygłaszać Boże Słowo, natychmiast
rozpoznaje nieczystość własnych warg.
Jak
często nasza mowa reprezentuje nasze serca. Jak często to, co mówimy,
odzwierciedla nasze wnętrze. I ani przez chwilę nie myślcie, że to, że mówicie
przez klawiaturę, cokolwiek zmienia. Wszystko, co robimy, tylko sprawia, że
nikt nigdy nie zapomni tego, co powiedzieliśmy. To będzie tam. Bóg nigdy nie
zapomni, ale niestety także internet ma prawie tak samo długą pamięć. Biada mi!
Już zginąłem, widziałem Boga. Wiem, jaki jest mój stan.
Jakże
często dziś, gdy mówi się o uwielbieniu, koncentrujemy się na tym, jaki stan
emocjonalny chcemy wytworzyć w osobach znajdujących się w pomieszczeniu, w
którym odbywa się to uwielbienie. Ale w tej sytuacji najpierw masz głoszoną
prawdę o Bogu, On jest święty, On jest suwerenny, a potem odpowiedzią czciciela
jest przyjęcie z pełną akceptacją i pełną wiarą prawdy o tym, kim jest Bóg, i w
rezultacie tego muszę żyć w świetle tego, kim jestem i doświadczam przekonania o
tym kim jestem.
Nie
może być prawdziwego uwielbienia Boga Trójjedynego, po trzykroć świętego, które
nie prowadzi do nawrócenia. A jednak tak wielu dzisiaj powiedziałoby: "O
nie, nie, nie, jeśli będziesz miał naprawdę dobre uwielbienie, to ludzie będą
wracać." Czy myślisz, że Izajasz, gdy tylko ta wizja się skończyła,
powiedział: "Nie mogę się doczekać, żeby tam wrócić, to była taka
radocha". Nie sądzę.
Myślę,
że zajęło mu kilka dni, aby dojść do siebie po tej wizji. To było prawdziwe
uwielbienie. Rozpoznał, że ma potrzebę. I tak jeden z serafinów, jest posłany
do niego, i w swojej ręce, a właściwie przez szczypce, trzyma jeden z tych
żarzących się węgli z - dosłownie z ołtarza ofiarnego, ale jest to
prawdopodobnie ołtarz kadzenia, tam w świątyni. I tak ten rozżarzony węgiel,
który nawet Serafin musiał podnieść szczypcami dotyka ust proroka. Tak wiem, że
to jest wizja i wiem, że musimy patrzeć na to metaforycznie, ale nie można
czytać tych słów bez powiedzenia, och.
Nie
ma bardziej wrażliwego miejsca na ciele niż usta, zwłaszcza na takie gorąco. I
dotyka jego ust, używa tu innego słowa niż w następnej części zdania, mówi
"Oto ten węgiel dotknął twoich warg", właśnie tego miejsca, o którym
powiedział "nieczyste" - "mam nieczyste wargi", to dotknęło
jego warg. "Twoja nieprawość jest usunięta, a twój grzech zgładzony."
I nie potrzebujemy tu prowadzić dyskusji na temat "Cóż, czy to zaprzecza
zastępczemu zadośćuczynieniu i tworzy zbawienie przez pracę, poprzez włożenie
rozżarzonego węgla na usta?" To nie jest to, o czym tutaj mówimy.
W
obecności świętego Boga poczyniono kroki, aby usunąć przeszkodę
uniemożliwiającą Izajaszowi służenie temu Bogu we właściwy sposób. Widzi, kim
jest w świetle tego, kim jest Bóg. Każde uwielbienie, które najpierw skupia nas
na sobie, zamiast objawiać nam, kim jest Bóg, nie jest czczeniem jedynego
prawdziwego Boga i nie przyniesie tego, co Bóg chce, żeby było dokonane pośród
nas.
Musimy
pamiętać, że uwielbienie nigdy nie może być skoncentrowane na człowieku, po
prostu nie może. Jak chyba już mówiłem, nie chcę próbować odświeżać wielu
znakomitych kazań, które zostały wygłoszone, które właściwie, choć nie sądzę,
żebym ja w jakikolwiek sposób nadużywał tego tekstu, które właściwie wskazywały
na - uświadomienie, kim jest Bóg, rozpoznanie, kim jestem ja, rozprawienie się
z grzechem, następnie służba i 'poślij mnie'.
To
jest jak najbardziej prawidłowe zastosowanie, słuszne, prawdziwe i właściwe. I
wszyscy musimy zadać sobie to pytanie. Kiedy myślisz o ważnych okresach w swoim
życiu, w których doświadczyłeś tego, co uważasz za prawdziwe uwielbienie czy
skutkowało to skupieniem się na sobie i służeniu sobie, czy też skutkowało to
skupieniem się na Bogu i robieniu tego, do czego On cię wzywa, zwłaszcza w
służbie innym.
Jeśli
wychodzimy z nabożeństwa i naprawdę spotkaliśmy Boga, to powinniśmy być tymi
ludźmi, którzy są najbardziej gotowi poświęcić się na ołtarzu służby Bożej,
cokolwiek to może oznaczać, jakkolwiek to może wyglądać w życiu każdego z nas.
"Oto
jestem, poślij mnie." I Bóg mówi do niego: "Idź i powiedz temu
ludowi." Przesłanie, które jest mu dane, jest przesłaniem czystego sądu. Jasne
przesłanie osądu. Myślę, że to właśnie dlatego w wersecie 11 Izajasz mówi... Oczywiście
musimy interpretować tekst, jak go czytamy i jak go intonujemy, ale zawsze
zastanawiałem się, kiedy Izajasz mówi w wersecie 11, czy nie mówił w ten
sposób: 'Jak długo Panie?' Nie "Jak długo Panie? Nie mogę się doczekać,
kiedy pójdę do ludu Bożego i powiem mu, że zostanie osądzony i zniszczony'. Nie
sądzę, że tak powiedział, nikt z nas by tak nie zrobił. Ale czytając wersety 9
i 10 [pytasz] Gdzie jest nadzieja? Gdzie jest nadzieja? Gdzie jest nadzieja?
Gdzie radość? Jest tu mowa o zniszczeniu ziemi, zniszczeniu ludzi, spustoszeniu
miast, pomnożeniu spustoszenia ziemi. Chodzi o to, że ludzie nie słyszą i nie
widzą. Co za zadanie. Widzenie, słyszenie... będziesz mówił Izajaszu, staniesz
przed tymi ludźmi i otworzysz usta i będziesz głosił tę prawdę. A oni będą cię
słyszeć, ale nie usłyszą. Będą cię widzieć, a jednak nie będą cię widzieć. Będą rozumieć twoje
słowa, ale nie będą pojmować twoich słów.
To
jest ten sam temat, który pojawia się w Ewangelii Jana tak wiele razy,
szczególnie w 9 rozdziale Ewangelii Jana, kiedy myślimy o niewidomym, który
zostaje uzdrowiony i rozmawia on z uczonymi w Piśmie i faryzeuszami, którzy
myślą, że wszystko rozumieją, ale tak naprawdę to tylko on widzi, a to oni są
niewidomi. Słuchanie, widzenie, to jest ten stały motyw u Jana i w innych
miejscach Nowego Testamentu.
I
tutaj jest to w samych słowach, które są dane Izajaszowi będziesz mówił, będą
widzieć, będziesz spierał się z ludźmi, ale ich serce stało się otępiałe. Ich
uszy nic nie słyszą, nie rozumieją. Jest to opis ludu. Bóg posyłał proroków,
mieli Jego Prawo, był łaskawy, cierpliwy wobec nich, ale w końcu nadchodzi sąd.
Nie mogę powstrzymać się od myślenia, że właśnie wczoraj wieczorem z niektórymi
braćmi rozmawialiśmy o tym, co musimy zrobić jako wierzący w naszych czasach,
kiedy widzimy, że zbliża się wokół nas sąd.
Każdy
naród, który będzie podawał ośmiolatkom leki blokujące dojrzewanie, jest
narodem, który odwrócił się od Stwórcy i nienawidzi Jego prawa i Jego drogi. Co
mamy robić, jak mamy się zachować? Po pierwsze zdajemy sobie sprawę, że nic z
tego nie zmienia faktu, że Bóg jest na swoim tronie, po drugie musimy spojrzeć
na nasze własne usta w naszym własnym życiu, a następnie po rozeznaniu tego
wszystkiego musimy być wierni w głoszeniu Jego przesłania, nawet wtedy, gdy
sprowadza sąd, jakkolwiek by to nie było miłe. A więc jeśli byli ludem o
słyszących uszach, widzących oczach, wrażliwych sercach to Bóg raz po raz
udowadniał, spytaj Jonasza, że jeśli zwrócisz się do Boga i szczerze się
nawrócisz, co znajdziesz? To, że jest Bogiem miłosiernym, uzdrawiającym. Ale
tak nie jest w przypadku tych ludzi. Nie ci ludzie. Więc, posyłam cię... i
Izajasza [pyta] "jak długo?" Być może pytał, jak długo do
wypełnienia. Możliwe... 'Jak długo Panie?' I ten opis, który jest podany w
wersetach 11 i 12 bardzo dokładnie wypełnił się w tym, co się działo, zarówno
podczas asyryjskich, jak i babilońskich zniszczeń Izraela i Judy.
Spustoszenie
miast, które pozostały bez mieszkańców, ludzie, którzy zostali zaciągnięci do
Babilonu, zagłada ludzi. A jednak w wersecie 13 jest, być może - zauważyliście,
że powiedziałem coś o tym, kiedy go czytałem - jest być może w wersecie 13 mały
promyk nadziei. Nie ma tego w większości greckich manuskryptów Septuaginty, ale
jest tam taka mała fraza o terebincie lub dębie, który jest spalony i nawet po
tym, jak jest osłabiony, ścięty, pozostaje ten pień, który jest nazywany
świętym nasieniem. Nawet w greckiej Septuagincie, masz tę 'dziesiątą' [część]. Czy
to jest odniesienie do resztki, o której Paweł będzie mówił np. w 11 rozdziale
Listu do Rzymian, tej resztki, tego świętego nasienia, które zawsze pozostaje
nawet pośród sądu? To jest możliwe.
Co
więc widzimy w tym tekście? Widzimy, że Izajasz został wyznaczony, [chociaż]
funkcjonował już jako prorok Boga. Widzimy, że jest wyodrębniony i widzimy
fundamenty przesłania, które zostało mu powierzone, bo to nie było popularne
przesłanie. Kiedy Jeremiasz wygłosił wiele z tych samych słów pamiętasz co się
z nim stało, został wrzucony do dołu, i w pewnym momencie król kazał podrzeć
jego zwoje, na których [Jeremiasz] zapisał proroctwa.
Ci ludzie
nie byli kochani za to, co robili, za ich głoszenie, że tak, nawet ta świątynia
zostanie zniszczona przez Boga, to nie było popularne przesłanie, które musieli
przekazać. Ale czego my możemy się nauczyć, gdy rozważamy temat uwielbienia na
tej konferencji, a słyszeliście już wiele osób mówiących o tym, czym jest
uwielbienie. I oto jesteśmy w Starym Testamencie, czy my się nie cofamy? To
znaczy jesteśmy w Nowym Przymierzu i mamy Objawienie rozdział 4 i 5, w
rozdziale piątym masz stojącego Baranka jakby zabitego, a następnie pod koniec
rozdziału piątego wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi oddaje
cześć Temu, który siedzi na tronie i Barankowi. Tak więc mamy większe
objawienie w świetle Wcielenia, wylania Ducha Świętego, samej natury Boga,
którego czcimy.
Czy
my przypadkiem się nie cofamy, ustalmy może tylko kilka podstawowych rzeczy,
wiesz, coś o tle, bo oczywiście Jan wie o szóstym rozdziale Księgi Izajasza, i
kiedy mamy Objawienie rozdziały 4 i 5 to naturalne jest dla nas porównywanie
tych rzeczy ze sobą, ale czy my się nie cofamy? Nie sądzę.
Chcę,
abyście coś zapamiętali, jest powód, dla którego wybrałem tekst, którego używam
dziś rano, i wspomniałem wam, że zanim skończymy, chcę się nim z wami
podzielić. Niektórzy z was już to wiedzą. Przez lata, kiedy dzieliłem się tą
rzeczywistością z ludźmi, byłem bardzo szczęśliwy, że wielu ludzi podchodziło
do mnie i mówiło, że podzielili się tym spostrzeżeniem z ludźmi, którzy nie
znają Ewangelii, którym przedstawiono fałszywą ewangelię, i widzieli, że przyniosło
to wielki owoc.
Mam
więc nadzieję, że wszyscy obecni tu dziś rano, nawet jeśli zwykle nie robicie
notatek, może zanotujecie to, uczyńcie z tego coś, co będziecie gotowi
przekazać innym, ponieważ będziecie mieli ku temu okazję, zwłaszcza gdy
zobaczycie, do czego się odnoszę.
Kiedy
zacząłem czytać ten tekst, początkowo mogłeś wychwycić różnicę między twoim
angielskim tłumaczeniem a tym, co przeczytałem i to w kilku różnych miejscach, ale
konkretnie w wersecie pierwszym. Ponieważ grecka Septuaginta mówi: „I stało się
to w roku, w którym umarł król Uzjasz”. "W roku, w którym umarł król
Uzjasz, widziałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, i dalej co? I
jeśli zapamiętałeś z Biblii Króla Jakuba, New Bible Standard, ESV z
jakiegokolwiek przekładu, zapamiętałeś pewnie coś o trenie jego szaty
wypełniającym świątynię lub dom, prawda? Ale ja za każdym razem mówiłem coś
innego, mówiłem: i dom był wypełniony jego chwałą. Dom pełen chwały.
Słowo
"chwała" jest użyte później, mówi, że "ziemia jest pełna jego chwały",
w wersecie trzecim, a więc termin "chwała" pojawia się tam, ale ważne
jest, aby zobaczyć, że w kontekście Izajasza mówiącego 'widziałem Pana', w
oryginalnym języku hebrajskim jest to termin 'Adonai'. To nie jest termin
Jahwe, określenie Jahwe jest używane później, i to jest wyraźnie Jahwe, który
jest widziany, ale konkretne słowo w Izajasza 6:1 jest Adonai, a kiedy pytasz,
kto jest Adonai to później, kiedy mówi na przykład Pan Zastępów, to jest Jahwe
Zastępów.
W
dalszej części fragmentu identyfikowany jest jako Jahwe. Dlaczego to jest
ważne, bo w kontekście oglądania Boga na Jego tronie, a to podkreśla Izajasz
mówiąc: moje oczy widziały, biada mi! Już zginąłem, zostałem przebity na wylot.
Widział Jego chwałę, niektórzy z was już dokładnie wiedzą, do czego zmierzam. Ale
mam nadzieję, że zapamiętacie to z większą jasnością w przyszłości, kiedy
będziecie mieli okazję podzielić się tym z kimś, a szczególnie ze Świadkami
Jehowy.
Gdybyś
zapytał Izajasza: Czyją chwałę widziałeś? Odpowiedź Izajasza brzmiałaby:
'Widziałem chwałę Jahwe, siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, i anioły mówiące
święty, święty, święty', ale wiesz, że ten tekst jest cytowany w Nowym
Testamencie. Nie ten konkretny werset, ale fragment wersetu 10, w którym mowa
jest o twardości serc ludzi, i jest on cytowany pod koniec posługi Jezusa w 12
rozdziale Ewangelii Jana. I najpierw jest tam cytat z Izajasza 53 o Mesjaszu,
następnie jest konkretny cytat z Izajasza rozdział 6. A potem jest ten krótki
werset Jan 12:41. Werset z Ew. Jan 12:41 po prostu przechodzi obok nas,
jesteśmy zwykle skupieni na innych aspektach, wiecie, jest to koniec publicznej
służby Jezusa, mówi on o tych Grekach, którzy szukali Jezusa, ale Jezus nie
spotyka się z nimi. Odsyła ich.
Dlaczego?
I Jan dostarcza podsumowania, fakt, że Bóg sprowadza sąd. A od 13 rozdziału to
już prywatna służba dla uczniów, aż do krzyża. I na tym właśnie się skupiamy. Skupiamy
się na zatwardziałości serc i tego typu rzeczach, i umyka nam werset 41 z 12
rozdziału Ewangelii Jana, te rzeczy, które powiedział Izajasz, ponieważ widział
Jego chwałę i mówił o Nim. Teraz jeśli masz [przekład Biblii] NIV niestety
wstawili tam słowo 'Jezus' do wersetu 41 jak pamiętam, nie mam tego przed sobą.
Ponieważ [tłumacze] mieli zasadę, że jeśli właściwy rzeczownik nie pojawił się
w ciągu pewnej liczby słów, powtarzali go dla jasności.
Dobrze,
jesteśmy dorośli, możemy zapamiętać więcej niż kilka słów. Więc ważne jest dla
mnie, żeby to było pokazane z jednego prostego powodu. Jeśli używasz tego
wersetu i rozmawiasz z kimś takim jak Świadek Jehowy, często będą zaglądać do
ich tłumaczenia, słowa Jezus tam nie ma, i niestety znikasz w innym temacie. To
niestety może spowodować problem, chcę żebyś o tym wiedział. Najlepsze oddanie
Jana 12:41, to słowa Izajasza, który powiedział, że widział Jego chwałę - mówił
o Nim, następny werset mówi o Jezusie - "Mimo to jednak wielu członków
Rady uwierzyło w NIEGO", w kontekście jest tylko jeden "On" i
jest to Jezus. Tak więc co tu widzimy?
Jest
to jeden z tych niesamowitych tekstów, które identyfikują Jezusa jako Jahwe. Zapytaj
Izajasza: 'Czyją chwałę widziałeś? Widziałem chwałę Jahwe'. Zapytaj Jana czyją
chwałę widział Izajasz, i odpowiedź Jana: 'Jezusa'. Widział chwałę Jezusa i
mówił o Nim. To jest ta sama Ewangelia, która zaczęła się od opowiedzenia nam o
Tym, który był na początku u Boga. Który był na samym łonie Ojca, który w Jana
1:18 co zrobił? - dał nam Go poznać, objawił Go. Jezus musi być
Bogiem-człowiekiem, albo nie może czynić tego, co mówi Pismo, że czyni, a to
jest doskonale objawione wam i mnie, przez Boga Ojca.
Wiara
w bóstwo Chrystusa nie jest tylko czymś, o co spierasz się z ludźmi przy
drzwiach wejściowych raz na jakiś czas w sobotni poranek. Jest ona centralnym
elementem chrześcijańskiego przesłania, nie ma krzyża, nie ma odkupienia bez
Jezusa będącego 'Theanthrōpos',
Bogiem-człowiekiem.
Mętny,
humanistyczny, liberalny Jezus, jakich wiele w naszych dzisiejszych seminariach
teologicznych, jest niewystarczający, by doprowadzić do odkupienia ludu Bożego.
Tak więc mamy tu Jana, odwołującego się do... pomyślcie o tym przez chwilę,
kiedy Jan pisze swoją Ewangelię, jaka była zdecydowana większość jego
odbiorców, powiedzmy, że pierwotnie została wysłana do Efezu, są pewne
tradycyjne informacje historyczne, że tak było, to jaką wersję Starego
Testamentu czytali? Właśnie tą. I tak, kiedy mówi - te rzeczy Izajasz
powiedział, ponieważ widział Jego chwałę i mówił o Nim, gdzie jest jedyne
miejsce w świetle cytatów z 12 rozdziału Ew. Jana, które ktokolwiek mógłby
zrozumieć, że odnosi się do Niego. Księga Izajasza rozdział 6 werset 1, widział
Jezusa, widział Jego chwałę. Widzisz jakie jest to ważne tuż przed zdradzeniem
i ukrzyżowaniem Jezusa? Z perspektywy świata ma On zostać zniszczony przez
największą potęgę na ziemi. Ale z perspektywy chrześcijańskiej kim jest Ten,
który oddaje siebie na drzewie Kalwarii? Ten, który setki lat wcześniej był
widziany siedzący na tronie.
I
był też tym, który zapowiadał sąd. Ilu z nas, gdy przedstawiamy Jezusa,
przedstawia Jezusa w taki sposób, że nigdy nie powiedziałby słów z Izajasza
6:10. To dlatego zmagamy się, kiedy dochodzimy do Objawienia i widzimy ludzi,
którzy wzywają góry, aby spadły na nich i ukryły ich przed gniewem Tego, który
siedzi na tronie i... gniewem Baranka. Gniewem Baranka.
Prawda
Boża jest pełna chwały, gdy pozwalamy przemówić całemu Pismu Świętemu. I Ten,
którego czcimy, jest rzeczywiście godny naszego uwielbienia. Kontynuując w tym
dniu rozważania o wielkim przywileju, jaki mamy w oddawaniu czci Bogu, nie
zapominajmy o tym tekście i o tym, co on nam objawia. Kim jest Bóg, jaka musi
być nasza odpowiedź i jakie jest Jego postanowienie, które uczynił, abyśmy
mogli wielbić Go w Duchu i prawdzie.
Pomódlmy
się.
Ojcze,
gdy przychodzimy do Ciebie w tym czasie, modlimy się, abyś w ciągu tego dnia
pomógł nam naprawdę zrozumieć, co to znaczy być mężczyznami i kobietami, Twoimi
stworzeniami, które zostały powołane do Twojej obecności - prawdziwego,
świętego, Trójjedynego Boga.
Pozwól
nam wielbić Cię w sposób, który Tobie się podoba, a następnie spełnij swoją
obietnicę Panie, aby nas zmienić gdy będziemy oddawać Ci cześć. Dziękujemy Ci
za ten dzień, modlimy się w imię Chrystusa. Amen.
Tłumaczenie: Biblijna regeneracja
Transkrypcja tekstu opracowana we
współpracy.
Wersja wideo z lektorem: https://www.youtube.com/watch?v=GgKHkzTsdw4