O nazwie "zwiedzenie" i duchowej dojrzałości

Pewien wybitny noblista napisał, że: „Człowiek jest tylko raz młody. Później musi już szukać sobie innej wymówki”.

Dzisiaj będzie o dojrzałości duchowej, błędach młodości, prawdziwej mądrości oraz o nazwie strony internetowej, która odstrasza. Zapraszam do lektury.

Święta według apostoła Pawła - część 3

W dwóch poprzednich częściach naszej serii rozważań na temat świąt Bożego Narodzenia dowiedzieliśmy się czterech rzeczy na temat Dziecka, którego przyjście na świat wspominamy. Skupiliśmy się w nich na tym, że Jego narodziny były centralnym punktem w dziejach świata, na okolicznościach jego narodzin oraz na celu Jego przyjścia. W tej, ostatniej już części, poznamy jeszcze dwa aspekty świąt Bożego Narodzenia, a wszystko to z perspektywy apostoła Pawła.

Święta według apostoła Pawła – część 2

W pierwszej części naszej serii zobaczyliśmy, że dla apostoła Pawła Jezus jest Dzieckiem, na które czekał sam czas oraz że jest Dzieckiem zrodzonym z kobiety. W dzisiejszej, drugiej części poznamy kolejne dwie prawdy na temat świąt Bożego Narodzenia pochodzące z Listu świętego Pawła do Galacjan.

Święta według apostoła Pawła – część 1

Jedną z najbardziej lubianych kolęd, którą jako chrześcijanie śpiewamy w okresie świąt Bożego Narodzenia, jest ta autorstwa Williama C. Dix’a - „Cóż to za dziecię?” (org. „What Child is This?” – przyp. tłum.). Nie ma wielu kolęd, których słowa – podobnie jak tej – kierują nasze myśli ku tożsamości, osobie oraz dokonaniu Dziecka w żłobie. Kolęda ta uprzejmie, aczkolwiek uporczywie stawia nas przed następującym pytaniem: czy to Dziecko jest prawdziwie świętym dzieckiem czy jedynie dziecięciem świątecznego sezonu w ciągu roku?

Dr R.C.Sproul, odwołany do domu Pana.

Dr R.C. Sproul odszedł do Pana około godziny trzeciej po południu 14 grudnia 2017 roku w obecności żony Vesty i rodziny, w szpitalu w Altamonte Springs na Florydzie. Miał 78 lat. Zmarł spokojnie po 12 dniach pobytu w szpitalu w związku poważnymi trudnościami w oddychaniu spowodowanymi grypą i komplikacjami chronicznej obturacyjnej choroby płuc.

Bóg zachowuje swoje dzieci

Nigdzie w Biblii nie znajdziemy sformułowania „wytrwanie świętych”. Ale w zamian za to znajdziemy w niej koncepcję „utrzymania”. Być utrzymanym znaczy tyle samo co być chronionym, być zachowanym. 

Omamieni fałszywą doktryną - John MacArthur

Otwórzmy nasze Biblie na 3 rozdziale Listu do Galacjan. Ponownie, jak zawsze, słyszymy przesłanie od Pana. Przemawia On do nas przez swoje Słowo. I właśnie tym jest Biblia, jest Słowem Bożym. Każde słowo jest prawdziwe, każde słowo jest czyste. Jest to jedyne, bezpośrednie, pisemne objawienie od Boga. Jest ono zawarte w 66 księgach Biblii: 39 w Starym Testamencie i 27 w Nowym. To jest objawienie od Boga. Nikt nie ma prawa z niego czegokolwiek ujmować ani czegokolwiek do niego dodawać, gdyż "dołoży mu Bóg plag opisanych w tej księdze."

"Pewność zbawienia" - fałszywa nadzieja? Osobiste świadectwo "doktryn łaski".

Drogi R,

Dziękuję za Twojego maila. Przepraszam też, że przez tak długi czas nie odpisywałem.

W ostatniej wiadomości stwierdziłeś bracie, że nauka o „pewności zbawienia” jest fałszywą nauką i dlatego postanowiłeś do mnie napisać.

Która interpretacja Biblii jest prawdziwa?

Jest tyle różnych interpretacji Biblii. Skąd mam wiedzieć, która jest prawdziwa? To problem, który doskwiera nam wszystkim. Jest kilka teoretycznych odpowiedzi na to pytanie, ale wolałbym skupić się na podejściu praktycznym.

Pewność zbawienia a katolicka nauka w zborach ewangelicznych

Chociaż katolicy mogą w jednej chwili dostąpić usprawiedliwienia przez chrzest, to przez popełnienie grzechu śmiertelnego mogą je równie szybko stracić. Tego samego dnia katolik może obudzić się usprawiedliwiony, stracić łaskę usprawiedliwienia przez popełnienie grzechu śmiertelnego i zostać ponownie usprawiedliwiony przez sakrament pokuty. Dla niektórych katolików ten cykl powtarza się setki razy w trakcie ich życia, lecz decydującą rzeczą jest stan ich duszy w momencie śmierci.

Boża stabilizacja

„A uczynię cię dla tego ludu warownym murem spiżowym. Będą walczyć przeciwko tobie, ale cię nie przemogą, bo ja jestem z tobą, aby cię wybawić i ocalić, mówi PAN” (Jr 15:20)

Stałość w bojaźni Bożej i wierze sprawi, że człowiek stanie się jak mur spiżowy, którego nikt nie zburzy, ani nie przerwie. Tylko Pan może go takim uczynić. Potrzebujemy właśnie takich ludzi w Kościele i w świecie, a przede wszystkim za kazalnicą.

"Gra o tron" i chrześcijanie

„Gra o tron” jest najpopularniejszym serialem w historii HBO. Przyciąga on średnio około 23 miliony widzów. To robi wrażenie. Biorąc pod uwagę, że żyjemy w hedonistycznej kulturze wypełnionej egocentryzmem i pragnieniem oderwania się od codziennej rzeczywistości, sukces tej produkcji nie powinien nas dziwić. Nie mówimy tutaj jednak o współczesnych trendach w obyczajowości czy w kulturze.

Właściwie zrozumieć Ewangelię

Zaczniemy dzisiaj, w formie wstępu, studium Listu do Galacjan napisanego przez wielkiego apostoła Pawła. To właściwy wybór dla nas, zważając na ten konkretny czas w naszym życiu, w życiu Kościoła i ewangelicznego chrześcijaństwa jeśli spojrzeć na jego aktualny stan. Jest to potężne, jasne zwiastowanie Ewangelii i jej skutków.

Ojcowie Reformacji: John Wycliffe

Gwiazda Poranna, łac. Stella matutina, jest po słońcu i księżycu, największym obiektem na niebie. Tak naprawdę jest to nazwa planety Wenus, charakteryzującej się tym, że widać ją tuż przed wschodem słońca, kiedy inne gwiazdy stają się niewidoczne z powodu światła słonecznego. Pojawia się około godzinę przed świtem, w czasie poprzedzającym nastanie światłości. Ciemność nadal jest żywo obecna, ale ukazuje się również obietnica nadejścia poranka.

Wyobraź sobie miejsce, gdzie zaprowadzi cię twój grzech

W ciągu kilku ostatnich tygodni byłem świadkiem jak paru bliskich mi przyjaciół flirtowało z grzechem w przerażający sposób. Ci przyjaciele to osoby, które kochają Jezusa  bardzo mocno, jednak okoliczności, w których się znaleźli odsłoniły te obszary ich życia, którędy bardzo łatwo przedostać się kusicielowi.

Ojcowie Reformacji: William Tyndale

William Tyndale (1494-1536) był lingwistycznym geniuszem posługującym się ośmioma językami. John Fox, autor „Księgi Męczenników” pisze o nim jako o „błogosławionym męczenniku Chrystusa”. Jeden z jego biografów, Brian Edwards stwierdził, że Tyndale był nie tylko „sercem reformacji w Anglii” ale „sam był Reformacją w Anglii”.

Strach i niewielka wiara

Uczniowie byli przestraszeni, a nawet więcej – przerażeni. Wiatr wył, a fale uderzały o łódź. Kilku z nich było niegdyś rybakami , którzy znali te wody, a także swoich współpracowników, którzy zostali zmiecieni w nagłej i narowistej nawałnicy. Dobrze wiedzieli, że sytuacja szybko staje się niebezpieczna. Dodatkowo, Jezus spał, odpoczywając w zadowoleniu na dolnym pokładzie łodzi. Jak On mógł być tak nieczuły? Czy nie zdaje sobie sprawy z niebezpieczeństwa? Czy to w ogóle Go obchodzi?

Jak dzielić się Dobrą Nowiną?

Dla wielu ewangelizacja jest czymś trudnym, a nawet przerażającym. Dla tych z nas, którzy są typowymi introwertykami, dzielenie się Ewangelią nie jest czymś prostym. Pamiętajmy, że pierwszy Kościół modlił się, aby mógł z odwagą głosić słowo (Dz 4:29). Apostoł Paweł w Liście do Filipian również stwierdza, że z powodu jego więzów wielu braci nabrało otuchy i bez lęku zaczęło głosić słowo (Flp 1:14).

Obłudniku!

Biblia wiele mówi o hipokryzji, obłuda jest jednym z najbardziej subtelnych i strasznych grzechów jakie kiedykolwiek nas dotknęły, stąd nie istnieje coś takiego jak przesada w ostrzeganiu przed nim. Z pewnością zastanawiającą rzeczą jest wielka uwaga, jaką Pismo przykłada do tego grzechu, a jest tak dlatego, że postawa ta jest bardzo powszechna.

Modlitwa Daniela

„W pierwszym roku Dariusza, syna Ahaszwerosza z rodu medyjskiego, który został królem państwa chaldejskiego, (2) w pierwszym roku jego panowania ja, Daniel, zwróciłem uwagę w księgach na liczbę lat, które miały upłynąć według słowa Pana do proroka Jeremiasza, nad ruinami Jeruzalemu, to jest siedemdziesiąt lat. (3) I zwróciłem swoje oblicze na Pana, Boga, aby się modlić, błagać, w poście, we włosiennicy i popiele. (4) Modliłem się więc do Pana, mojego Boga, wyznawałem i mówiłem: Ach, Panie, Boże wielki i straszny, który dochowujesz przymierza i łaski tym, którzy cię miłują i przestrzegają twoich przykazań. (5) Zgrzeszyliśmy, zawiniliśmy i postępowaliśmy bezbożnie, zbuntowaliśmy się i odstąpiliśmy od twoich przykazań i praw. (6) I nie słuchaliśmy twoich sług, proroków, którzy w twoim imieniu przemawiali do naszych królów, naszych książąt, naszych ojców i do całego pospólstwa. (7) U ciebie, Panie, jest sprawiedliwość, nam zaś, jak to jest dzisiaj, jest wstyd, nam, mężom judzkim i mieszkańcom Jeruzalemu, całemu Izraelowi, bliskim i dalekim we wszystkich krajach, po których rozproszyłeś ich z powodu niewierności, jakiej się dopuścili wobec ciebie.

Bałwochwalstwo, demony i ekumenizm

„Wtedy Herod ze swymi żołnierzami wzgardził nim i naśmiewał się z niego, ubierając go w białą szatę, i odesłał z powrotem do Piłata. W tym dniu Piłat i Herod stali się przyjaciółmi. Przedtem bowiem byli sobie wrogami” (Łk 23:11-12)

„I wyszedł mu naprzeciw widzący Jehu, syn Chananiego, i powiedział do króla Jehoszafata: Czy powinieneś był pomagać bezbożnym i miłować tych, którzy nienawidzą PANA? Przez to właśnie wisi nad tobą gniew PANA" (2 Krn 19:2)

Czym jest bojaźń Boża?

Chociaż Bóg jest kochający, miłosierny i przebaczający, niemniej jednak trzyma wierzących w odpowiedzialności za nieposłuszeństwo. Podobnie jak Jan, Paweł rozumiał, że: „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy. Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości” (1 J 1:8-9).

Rozważanie tajemnicy wybrania

Dlaczego Bóg miałby mnie wybrać?

Dlaczego Bóg mnie wybrał?

Gdyby ktoś zapytałby mnie o wyjaśnienie wybrania, poprosiłbym tę osobę, aby opisała mi w jaki sposób została zbawiona. Powiedz mi jak się nawróciłeś. Precyzując moje pytanie, zamiast używając pasywnej konotacji „zostałeś zbawiony”, zapytałbym, „Jak Bóg cię zbawił?”. Co Bóg uczynił w historii twojego życia, aby cię zbawić? Opisz mi w jaki sposób Bóg przyprowadził cię do siebie?

Bracie, czemu się nie modlisz?

Bardzo często w moich myślach pojawiają się słowa wielkiego szkockiego kaznodziei Roberta Murraya McCheyne’a, który powiedział: „Jeśli chcesz upokorzyć człowieka, zapytaj go o jego życie modlitewne”.

W ostatnich dniach miałem wielki przywilej poznać młodych ludzi, których najważniejszym celem życiowym wydaje się być sprawa Królestwa Bożego. Ci młodzi mężczyźni, przyjęli część purytańskiej teologii, jednakże – co ma bardzo często miejsce we współczesnym chrześcijaństwie – zadowolili się purytańską soteriologią a całkowicie wykluczyli inne cechy będące nierozłączną częścią charakteryzującą purytanizm.

"Wyroczki", "Pan mi powiedział" a biblijna interpretacja

Rozmawiając w ostatnim czasie z pewnym młodym bratem, zobaczyłem wyraźnie jak wielkie spustoszenie sieje w życiu wierzących niewłaściwe zrozumienie prawidłowej interpretacji Słowa Bożego. Nauczanie i kaznodziejstwo w naszym kraju nie jest w większości kierowane przez „zdrową" hermeneutykę. Dlatego wielu ludzi głosi, że: „Duch mi mówi, że takie jest znaczenie tego tekstu", albo "Pan mi pokazał, tudzież powiedział...". 

Koinonia - o prawdziwej społeczności

Społeczność jest jednym z najbardziej niezrozumiałych i niewłaściwie stosowanych słów we współczesnym języku religijnym. Zostało ono w znacznym stopniu oderwane od swego biblijnego korzenia, a powiązane z wąskim kręgiem chrześcijańskiej działalności o charakterze socjalnym, przeważnie dotyczącej jedzenia i prowadzenia zdawkowej konwersacji, a niekiedy definiując niewiele więcej, niż uczestnictwo we wspólnej zabawie.

Istota prawdziwej pokuty

Przejdę teraz do omówienia czym jest ewangeliczne upamiętanie się. Upamiętanie się jest łaską Ducha Bożego dzięki której grzesznik wewnętrznie uniża się, a jego życie ulega wyraźnie widocznej poprawie. Jest ono duchowym lekarstwem złożonym z sześciu składników: I) dostrzeżenia grzechu, II) żal z powodu grzechu, III) wyznanie grzechu, IV) wstyd za grzech, V) nienawiść do grzechu, VI) odwrócenie się od grzechu. Brak jednego z powyższych składników osłabia upamiętanie.

Twój pastor i Biblia: neoortodoksja

Eric Barger ze służby apologetycznej Take A Stand! Ministries stwierdził, że najbardziej niebezpieczną sektą są wyznawcy liberalizmu działający w kościołach i środowiskach chrześcijańskich. Mówił o duchowym liberalizmie, który udając chrześcijaństwo stał się jednym z najbardziej subtelnych i niebezpiecznych zagrożeń.

Tematem naszych rozważań będzie neoortodoksja. Pewnie dla większości z naszych czytelników, to zagadnienie nie ma żadnego znaczenia i najzwyczajniej będzie im szkoda cennego czasu poświęconego na zaznajomienie się z niniejszym materiałem. Jednakże, z uwagi na zakres tego zjawiska, jego subtelność oraz zwodniczość, zachęcamy do czytania oraz wspólnej refleksji.

W jaki sposób chwalimy Boga?

Celem pobożności jest poznanie i sławienie chwały Boga, która promienieje w Bożych atrybutach, w strukturze świata oraz w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Pragnienie chwalenia Boga zastępuje nawet pragnienie własnego zbawienia w życiu każdego prawdziwie pobożnego człowieka.

Cierpienie i Boża suwerenność

1. Funkcją Bożej suwerenności jest zapewnić nas, że wszystko pozostaje pod Bożą kontrolą. W połączeniu z Bożą miłością, jego suwerenność utwierdza chrześcijan w przekonaniu, że „Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani” Rz 8:28.

Prawdziwa a fałszywa pewność zbawienia

Przypowieść Jezusa o gościach weselnych, zapisana w Ewangelii Mateusza 22:1-14 jest jedną z tych przypowieści, które sięgają najdalej w głąb naszej duszy. Czytamy w niej o uczcie weselnej, przygotowanej przez króla z okazji wesela swojego syna, którą Jezus porównuje do Królestwa Niebios. Pomimo zaproszenia pewnych osób, gdy nadszedł czas rozpoczęcia uroczystości, nie skorzystały one z zaproszenia i nie przybyły na wesele.

Fałszywe upamiętanie

Jest kilka rodzajów fałszywej pokuty, które prawdopodobnie skłoniły Augustyna do znanego stwierdzenia: „Pokuta sprowadza na wielu potępienie”. Augustyn miał na myśli fałszywą pokutę, ponieważ człowiek może oszukiwać samego siebie praktykowaniem fałszywego upamiętania się.

Łaska strzeże wierzących

Oto kilka powodów naszego bezpieczeństwa:

Boża miłość strzeże wierzących. Bóg wybrał nas w swej łaskawej miłości raz na zawsze. Jeśliby więc wierzący miał być zgubiony, to Boża miłość musiałaby zaniknąć lub zostać przez coś powstrzymana. Ale Boża miłość jest przecież niezmienna i nic nie może jej zniweczyć.

Czy można być legalistą w dążeniu do nie bycia legalistą?

Krótka odpowiedź brzmiałaby: “tak”. Ale niewiele by nam ona mówiła. Dlatego wyjaśnijmy najpierw kilka kwestii i wypełnijmy je biblijnym znaczeniem.

Bądźmy świadomi tego faktu (który dla wielu może być zaskakujący), że w grece Nowego Testamentu nie występuje ani razu słowo „legalizm”. To słowo nie pojawia się w żadnym współczesnym przekładzie Pisma Świętego. 

Czy Reformacja się zakończyła?

Czy Reformacja się zakończyła? Czy kwestie sporne, które podzieliły protestantów i katolików zostały w wystarczający sposób rozstrzygnięte, tak że obecnie możemy zabiegać o powrót do jedności? Pod sam koniec książki Rescuing the Gospel (Ratowanie ewangelii), czyli sprawozdania na temat Reformacji protestanckiej, Erwin Lutzer przedstawia niezaprzeczalną odpowiedź.

Bóg stale trwa

„PAN bowiem nie opuści swego ludu przez wzgląd na swoje wielkie imię, gdyż spodobało się PANU uczynić was swoim ludem” (1 Sm 12:22)

Fakt, że Bóg wybrał sobie ludzi, jest powodem, dla którego trwa przy nich i nie opuszcza ich. Wybrał ich ze względu na to, że ich kocha, a kocha ponieważ ich wybrał. Jego własne upodobanie jest źródłem ich wybrania, a Jego wybranie jest powodem tego, że ciągle znajduje w nich zadowolenie.

Co Bóg czyni z twoim grzechem?

Czasem lepiej jest coś pokazać niż powiedzieć. Czasem lepiej polegać na ilustracji aniżeli na prostym opisie. I być może tak jest lepiej szczególnie wtedy, gdy jesteśmy przygnębieni, zawstydzeni, zasmuceni – kiedy emocje zdają się zagrażać racjonalnemu myśleniu. W takich chwilach naszego życia Bóg pociesza nas nie tylko opisami tego, co czyni z naszym grzechem, lecz również wymownymi obrazami.

Gorliwość Boga o własną chwałę

Bóg wybrał swój lud dla swojej chwały:

„Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości. Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli; Dla uwielbienia chwały swojej łaski, którą obdarzył nas w umiłowanym”: Ef 1:4-6

Przy trzecim biciu kobiety płakały

Joseph masajski wojownik - Historia opowiedziana przez Michaela Carda.

Pewnego dnia Joseph szedł samotnie pokrytą kurzem afrykańską drogą, gdy ktoś podzielił się z nim Ewangelią Jezusa Chrystusa. Od razu na tej drodze przyjął Jezusa jako swojego Zbawiciela i Pana. Moc Ducha zaczęła przemieniać jego życie. Wypełniała go tak wielka radość, że jak najszybciej wrócił do swojej wioski, żeby dzielić się Dobrą Nowiną z członkami swojego plemienia.

Dziesięć efektów życia w świadomości Bożej suwerenności

1. Rzymian 9 upewnia mnie, że Boże Słowo się nie pomyli i wszystkie obietnice zawarte w rozdziale 8 tego Listu okażą się prawdziwe w moim życiu, nawet w czasie najgorszego cierpienia. 

2. Rzymian 9 sprawia, że staję w podziwie wobec Boga i wyprowadza mnie na prawdziwie głębokie uwielbienie Boga.

Duchowy survival w kościele

Zdobycie Troi jest jedną z najsłynniejszych opowieści historii starożytnej. Grecka armia przez wiele lat prowadziła oblężenie miasta, które pozostawało niezdobyte. To właśnie wtedy, Ulisses genialny strateg greckiej armii, postanowił zbudować dużego drewnianego konia, który miał zostać postawiony pod murami miasta, jako dar dla niepokonanych Trojan. 

Grecy opuścili swoje pozycje, odpływając na okrętach do domu w obliczu pozornej porażki. Trojanie, wprowadzili grecki podarek wewnątrz swojego miasta. Jak wszyscy dobrze wiemy, nocą ukryty w drewnianym koniu żołnierz, otworzył bramy miasta, wpuszczając greckich żołnierzy, którzy następnie zmasakrowali mieszkańców, a same miasto spalili w ogniu. Od tego momentu, koń trojański stał się symbolem infiltracji i oszustwa - zwiedzenia.

Historia Kościoła również obejmuje wiele przykładów koni trojańskich. Szatan skutecznie wykorzystywał subtelne pułapki, aby odciągnąć ludzi z dala od Bożej prawdy i prowadząc ich do destrukcyjnego błędu. Współczesny kościół jest w ogromnym chaosie, co jednak nie powinno być dla nas zaskoczeniem w obliczu ostrzeżeń Słowa Bożego. Apostoł Piotr napisał:

„Byli też fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia, wypierając się Pana, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie rychłą zgubę. Wielu zaś podąży za ich zgubną [drogą], a droga prawdy z ich powodu będzie bluźniona. I z chciwości będą wami kupczyć przez zmyślone opowieści. Ich sąd od dawna nie zwleka, a ich zatracenie nie śpi”. (2 P 2:1-3)

Dzisiejszy kościół podobny jest do przywódców Izraela za czasów Jezusa, którzy potrafili rozpoznawać zjawiska atmosferyczne, a nie byli w stanie dokonać rozróżnienia pomiędzy prawdą a kłamstwem (Mt 16:1-3). Wiele społeczności chrześcijańskich zrezygnowało z biblijnej etyki, doktryny, odrzucając głęboki szacunek oraz bojaźń Bożą, pokutę nad grzechem czy też świętość życia.

W przeciwieństwie do postmodernistycznych trendów wszystkolubnej kultury wypełnionej relatywizmem oraz banałem, Bóg wzywa prawdziwych wierzących do życia zgodnego z Jego standardami.

„Jak posłuszne dzieci nie ulegajcie pożądliwościom, jakie władały wami wcześniej, w czasie waszej nieświadomości; Lecz jak ten, który was powołał, jest święty, tak i wy bądźcie świętymi we wszelkim [waszym] postępowaniu; Gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo ja jestem święty”. (1 P 1:14-16)

Jeśli chcesz żyć świętym życiem, które podoba się Panu, powinieneś być człowiekiem cechującym się duchowym rozeznaniem.

Czym jest duchowe rozeznanie?

Duchowe rozeznanie jest umiejętnością oddzielenia boskiej prawdy od błędu. W 1 Liście do Tesaloniczan 5:21 czytamy o tym, że naszym obowiązkiem jest „wszystko badać”. Słowa te mówią o testowaniu czegoś mając na celu ujawnienie prawdziwości.

Jako ludzie wierzący jesteśmy wezwani do oceny wszystkiego, aby móc nie tylko odróżnić prawdę od kłamstwa, ale także przyjmować rzeczy dobre a odrzucać złe.

 Czasami jednak jest to bardzo trudne. Dlaczego? Po pierwsze, w dalszym ciągu zmagamy się z pragnieniami naszego upadłego ciała, a po drugie jesteśmy obiektem wrogości ze strony szatana. Diabeł robi wszystko, aby nas oszukać i doprowadzić do zagłady. W tym celu wykorzystuje nie tylko hordy swoich popleczników, ale także system tego świata.

Pismo wzywa nas nie tylko do trzymania się tego co dobre (w. 21) ale także do unikania wszystkiego co ma tylko pozór zła (w. 22). Oznacza to dla nas całkowite oddzielenie od jakiejkolwiek formy nieprawości. W dzisiejszym kościele wielu ludzi jest obojętnych w stosunku do kwestii oddzielenia boskiej prawdy od błędu dlatego, że brakuje im duchowego rozeznania pozwalającego na utrzymanie naszego życia w Bożej prawdzie.

Skąd bierze się brak duchowego rozeznania?

Słaba doktryna

Brak jasności doktrynalnej jest jedną z głównych przyczyn słabości kościoła. Wielu chrześcijan ma tylko płytką znajomość Słowa Bożego ograniczającą się do podstawowych informacji oraz powtarzanych, często bezmyślnie, wersetów. Żyjąc w dobie kościoła poszukującego „nowej duchowości”, odrzucamy naukę jako niepotrzebny relikt przeszłości.

Nie oszukujmy się. Większość dzisiejszych wspólnot ewangelicznych przepełnionych jest liberalną teologią, tendencjami ekumenicznymi oraz charyzmanią zbudowaną na fałszywych doznaniach duchowych. 

Poprzez gratyfikację świeckiej psychologii w kościele dokonano przedefiniowania języka teologicznego na rzecz powszechnie akceptowanej papki, łechtającej ucho nieodrodzonego audytorium. 

Nawet ci, którzy odczuwają niepokój w związku z nowymi trendami w kościele, posiadają zbyt mało wiedzy oraz doświadczenia pozwalającego im na prawidłową reakcję.

Dokonując rozwodnienia biblijnej doktryny automatycznie rozluźniamy również zasady moralne, które nie przyznają pierwszeństwa biblijnemu wezwaniu do uświęcenia, a zamiast tego otwierają się na standardy świata. To wszystko ma na celu stworzenie kościoła, w którym każdy będzie czuł się komfortowo.

Doświadczenie i emocje zostały wyniesione ponad Słowo Boże. Wielu ludzi nazywających siebie chrześcijanami, nie ma żadnej biblijnej podstawy, aby posiadać pewność zbawienia. Poprzez powszechny ekumenizm imię Jezusa zostało tak bardzo spopularyzowane, że dziś przyznawanie się do Jezusa nie jest już żadnym wstydem czy też religijną fanaberią. Niestety, nie każdy kto mówi o Chrystusie zna Go naprawdę.

Wielu ludzi twierdzi, że doktryna dzieli. To prawda! Biblijna nauka zawsze będzie oddzielać prawdę od kłamstwa, dobro od zła, światło od ciemności. Zawsze będzie drażnić człowieka nieodrodzonego dla którego krzyż Chrystusa jest głupstwem. Opowiadając się po stronie Bożej prawdy zawsze będzie sprzeciwiać się kłamstwu. Odrzucenie doktryny na rzecz powierzchownej miłości oraz iluzorycznej jedności sprawia, że wszelkie podziały przestają istnieć. Światłość miesza się z ciemnością. Prawda zostaje zastąpiona kłamstwem.

Myślenie relatywistyczne

Gdybym miał wymienić jedną cechę charakterystyczną postmodernistycznej rzeczywistości XXI wieku z pewnością byłby to relatywizm. Dzisiaj zamiast widzieć rzeczy w kategoriach czarno – białe, dobro – zło, prawda – fałsz, zaczynami dostrzegać obraz mający nieskończoną liczbę odcieni.

Jako chrześcijanie musimy myśleć w kategorii kontrastów i przeciwieństw. Boża droga jest tylko jedna. Nie ma żadnej innej alternatywy ani wielu opcji pozwalających człowiekowi na dokonanie suwerennego wyboru. Nie jest to popularna nauka w świecie gloryfikującym wolność jednostki. Niestety, ta humanistyczna tendencja w coraz większym zakresie przenika również do kościołów.

Światowa metodologia

Innym powodem braku duchowego rozeznania jest przyjęcie światowych sposobów w ewangelizacji. Współczesny kościół wierzy, że musi przyprowadzić ludzi do Chrystusa poprzez zdobycie ich przychylności oraz jak najatrakcyjniejsze przedstawienie swojej oferty. Dlatego zaprzestano nauczać biblijnej doktryny o grzechu, piekle, pokucie, krzyżu, sprawiedliwości, aby nie urazić potencjalnych odbiorców dążeń ewangelizacyjnych. Chrystusa sprzedaje się jako produkt marketingowy będący fantastycznym dodatkiem do życia każdego człowieka. Aby pozyskać ludzi, kościół afirmuje i przystosowuje się do otaczającej rzeczywistości. Styl nabożeństw, forma uwielbienia, przesłanie to wszystko jest idealnie dopasowane do potrzeb konsumenta.

Oczywiście jako ludzie zbawieni z łaski mamy przejawiać tą samą dobroć oraz łaskawość w stosunku do osób zagubionych. Jednakże nigdy nie może odbywać się to kosztem Bożej prawdy. Zbyt często zapominamy o tym, że to Bóg zbawia grzesznika, a nie nasze ludzkie starania oraz metody.

Prawdziwi wierzący są obrazą dla tych, którzy odrzucają prawdę. Chrystus wyraźnie stwierdził, że świat będzie nas nienawidził z Jego powodu (J 15:18-20).

Niedokładna interpretacja

Dzisiejszy kościół nie interpretuje Pisma dokładnie. Przeważnie jest to konsekwencją obojętności wobec Słowa Bożego. Wielu nauczycieli w kościele nie jest w ogóle przygotowanych do służby, jeszcze inni stanowią uzurpatorów dla których głoszenie Słowa jest wyznacznikiem sukcesu życiowego. Jeszcze inni są zbyt leniwi i nigdy nie ustanowili właściwej skali priorytetów w swoim życiu. Nauczanie w naszym kraju nie jest kierowane przez "zdrową" hermeneutykę".

Brak dyscypliny

W większości wspólnot ewangelicznych nie ma czegoś takiego jak biblijna dyscyplina. Po części jest to konsekwencja omawianych wcześniej aspektów relatywizmu oraz braku należytego podejścia do Słowa Bożego. Nie ukrywajmy również faktu, że znacząco obniżyliśmy biblijne standardy świętości. W imię płytkiej miłości braterskiej pozwalamy aby „odrobina kwasu zakwasiła całe ciasto” (1 Kor 5:1-6). Brak dyscypliny zawsze zabija duchowe rozeznanie i niszczy świętość Kościoła. 

Dzisiaj zaczęliśmy rozbierać mur, który niegdyś oddzielał nas od świata.

Jeśli takie praktyki stają się normą na zewnątrz, to nie dziwmy się, że grzesznik w kościele jest akceptowany. Zamiast wysyłać światu wyraźny sygnał: „Jesteśmy ludem świętym”, otwieramy nasze drzwi przyjmując grzesznika, który nie ma żadnego zamiaru dostosować się do naszych standardów. Trudno nazwać coś takiego miłością. Z drugiej strony, część wspólnot dążąc do idealności zaczęła przemieniać się w sekty, zapominając o tym, że kościół to raczej „szpital dla grzeszników aniżeli muzeum dla dobrych ludzi”.

Duchowa niedojrzałość

Sukces oraz komfort życia sprawiają, że wielu chrześcijan ma bardzo płytkie zrozumienie Słowa Bożego. Opierając się na osobistych doświadczeniach oraz przeżyciach, negujemy konieczność wytrwałego i pilnego studiowania Biblii.

John MacArthur nazywa to „dziecinnym chrześcijaństwem” porównując chrześcijan do małych dzieci czołgających się po podłodze i wkładających do buzi wszystko co napotkają na swojej drodze. Podobnie duchowo niedojrzali chrześcijanie są w stanie przyjąć każdą formę złego nauczania ponieważ nikt nie nauczył ich odróżniać prawdy od błędu. 

Dogłębne zrozumienie Słowa Bożego jest kluczem do duchowej dojrzałości.

Wielu z nas cechuje niezwykłe rozeznanie w codziennych sprawach życiowych. Czytamy etykiety na artykułach spożywczych, dokonujemy wielogodzinnej analizy sprzętu elektronicznego przed jego zakupem. Testujemy nowy model samochodu, który zamierzamy zakupić wiedząc o nim wszystko na długo przed tym zanim zasiądziemy za jego kierownicą! Ta niezwykła pilność jest w rażącym kontraście wobec ignorancji jaka często cechuje chrześcijan w odróżnianiu prawdy od kłamstwa.

Brak silnego przywództwa w kościele

Biblia wielki nacisk kładzie na przywództwo. Tak naprawdę już od samego początku stworzenia Bóg ustanowił wśród ludzi potrzebę przewodnictwa. Jednakże my żyjemy w czasach w których niewłaściwie interpretujemy tę kwestię. 

Wszędzie możemy spotkać się z nawoływaniem do poszukiwania liderów, którzy na gruncie świeckich metod coachingowych, mogą stać się przywódcami w kościele. Jednak nie tędy droga.

Fundamentalną formą przywództwa nie tylko w kościele ale i w społeczeństwie jest kierownictwo męża i ojca w domu. Słabość kościołów jest odzwierciedleniem słabości wielu rodzin chrześcijańskich. Mówiąc dosłownie: porażki mężczyzny w roli męża i ojca.

W Pierwszym Liście do Koryntian Paweł napisał: „Czuwajcie, trwajcie w wierze, postępujcie mężnie, bądźcie mocni” (1 Kor 16:13). Greckie słowo przetłumaczone jako „postępujcie” oznacza „prowadzenie siebie w odważny sposób”. Mężczyźni mają być odważni i okazywać swoją siłę. Nie w brutalny i arogancki sposób wypełniony dominacją fizyczną nad tymi, którzy zostali powierzeni naszej opiece. Mamy być mężczyznami silnymi w swoich postanowieniach, aby budować mocny i stabilny dom a następnie kościół.

A jak jest z nami? Iluż mężczyzn w dzisiejszych kościołach jest słabych, przygnębionych, pokonanych przez niezliczone słabości lub oddanych dziecinnym zainteresowaniom. Nic dziwnego, że tacy ludzie są chwiejni w przekonaniach duchowych i nigdy nie zbudują odpowiedniego przywództwa. Ilu pasterzy ma odwagę stawić czoło światu stojąc po stronie Bożej prawdy? Ilu z nich wypełnia biblijną odpowiedzialność niezależnie od okoliczności?

Jak mogę być człowiekiem cechującym się duchowym rozeznaniem?

Pragnij tego
Jeśli szukasz w kościele szczęścia, zdrowia, bogactwa lub spełniania swoich marzeń, nigdy nie będziesz człowiekiem prawdziwie pragnącym duchowego rozeznania. Początkiem poznania jest bojaźń Pana. Od tego momentu wszystko się zaczyna. Czy jesteś gotów podążać tą ścieżką?

Módl się o to

Musisz przyjąć właściwą równowagę pomiędzy pragnieniem duchowego rozeznania a zależnością od Boga w modlitwie. List Jakuba zachęca nas do modlitwy o mądrość (1:5).

Uczyć się od innych

Chrześcijanie są członkami Ciała Chrystusa. Nie możemy żyć w niezależności od siebie nawzajem. Możemy nauczyć się duchowego rozeznania obserwując życie dojrzałych chrześcijan. Przyglądając się życiu doświadczonych wierzących, których zewnętrzne świadectwo jest obrazem wewnętrznej pokory, możemy nauczyć się wielu wspaniałych rzeczy.

Niestety, w wielu społecznościach mężczyźni zamiast być nauczycielami i ojcami w wierze dla młodszych braci, sami potrzebują karmienia mlekiem.

Ich niedojrzałość powoduje nie tylko ogólną słabość społeczności, ale także odbiera młodym ludziom odnalezienie przykładu, który będą mogli naśladować w praktyczny sposób.

Dojrzali duchowo mężczyźni nie są produkowani taśmowo. Tylko poprzez lata wiernego chodzenia z Panem możemy stać się ludźmi prowadzącymi zdrowe i dojrzałe życie duchowe.

Polegaj na Duchu Święty

Tylko Duch Święty może prowadzić nas do całej prawdy (J 16:13). Pozwól Duchowi Świętemu kontrolować swoje życie. Wyznawaj i porzucaj każdy świadomy grzech i dąż do świętego życia. Nie możesz być chrześcijaninem pragnącym duchowego rozeznania bez spolegania na Duchu Świętym. Nie możesz polegać na Duchu Świętym bez pragnienia życia według Ducha a nie według ciała.

Studiuj Słowo Boże

Właściwe rozeznanie duchowe ma miejsce tylko w warunkach intensywnego i wiernego studiowania Biblii. Musisz pilnie studiować Boże Słowo jeśli prawdziwie pragniesz być człowiekiem mającym właściwe poznanie Bożej prawdy. Jest to trudne zadanie w czasach w których dominuje biblijny analfabetyzm, a znajomość Biblii ogranicza się do wpisywania wersetów na ścianie facebookowej.

Wniosek

Duchowe rozeznanie wymaga pragnienia, modlitwy, nauki od dojrzałych chrześcijan, pełnej zależności od Ducha Świętego oraz starannego badania Słowa Bożego. Jeśli zastosujesz te czynności w swoim życiu, dokonasz autentycznego zwrotu w kierunku Bożych standardów, które pozwolą ci konfrontować grzech oraz stać po stronie Prawdy. Wszystko to pomoże ci wzrastać w dojrzałości duchowej na chwałę Boga!

Walka duchowa od zawsze toczy się o prawdę. Dziś jeszcze bardziej aktualne są słowa Charlesa Spurgeon’a, który powiedział, że prawdziwe rozeznanie nie będzie polegało na świadomości różnicy pomiędzy prawdą a kłamstwem, a pomiędzy świadomością różnicy między prawdą a prawie – prawdą.

Wykorzystano: https://www.gty.org/resources/positions/P02/Discernment-Spiritual-Survival-for-a-Church-in-Crisis

Czym jest prawdziwe nawrócenie?

Jezus powiedział: „Jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebios” (Mateusza 18,3). Jezus postawił to jasno, że jeśli osoba z tego świata ma być przyjęta do tego innego Królestwa – Królestwa Niebios – to musi się ona nawrócić. Ujmując to bardzo prosto, nawrócenie jest absolutnie konieczne, by wejść do Królestwa Bożego.