Bóg
wybrał swój lud dla swojej chwały:
„Jak nas wybrał w nim
przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w
miłości. Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa
Chrystusa, według upodobania swojej woli; Dla uwielbienia chwały swojej
łaski, którą obdarzył nas w umiłowanym”: Ef 1:4-6
Bóg
stworzył nas dla swojej chwały:
„Do Północy powiem: Wydaj!
A do Południa: Nie zatrzymuj! Przyprowadź moich synów z daleka i moje córki z
krańców ziemi! Wszystkich, którzy są nazwani moim imieniem i których ku
swojej chwale stworzyłem, których ukształtowałem i uczyniłem”: Iz 43:6-7
Bóg
powołał Izrael dla swojej chwały:
„i rzekł do mnie: Jesteś
moim sługą, Izraelu, przez ciebie się wsławię”: Iz 49:3
„Bo jak pas przylega do
bioder męża, tak chciałem, aby cały dom izraelski i cały dom judzki - mówi Pan
- przylgnął do mnie, aby być moim ludem, moją chlubą, chwałą i ozdobą. Lecz oni
nie słuchali” Jr 13:11
Bóg uratował Izrael z Egiptu dla swojej chwały:
„Nasi ojcowie w Egipcie
nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz
buntowali się nad Morzem Czerwonym. A jednak ich wybawił przez wzgląd na
swoje imię, aby okazać swą moc” Ps 106:7-8
Bóg
ustanowił faraona, aby pokazać swoją moc i uwielbić swoje imię:
„Pismo bowiem mówi do
faraona: Po to właśnie cię wzbudziłem, aby okazać na tobie swoją moc i żeby
moje imię było głoszone po całej ziemi” Rz 9:17
Bóg
pokonał faraona nad Morzem Czerwonym, by pokazać swą chwałę:
„Przywiodę do
zatwardziałości serce faraona i będzie ich ścigał. Ja zaś okryję się chwałą
kosztem faraona i całego jego wojska i poznają Egipcjanie, żem Ja Pan. I tak
uczynili; I poznają Egipcjanie żem Ja Pan, gdy się okryję chwałą kosztem
faraona, jego rydwanów i jego jeźdźców” 2 M 14:4,18
Bóg
oszczędził Izraela na pustyni dla chwały swojego imienia:
„Brałem jednak wzgląd na
moje imię, aby nie zostało zbezczeszczone w oczach narodów, na oczach których
ich wyprowadziłem” Ez 20:14
Bóg
dał Izraelowi zwycięstwo w Kanaanie dla chwały swego imienia:
„A który lud jest jak
twój, jak Izrael, jedyny naród na ziemi, dla którego Bóg wyruszył, by go sobie
wykupić jako lud, aby mu nadać imię i dokonać dla nich tych wielkich i
strasznych rzeczy, wypędzając narody i ich bogów sprzed twojego ludu, który
sobie wykupiłeś z Egiptu” 2 Sm 7:23
Bóg
nie odrzucił swojego ludu dla chwały swojego imienia:
„I odpowiedział Samuel
ludowi: Nie bójcie się: Wprawdzie popełniliście wszystko to zło, lecz
przynajmniej nie odstępujcie od Pana, a służcie Panu z całego swego serca. (21) Nie
odstępujcie od niego do nicości, które nie mogą pomóc ani wyratować, gdyż są
nicościami. (22) Nie porzuci bowiem Pan swego ludu przez wzgląd na
wielkie imię swoje, gdyż raczył uczynić was swoim ludem” 1 Sm 12:20-22
Bóg
ocalił Jerozolimę od ataku dla chwały swojego imienia:
„I osłonię to miasto, i
ocalę przez wzgląd na ciebie i przez wzgląd na Dawida, mego sługę” 2 Krl 19:34
Bóg
sprowadził Izraela z niewoli dla chwały swojego imienia:
„Dlatego tak powiedz domowi
izraelskiemu: Tak mówi Wszechmocny Pan: Ja działam nie ze względu na was, domu
izraelski, lecz ze względu na moje święte imię, które znieważyliście wśród
ludów, do których przybyliście. (23) Dlatego uświęcę wielkie moje
imię, znieważone wśród narodów, bo znieważyliście je wśród nich; i poznają
ludy, że Ja jestem Pan - mówi Wszechmocny Pan - gdy na ich oczach okażę się
święty wśród was” Ez 36:22-23
Jezus
szukał chwały Ojca we wszystkim co robił:
„Kto mówi z samego siebie,
szuka własnej chwały. Kto zaś szuka chwały tego, który go posłał, ten jest
prawdziwy i nie ma w nim niesprawiedliwości” J 7:18
Jezus
powiedział nam, żebyśmy dobrze czynili dla chwały Boga:
„Tak niech wasza światłość
świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca,
który jest w niebie”: Mt 5:16
Jezus
ostrzegał, że wiara jest niemożliwa, gdy ktoś nie szuka chwały Boga:
„Jakże możecie wierzyć,
skoro przyjmujecie chwałę jedni od drugich, a nie szukacie chwały, która jest
od samego Boga?” J 5:44
Jezus
powiedział że odpowiada na modlitwę, aby Bóg był uwielbiony:
„A o cokolwiek będziecie
prosić w moje imię, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu” J 14:13
Jezus
znosił swoje ostatnie godziny cierpienia dla chwały Boga:
„Teraz moja dusza jest
zatrwożona. I cóż powiem? Ojcze, zachowaj mnie od tej godziny? Przecież dlatego
przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, uwielbij swoje imię. Wtedy rozległ się
głos z nieba: Uwielbiłem i jeszcze uwielbię” J 12:27-28
„Ojcze, nadeszła godzina.
Uwielbij swego Syna, aby też twój Syn uwielbił ciebie” J 17:1
Bóg
dał swego Syna, by obronić chwałę swojej sprawiedliwości:
„Jego to Bóg ustanowił
przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez
odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów; Aby
okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie po to, aby on był sprawiedliwym i
usprawiedliwiającym tego, kto wierzy w Jezusa” Rz 3:25-26
Bóg
przebacza nasze grzechy ze względu na siebie:
„Ja, jedynie Ja, mogę
przez wzgląd na siebie zmazać twoje przestępstwa i twoich grzechów nie wspomnę”
Iz 43:25
„PANIE, przez wzgląd na
twoje imię przebacz moją nieprawość, bo jest wielka” Ps 25:11
Jezus
przyjmuje nas do wspólnoty z sobą dla chwały Boga:
„Dlatego przyjmujcie
siebie nawzajem, jak i Chrystus przyjął nas do chwały Boga” Rz 15:7
Służbą
Ducha Świętego jest oddanie chwały Synowi Bożemu:
„On mnie uwielbi, bo
weźmie z mojego i wam oznajmi” J 16:14
Bóg
poleca nam czynić wszystko dla Jego chwały:
„Tak więc czy jecie, czy
pijecie, czy cokolwiek innego robicie, wszystko róbcie ku chwale Boga” 1 Kor
10:31
Bóg
mówi nam, żebyśmy służyli w sposób przynoszący chwałę Jemu:
„Jeśli ktoś przemawia, niech
mówi jak wyroki Boga, jeśli ktoś usługuje, niech to czyni z mocy, której Bóg
udziela, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu
chwała i panowanie na wieki wieków. Amen” 1 P 4:11
Jezus
wypełni nas owocem sprawiedliwości dla chwały Boga:
„I o to się modlę, aby
wasza miłość coraz bardziej obfitowała w poznanie i we wszelkie zrozumienie
[...] Napełnieni owocami sprawiedliwości, które przynosicie przez Jezusa
Chrystusa ku chwale i czci Boga” Flp 1:9,11
Wszyscy
podlegają sądowi z powodu bezczeszczenia chwały Boga:
„Podając się za mądrych,
zgłupieli; I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobieństwo obrazu
zniszczalnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i gadów” Rz 1:22-23
„Wszyscy bowiem zgrzeszyli
i są pozbawieni chwały Boga” Rz 3:23
Herod
został śmiertelnie porażony, ponieważ nie oddał chwały Bogu:
„W tej chwili uderzył go
anioł Pana, dlatego że nie oddał chwały Bogu, i wyzionął ducha, stoczony przez
robactwo” Dz 12:23
Jezus
wraca dla chwały Boga:
„Poniosą oni karę, wieczne
zatracenie od oblicza Pana i od chwały jego mocy; Gdy przyjdzie, aby był
uwielbiony w swoich świętych i podziwiany w tym dniu przez wszystkich
wierzących, ponieważ wśród was uwierzono naszemu świadectwu” 2 Tes 1:9-10
Ostatecznym
celem Jezusa dla nas jest, żebyśmy widzieli Jego chwałę i cieszyli się nią:
„Ojcze, chcę, aby ci,
których mi dałeś, byli ze mną tam, gdzie ja jestem, aby oglądali moją chwałę,
którą mi dałeś, ponieważ umiłowałeś mnie przed założeniem świata” J 17:24
Nawet
w gniewie Bożym celem jest objawienie bogactwa Jego chwały:
„A cóż, jeśli Bóg, chcąc
okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia
gniewu przygotowane na zniszczenie; I żeby dać poznać bogactwo swojej
chwały na naczyniach miłosierdzia, które wcześniej przygotował ku chwale” Rz
9:22-23
Bożym
planem jest wypełnienie ziemi znajomością swojej chwały:
„Lecz ziemia będzie pełna
poznania chwały Pana, jak morze wodami jest wypełnione” Hb 2:14
Wszystko,
co się dzieje, przyczynia się do Bożej chwały:
„Z niego bowiem, przez
niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen” Rz 11:36
W
Nowej Jerozolimie chwała Boga zastępuje słońce:
„A miasto nie potrzebuje
słońca ani księżyca, aby świeciły w nim, bo oświetla je chwała Boga, a jego
lampą jest Baranek” Obj 21:23
John Piper
John Piper
„Wielki cel dzieł Boga, który jest tak różnorodnie wyrażony w Piśmie, jest w rzeczywistości tylko jeden; a ten jeden cel najpoprawniej i najpełniej nazywa się CHWAŁĄ BOGA” Jonathan Edwards.
