„Umiłowani, podejmując usilne starania,
aby pisać wam o wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić
do
walki o wiarę raz przekazaną świętym” (Jud 1:3)
Kiedy kilka tygodni temu ktoś starał się zaatakować moje
dziecko, zacząłem zastanawiać się nad kwestią walki w życiu chrześcijanina.
Dzięki Bogu sytuacja zagrożenia okazała się tylko próbą charakteru i w praktyce
mogliśmy doświadczyć prawdy, o której pisał psalmista: „Bogu ufam, nie lękam się; Cóż mi może uczynić człowiek?” (Ps
56:12). Często w naszym życiu jest tak, że praktyka i autentyczne przeżywanie
rzeczywistości pokazuje kim tak naprawdę jesteśmy. Człowiek zdrowy nie będzie
myślał o kwestii uzdrowień. Poczucie bezpieczeństwa sprawia, że nie za wiele
myślimy o Bożej ochronie. Jak mamy zachować się gdy ktoś atakuje to co jest dla
nas najcenniejsze? Bronić się? Kontratakować? A może zastosować zasadę biernego
oporu? Tego typu rozważania są dla nas abstrakcją do momentu kiedy nie stają
się częścią naszego życia.
Dla nas jako chrześcijan Jezus Chrystus jest najcenniejszym
skarbem. Jest naszym Królem i Panem. Miłość jaką Chrystus żywi względem swojego
ludu nieustannie zachęca nas do tego aby usilnie zabiegać o to aby tylko Jemu
się podobać. On jest naszym Wodzem i Autorem naszego zbawienia (Hbr 2:10).
Miłując Chrystusa jesteśmy posłuszni Jego słowu (J 14:24; 1J 2:5) gdyż pomimo
usilnych starań wielu współczesnych chrześcijan, nie można oddzielić osoby
Jezusa od Jego słowa. Ten kto nie zachowuje Jego przykazań, a jednocześnie
nazywa siebie naśladowcą Jezusa jest zwykłym kłamcą, w którym nie ma prawdy (1 J
2:4).
Jak już pisaliśmy wcześniej żyjemy w dobie kościoła, w którym
Boża prawda staje się przedmiotem dyskusji, dywagacji akademickich a nawet, w
skrajnych przypadkach, zwykłego bluźnierstwa. Osoba Jezusa Chrystusa i Jego
dzieło jest obiektem coraz większego ataku ze strony bezbożnych ludzi. Boże
Słowo jest kwestionowane a Jego autorytet wyszydzany przez ludzi, którzy w myśl
idei postmodernistycznej rzeczywistości zaprzeczają istnieniu jakiejkolwiek
prawdy. I nie mówimy tutaj o świecie, w którym rządzi bóg tego świata. Mówimy o
ludziach, którzy nazywają siebie samych chrześcijanami. Juda skierował swoje
wezwanie do Kościoła. Odezwę nawołującą do podjęcia walki o wiarę, która
została raz na zawsze przekazana świętym. Jego poselstwo jest niezwykle aktualne w naszych czasach. Co to znaczy podjąć walkę o
wiarę?
Walka
J.C. Ryle pisał wiele lat temu, że każdy kto narodził się na
nowo automatycznie zaciągnął się do Bożej armii. W momencie kiedy dobry Bóg
wyrwał nas z królestwa ciemności i przeniósł do królestwa światła swojego
umiłowanego Syna, staliśmy się uczestnikami międzyplanetarnego konfliktu. To
nie jest zwykła wojna, którą znamy z historii powszechnej tego świata. To konflikt duchowy
toczący się w odrębnej rzeczywistości, z której na co dzień nie zdajemy, lub nie
chcemy zdawać sobie sprawy. Jednakże Biblia
wyraźnie wskazuje, że każdy wierzący chrześcijanin jest uczestnikiem
prawdziwej walki duchowej.
Żyjemy w dobie kościoła, który przypomina zbór w Laodycei.
Patrząc na współczesne środowiska ewangeliczne możemy założyć że „jesteśmy
nędzni, pożałowania godni, biedni, ślepi i nadzy” (Obj 3:17). Zanim czytelniku
obruszysz się na te słowa spójrz uważanie na to co dziś nazywamy
chrześcijaństwem. Zobacz nauki ewangelistów sukcesu, spójrz na ewangelię
głoszoną zgodnie z teoriami psychologii, nie zapominaj o ekumenicznych
tendencjach próbujących łączyć światłość z ciemnością; dodaj do tego poselstwo
o panowaniu Kościoła i nowej rasie chrześcijan wypełnionych mocą... mam wymieniać
dalej? Odchodząc od Prawdy Bożego Słowa pozbawiliśmy się Chrystusa.
Spójrz, prawdziwe chrześcijaństwo to walka. Żyjemy w czasach
gdzie nasze kościoły wypełnione są nominalnymi chrześcijanami. Pełno u nas
ewangelicznych humanistów, których wiara jest intelektualną zgodą a nie
poświęceniem życia! Wiemy jaką cenę niesie za sobą uczniostwo i dlatego nie
poddajemy się biblijnemu autorytetowi. W życiu wielu chrześcijan nie
zaobserwujesz walki, wysiłku, samozaparcia, dyscypliny, radykalnego poświęcenia
w służbie czy też ofiarnej, wykraczającej poza ludzki rozsądek miłości.
Zamieniliśmy chrześcijaństwo w dochodowy biznes, sposób na
życie, tanią rozrywkę, albo pustą aktywność religijną pozbawioną prawdziwej
duchowości. Jesteśmy powołani aby być żołnierzami Chrystusa. Nie żadną armią,
która ma zdobyć władzę w tym świecie i ustanowić dla Jezusa królestwo. Nie o
czymś takim pisał apostoł Paweł, kiedy zachęcał Tymoteusza do znoszenia trudu,
który czeka go jako dobrego żołnierza Jezusa Chrystusa (2 Tym 2:3). Nie możemy
być ludźmi, którzy oczekują zbawienia bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów. Nie
możemy być dziećmi w myśleniu, które sądzą, że w czasie łaski nasze życie
będzie wolne od wszelkich trudów i cierpienia. W czasach ewangelistów sukcesu i
orędowników taniej łaski znacząco obniżyliśmy standardy ortodoksyjnego
chrześcijaństwa. Nie tylko zadowoliliśmy się spełniając swoje religijne
minimum, ale również oczekujemy obfitości błogosławieństwa, które na mocy
rzekomych praw duchowych mają nam być gwarantowane.
Czas wojny
Mentalność czasu wojny zmienia nasze myślenie. Pozbywamy się
złudzeń, które za wszelką cenę chcą widzieć pozytywną rzeczywistość, nie
wymagającą ponoszenia ofiar. W dobie ewangelistów sukcesu, którzy w drogich
garniturach będą obiecywać nam luksusowe życie a nie żołnierskie standardy, określone przez czas wojny, możemy z łatwością ulec temu przyjemnemu
zwiedzeniu. Ja sam przez długi czas byłem człowiekiem, który ze stanu „spokoju”
uczynił sobie bożka, oddając mu cześć. Za wszelką cenę nie chciałem
przyjąć do wiadomości, że jako chrześcijanin stałem się częścią piątej kolumny
w świecie, który za wszelką cenę będzie chciał mnie zniszczyć. To nie jest
popularne myślenie w czasach kiedy chcemy zdobyć ten świat dla Chrystusa
poprzez różnego rodzaju akcje społeczne. Kiedy chcemy złożyć ofiarę z Bożej
prawdy na ołtarzu bezbożnej ekumenii. Prawdą jest, że czasami pokój może
powstać tylko w wyniku wojny. Wtedy walka staje się czymś koniecznym.
Koszt
Wojna zawsze kosztuje i wymaga ofiar. Życie ucznia Jezusa
Chrystusa ma swoją cenę, którą jak wiemy nie wszyscy chcą ponosić. Pisząc te
słowa mam przed oczami obrazy ciał zalegających w kenijskim kampusie
uniwersyteckim. Kilka dni wcześniej oglądałem zdjęcia z Iraku, które na trwałe
zapisały się w mojej pamięci. Być może większość z nas nigdy nie będzie
uczestnikami konfliktu z islamskimi ekstremistami, ale czy to oznacza, że wojna
nas nie dotyczy? Chrześcijanin to żołnierz Pana Jezusa powołany do walki ze
światem, ciałem i diabłem. Naśladowanie Chrystusa w tym upadłym świecie zawsze
ma swoją cenę. Każdy kto na poważnie traktuje słowa Chrystusa o naśladowaniu w
cieniu krzyża potwierdzi, że nie zawsze jest to łatwe. Po nawróceniu dalej
musimy walczyć z grzechem. Naszym potężnym przeciwnikiem jest
świat i nie bez przyczyny Biblia wielokrotnie ostrzega przed przyjaźnią z nim. Diabeł również nie jest żadną alegorią, ale prawdziwym przeciwnikiem
dążącym do naszego zniszczenia. A czym jest nasze własne „ja”? Nie zawsze czymś
łatwym jest uniżenie siebie samego i przyjęcie postawy sługi. Prawdziwe
uczniostwo jest trudnym procesem, który każdego dnia wymaga składania ofiary z
samego siebie: swoich marzeń, oczekiwań, planów, pozycji itp. Wejście na wąską
drogę wyklucza pojęcie jakiejkolwiek niesubordynacji czy też częściowego
posłuszeństwa wobec tego, którego nazywamy Panem (Kyrios).
Wiara
Nasza chrześcijańska pielgrzymka wyklucza pojęcie bierności.
Często nawet tolerancja jest wynikiem kompromisu i fałszywie pojmowanej
miłości. Pismo wyraźnie mówi, że bez wiary nie można podobać się Bogu (Hbr
11:6) a 11. rozdział Listu do Hebrajczyków daje nam wiele świadectw ludzi,
których życie było przepełnione nie tylko wiarą ale i walką. Życie
chrześcijańskiego żołnierza również albo będzie wypełnione wiarą albo będzie
skazane na szybką kapitulację. Wszyscy dobrze wiemy, że szatan chodzi jak lew
ryczący, a jego celem jest zniszczenie naszej wiary.
Dziękujmy jednak naszemu Zbawcy, Dowódcy, który dobrze wie,
że jesteśmy zbyt słabi aby poradzić sobie bez Niego. Bądźmy szczerzy i
autentyczni. Wzbudźmy w naszych sercach to poczucie pustki i głodu, bo wszystko
jest lepsze aniżeli apatia, stagnacja i duchowa martwota.
Pamiętam jak wielkim błogosławieństwem w moim życiu było
poznanie "wojennej mentalności" w rozumieniu Johna Pipera. Pomógł mi
on na nowo uświadomić sobie fakt, że żyjemy w świecie, w którym trwa nieustanna
wojna. Między Chrystusem a szatanem, prawdą i kłamstwem, wiarą i niewiarą.
Stawką w tej wojnie są rzeczy wieczne i dlatego też jest ona największą batalią
jakąkolwiek może sobie wyobrazić umysł ludzki. Ta walka toczy się nieustannie
wokół nas. Każdego dnia jesteśmy uczestnikami konfliktu i swoimi decyzjami,
wyborami mamy wpływ na to jak wygląda przebieg tej bitwy. Jest to bardzo ważne,
bo ja, podobnie jak Piper, mam tendencję aby o tym zapominać: "Znam
podatność mojego serca na zwiedzenie mentalnością czasu pokoju, która jest
narzucana mojemu umysłowi każdego dnia przez media i rozrywki. Jesteśmy na
wojnie. Bez względu na to czy akcje na giełdzie spadają czy rosną, bez względu
na to czy terroryści atakują czy uciekają, bez względu na to czy jesteśmy
zdrowi czy chorzy. Zarówno przyjemności jak i ból mają w sobie truciznę, która
może nas zabić chorobą pychy lub beznadziei. Ponawiane biblijne ostrzeżenie by "być
czujnym" oznacza czas wojny. Każdego dnia potrzebuję tego ostrzeżenia".
Zakończenie
Czytelniku, pamiętaj o tym, że być chrześcijaninem oznacza
być wojownikiem. Nie oczekuj, że w tym zdeprawowanym i skazanym na zagładę
świecie, będziesz wieść lekkie życie, które obiecują ci najpopularniejsi
kaznodzieje. Nie oczekuj, że będziesz zdobywać całe miasta dla Chrystusa. Nie
miej nawet pewności uzdrowienia jeśli cokolwiek doskwiera twojemu ciału.
Surowość i bezkompromisowość konfliktu, w który są zaangażowani chrześcijanie,
może zatrwożyć niejedno serce. Ale czyż Bóg nie to co słabe wybrał u świata aby
zawstydzić mocnych? Uczynił to abyśmy nie ufali sobie tylko Bogu, którzy
wskrzesza umarłych i który poprzez gliniane naczynia objawił swoją moc.
Soli deo Gloria!
Wędrówka Pielgrzyma
Na koniec chciałbym przytoczyć fragment z klasyki autorstwa
Johna Bunyana, który moim zdaniem doskonale wkomponowuje się w temat naszych
rozważań:
„Potem rozeszła się
wiadomość że i Rycerz Prawdy otrzymał zaproszenie przez tego samego posłańca, a
jako upewnienie, że to wezwanie było prawdziwe, otrzymał słowo, że jego »wiadro
się rozsypało nad zdrojem« (Kazn. 12, 6). Gdy pojął treść poselstwa, wezwał
swych przyjaciół i powiadomił ich o tym, mówiąc: „Idę do domu Ojca mego, a choć
dostałem się tutaj z wielką trudnością, ani trochę nie żałuję trudów,
przeżytych zanim się tutaj znalazłem. Miecz mój oddaję temu, kto pójdzie za mną
na pielgrzymkę, a odwagę mą i umiejętność odstępuję temu, który może ją
otrzymać. Natomiast moje blizny i skazy zabiorę ze sobą, aby służyły jako
świadectwo, że staczałem boje w sprawie Tego, który odtąd będzie moją Nagrodą”.
Gdy nadszedł dzień, w którym miał odchodzić, na brzegu rzeki zgromadziło się
wielu, aby go odprowadzić. Wchodząc do wody zwrócił się do nich tymi słowy:
„Gdzież jest, o śmierci, bodziec twój?” A idąc głębiej rzekł: „Gdzież jest
grobie, zwycięstwo twoje?” (1 Kor. 15, 55). A tak przeszedł na drugą stronę,
gdzie na jego powitanie zagrały wszystkie trąby.”
Co mówi Pismo?
"Staczaj dobry bój
wiary, uchwyć się żywota wiecznego, do którego też zostałeś powołany
i złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków” (1Tm 6:12 )
"Cierp wespół ze
mną jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa." (2Tm 2:3)
"Przywdziejcie
całą zbroję Bożą, abyście mogli ostać się przed zasadzkami
diabelskimi." (Ef 6:1 )
"Gdyż bój toczymy
nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z
władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich”(Ef
6:12 )
"Starajcie
się wejść przez wąską bramę, gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało
wejść, ale nie będą mogli." (Łk 13:24 )
"Nie mniemajcie,
że przyszedłem, przynieść pokój na ziemię; nie przyszedłem
przynieść pokój, ale miecz." (Mt 10:34)
